เงินเดือนมากหรือน้อย กับ เหลือเงินน้อยหรือมากในแต่ละเดือน
แล้วคนที่ทำงานเพื่อส่วนรวมหล่ะครับ เช่นครูไม่มีเงินเดือนบนยอดดอย สอนเด็กคนเดียวทั้งโรงเรียน เค้าคิดอย่างไรบ้างหนอ ทำไมเค้าถึงทุ่มเทได้ขนาดนี้
สวัสดีครับ
โพสต์แต่หัวข้อให้เขียนกับเล่นๆ ว่าระหว่างเงินเดือนมาก น้อย และการเหลือเงินใช้น้อยหรือมาก ในแต่ละเดือน คุณคิดกันอย่างไร แล้วเอามาประยุกต์ใช้กับความพอเพียงได้อย่างไรครับ
เช่น
มีงานตำแหน่งหนึ่งในเมืองหลวง เดือนละสองหมื่นบาท หากคุณไปทำจะมีโอกาสเป็นอย่างไรบ้าง
ในขณะที่หากคุณทำงานใกล้บ้านเหมือนกัน ได้เงินเดือนละเจ็ดพันบาท กินอยู่กับบ้านเอง แต่อยู่แบบบ้านนอก เสื้อเปื้อนขี้วัวขี้ควายบ้าง
คุณคิดว่า หากเป็นคุณคุณจะเลือกอย่างไร โดยคิดถึงความก้าวหน้าในอาชีพ ความสุขที่ได้รับ และปัจจัยอื่นๆ
แล้วคนที่ทำงานเพื่อส่วนรวมหล่ะครับ เช่นครูไม่มีเงินเดือนบนยอดดอย สอนเด็กคนเดียวทั้งโรงเรียน เค้าคิดอย่างไรบ้างหนอ ทำไมเค้าถึงทุ่มเทได้ขนาดนี้
เป้าหมายจริงๆ ของชีวิตคนเราคืออะไรกันแน่
เชิญร่วมกันบรรเลงได้เลยครับ หากมีข้อเสนอใดๆ บรรเลงได้เลยครับผม ด้วยความยินดีทุกความเห็นครับ
กราบขอบพระคุณมากครับ
เม้ง
คำสำคัญ (Tags): #เงินเดือน#เป้าหมายของชีวิต
หมายเลขบันทึก: 84285เขียนเมื่อ 15 มีนาคม 2007 20:34 น. ()ความเห็น (18)
- เอ...จะเป็นคนแรกหรือเปล่านะเนี่่ย
- เคยต้องผ่านการเลือกแบบนี้มาแล้ว ลองทำอาชีพมาหลายๆแบบ
- แต่สุดท้ายเลือกที่จะทำงานอยู่ต่างจังหวัด เงินเดือนน้อย ค่าครองชีพก็ไม่สูงมาก ได้อยู่ใกล้พ่อแม่ การเดินทางสะดวก
- แค่นี้ก็พอเพียงสำหรับหว้าแล้ว... เรามีความสุขแล้วหล่ะ
- ถ้าครูทุกคนคิดแต่จะเข้าไปสอนในเมืองใหญ่ๆ แล้วใครจะสอนเด็กต่างจังหวัดกันนะ....
- เรื่องแบบนี้แล้วแต่ความคิดส่วนบุคคล...เราไปตอบแทนกัน
- ไม่ได้หรอกนะ....
เงินที่ได้ ไม่สำคัญเท่ากับเงินที่เหลือ
 |
ขอบคุณ อ.หว้ามากนะครับ (ขอเรียกแบบสั้นๆ อย่างคนใต้แล้วกันนะคับ)
- ใช่ครับ เราตัดสินใจแทนใครไม่ได้ เราตัดสินใจแทนตัวเราอย่างเดียวและตัดสินใจตามในสิ่งที่เราคิดว่าเพียงพอสำหรับตัวเราครับ
- ผมก็เคยถามตัวเองมาหนักมากตอนอยู่ ป.ตรีในเรื่องคำถามพวกนี้ ผมก็ได้คำตอบในทำนองเดียวกันครับ ถามว่าเสียใจไหมผมว่าผมดีใจที่คิดได้อย่างนั้นในตอนนั้น
- จริงๆ อายุผมควรจะเป็นซัก 45 ปีในตอนนี้ หากคลอดทันทีหลังจากที่พ่อแม่แต่งงาน ป่านนี้ไม่รู้ไปอยู่ไหนครับ
- ไม่รู้จะคิดได้อย่างไรบ้างในตอนนั้น
- ผมก็คิดถึงเหมือนกันครับ ว่าหากทุกคนเข้าเมืองกันหมด พ่อแม่ผมก็คงทำนากันจนตายพอดี ที่นาร้างกันหมด
- วันก่อนลองเปิดทีวีไทยดู เค้ามีการให้เด็กรุ่นใหม่ทำนากันด้วยครับ แบบว่าให้แข่งกัน เห็นแล้วน่าชื่นชม แต่พอคิดถึงความจริงก็ขมขื่นเหมือนกัน เพราะความจริงมันไม่ใช่แค่ในทีวี
- ขอบคุณมากนะครับ ที่มาร่วมแลกเปลี่ยนในสิ่งดีๆ ร่วมกันครับ
กำลังจะบอกว่า เงินเดือนมากไม่สำคัญ ใครจะเหลือมากกว่ากัน ใช่ไหมครับ นี่ก็เป็นหลักพอเพียง ถ้าท่านมีความสุขได้กับสภาพที่เป็นอยู่ก็ โอเค
 |
ขอบคุณคุณอุทัยมากคับ
- ดีครับ สั้นๆ แต่กินใจครับ
- หากเราเปลี่ยนเงินเป็นอย่างอื่น ก็น่าคิดไม่น้อยเหมือนกันครับ เรื่องการคาดหวังกับความสุขที่แท้จริง อะไรทำนองนี้ครับ
- ขอบคุณมากนะคับ
 |
ลุงวอ |
กราบขอบพระคุณคุณลุงมากครับ
- ให้ลองคิดกันเล่นๆ แต่เอาจริงครับ
- เผื่อได้ประเด็นเพิ่มและได้แนวร่วมครับ
- อ.ที่ปรึกษาผมเคยบอกว่า ไม่ว่าเราจะอยู่ตรงไหนในโลกนี้ เราก็ถึงกันหมด ทำงานร่วมกันได้หมด ผมเชื่อในเรื่องนี้มากๆ ครับ
- เพราะต่อให้อยู่ร่วมกันในองค์กรเดียวกัน หากไม่เข้าใจกัน ก็ทำด้วยกันไม่ได้ ขัดขากันได้ตลอดใช่ไหมครับ เพราะฉะนั้น ระยะทางคงไม่ใช่ประเด็นหลักเพียงแต่ว่าจะจัดการกับเรื่องระยะทางนั้นได้อย่างไรให้ลงตัว
- ส่วนเงินมากหรือน้อย อยู่ที่คนพอใจครับ เพราะท้ายสุดแล้วก็ไม่มีใครเอาเงินไปได้ซักคนแม้เหรียญในปากใช่ไหมครับ
- ขอบคุณมากครับ
ความมั่นคงทางการเงินวัดกันที่เงินเก็บครับ ไม่ได้วัดกันที่ใครหาเงินได้มากกว่ากัน...
 |
ขอบคุณมากครับ
- มีมาก จ่ายเกินมี
- มีน้อย จ่ายเกินมี ก็จนได้ใช่ไหมครับ
- สรุปว่า จ่ายเกินมี ก็นำไปหาความจน
- มีมากใช้มาก
- มีน้อยใช้น้อย เหมือนะจะพอเพียงหรือเปล่าครับ
- มีมากใช้น้อย
- มีน้อยใช้น้อยกว่า ก็นำไปสู่การมีได้ใช่ไหมครับ
- ขอบคุณมากครับ
- ไม่มีเงินลำบากสุดครับ...เหมือนตอนนี้เลย กลางเดือนแล้ว
- ว่างๆ ไปนครครับ แวะกินข้าวบ้านผมได้เลย ให้อยู่ฟรีกินฟรีหนึ่งเดือนครับ ยินดีต้อนรับคุณย่ามแดงครับ
- ผมกำลังคิดถึงการใช้ชีวิตแบบไม่ใช้เงินอยู่ครับ
- หากผ่านไปถึงขั้นนั้นได้ผมจะลองทำให้ดูครับ
- ตอนนี้ที่อยากมากๆ คือ ทำวิจัยแบบไม่ใช้เงิน
- คือมีเครื่องมือให้แต่ไม่ต้องของบทำวิจัย เราไม่ต้องไปเสียเวลาเขียนโครงการแย่งงบกับคนอื่น
- ไม่ต้องมีศัตรูที่กลัวว่าเราจะได้ดีกว่า
- ทำแล้วได้ผลก็เอาไปใช้ฟรีๆ น่าสนใจ
- มีใครจะร่วมทำกับผมไหม แบบว่า by heart
- คุณเม้ง...วันนี้ว่างมีเวลามาคุยค่ะ
- ยินดีให้เรียกอ.หว้าก็ได้จ้ะ เพื่อนก็เรียกหว้าเฉยๆ
- แต่บางคนอยากเรียกให้ดูน่ารักก็ลูกหว้า ส่วนใหญ่อาจารย์ผู้ใหญ่ชอบเรียก คงฟังแล้วน่าเอ็นดูมั๊ง...
- เคยพูดประเด็นนี้กับลูกศิษย์เหมือนกัน เราเองก็ได้บอกเด็กๆตามนี้เพราะเราเคยผ่านประสบการณ์ตรงนี้มาก่อน
- แต่เด็กๆเขาคงอยากเจอเองมากกว่า เขาจึงดิ้นรนเข้ากรุงเทพฯกัน ให้ไปอยู่เสียให้เข็ด แล้วค่อยกลับมา....
- แรกๆแม่ก็ชอบคุยอวดว่าลูกคนอื่นได้เงินเดือนเท่านั้นเท่านี้(พวกพ่อแม่นี่ชอบคุยอวดเรื่องลูกกัน)
- แต่สุดท้ายถามว่า "แล้วเงินเหลือเดือนละเท่าไหร่หล่ะ"
- "แล้วได้อยู่ใกล้พ่อแม่มั้ย มีเวลาดูแลท่านมั้ย"
- เดี๋ยวนี้แม่เลิกพูดแล้ว....
- คุณเม้งคิดเหมือนหว้านะ หว้าไม่ชอบไปแก่งแย่งกะใครเรื่องขอทุนทำวิจัย น่าเบื่อ...ยังคิดเลยว่า "ออกเองก็ได้"
- แบบว่าเงินก็ไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่ ไม่มีคนช่วยใช้ อยากหาเรื่องทำสนุกๆ และได้ประโยชน์กับส่วนรวมด้วย...
- ชีวิตหว้าก็แค่นี้แหล่ะนะ คิดเพียงว่า เราเกิดมาได้ทำในสิ่งที่อยากทำ และเกิดประโยชน์กับส่วนรวมด้วย ก็มีความสุขแล้ว คุณเม้งคิดมาสิ ถ้าช่วยได้ก็จะช่วย.....เงินทองไม่ต้องพูดถึง..
- ขอบคุณ อ.ลูกหว้า มากครับ ที่เรียกนี่ เพราะเรียกให้น่ารักอย่างที่บอกนะครับ (แต่ยังไม่เป็นอาจารย์ผู้ใหญ่นะครับ ผมเนี่ยหน้าตาให้นะครับที่จะเป็นอาจารย์ผู้ใหญ่ แต่วัยยังไม่ถึง) อิๆ
- ครับผม ทำงานกับผม เงินทองไม่ต้องพูดถึงครับ (เพราะผมไม่มีเงินที่จะร่วมทำครับ อิๆ)
- ใช่ครับ ผมว่าผมเนี่ยบาปหนา เพราะเกิดมาได้มีเวลาอยู่ใกล้พ่อแม่น้อย พออาจารย์เกิน 18 ปี ก็บินออกจากรังรักของพ่อแม่แล้ว คิดดูครับ ยังไมได้บวชเลยครับเนี่ย ตอนนี้น้องชายแซงไปแล้วครับ แซงบวชไปก่อนแล้วครับ (ตอนแรกจะกว่าจะบวชทั้งบ้านพร้อมกันเลยสามคน) แต่น้องชายรอไม่ไหว อยากลิ้มรสพระธรรมก่อน
- คุณแม่เคยบอกว่า มีคนพูดถึงผมกันเล่นๆ แล้วบอกว่า เนี่ยพี่เม้งกลับมา (คนอายุแก่กว่านะครับ แต่เรียกกันตามศักดิ์ เป็นพี่เป็นน้อง) ไม่รู้จะเอาเงินเดือนไปทำอะไรนะ (ประมาณว่าคงเงินเดือนเยอะ) ผมยิ้มอย่างเดียวตอนที่แม่เล่าทางโทรศัพท์
- โครงการที่อยากทำมากๆ ก็คงส่งเสริมอย่างเดียวนะครับ แล้วเข้าร่วมโครงการตามโอกาส
- ชีวิตผมคงฝากไว้กับการศึกษาของเด็กไทยครับ และงานด้านช่วยเหลือสังคมครับ
- ไว้ผมกลับไปจะส่งโครงการที่วางไว้ไปให้อ่านเล่นๆ ครับ ตอนนี้ยังไม่อยากโม้ไรมากครับ เพราะยังไม่ได้ทำครับ แต่จะออกในเชิงโครงการทางด้านการศึกษา ให้ความรู้ แนะนำ แนะแนว ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ (เน้นโครงการที่ไม่ใช้เงิน หรือใช้น้อยๆ)
- อยากอยู่แบบจนๆ (จริงๆ ก็จนอยู่แล้วครับ)
เพลงเพราะจริงๆครับ
...
คืนนี้ที่เชียงใหม่ไม่เห็นดาวครับ
.........
 |
สวัสดีครับ คุณจตุพร
- เดี๋ยวผมจะลองเข้าไปดูเชียงใหม่ดูนะครับ หากเห็นอะไรน่าสนใจจะส่งมาให้ดูกันครับ ว่าหมอกควันมันอยู่อย่างไร หากเห็นนะครับ
- หากไม่เห็นก็แสดงว่าไม่หนามาก ออ เอแต่ไม่รู้ว่าภาพดาวเทียมเค้าอัพเดตวันไหนล่าสุดด้วยซิครับ สงสัยไม่เวิร์ค
- ขอเอาใจช่วยให้เห็นดาว เร็วๆ นะครับ ฝากจันทร์ ไปบอกกับประชาชนทุกท่านว่าผมเป็นห่วงทุกคนคับ อยากให้ร่วมกันรักษ์ป่าไม้มากๆ ครับ
- ต้องทำดีด้วยการปลูกป่าครับในยุคนี้ ทำดีด้วยการเป็นดีด้วยนะดีแล้วครับ แต่ให้ดียิ่งขึ้นต้องให้ชีวิตกับผืนป่าครับ แล้วจะได้ดีครับ
- ขอบคุณครับผม
(มีใครจะร่วมทำกับผมไหม แบบว่า by heart)
- ผมสมัครครับ แต่ถ้าเป็นแบบวิทยาศาสตร์ มีรูปคลื่น รูปฝน หมุนไปหมุนมาชวนเวียนหัว ไม่ขอทำนะครับ .... ไม่ถนัดครับ
- ขอบคุณมากครับ คุณย่ามแดง
- คุณย่ามแดงสอนเอกพัฒนาสังคมใช่ไหมครับ
- รับรองได้ทำแน่นอนครับ
- ตอนนี้วอนให้สงบๆ ก่อนครับ แต่ยังมีหลายๆที่ครับที่เล็งไว้แล้วครับ
- อย่าหนีผมไปเสียก่อนแล้วกันครับ
- มีหลายอย่างครับที่ทำได้ มีแค่ให้ข้าวกินนะครับ แต่ไม่มีเงินให้ เพราะผมก็ไม่ได้เงิน
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
อาจให้ Comment ที่ไม่ข้องเกี่ยวกับหัวข้อบันทึกนะครับ
ผมกลับมามาฟังเพลง "ฝากจันทร์" อีกครั้ง ก่อนไปทำงานครับ
ผมไม่เคยฟังเพลงนี้มาก่อน ...ชวนจินตนาการจริงๆผมมีเพลงแนวนี้อยู่ คิดว่าคุณเม้งต้องชอบแน่ๆ มีโอกาสผมจะส่งไปให้ครับ เพื่อให้คลายเหงา (หรือ ว่าไม่เหงา) ที่แดนไกล
Cheer ครับ
....
ขอบคุณครับ ขอบคุณ
- ขอบคุณมากครับ คุณจตุพร
- ส่งมาได้ที่ somporn_chuai_aree(at)hotmail.com ครับ แทนที่ (at) ด้วย @ ครับ
- ขอบคุณมากๆ นะครับ