เวลาได้ยินคำนี้แล้ว คิดว่าทุกคนที่ทำงานอยู่ในเครือ แวดวงเดียวกันไม่ว่าจะเป็นใคร ตำแหน่งงานอะไรก็คงจะคงจะรู้สึกเหมือนกันใช่มั๊ยค่ะ ว่าเครียดดดดดมากกกกกก
ช่วงนี้จะรู้สึกว่าที่ทำงานจะเหมือนรังมด ที่วิ่งสนกันไปสวนกันมา ชนกันก็มี รุงรังและวุ่นว่ายเหมือนรังผึ้ง
คำว่าปิดเทอม ถ้าตอนเราเป็นเด็กๆ คงจะเป็นคำที่เฝ้ารอให้มาถึงเร็วๆ เพราะนึกถึง การได้นอนตื่นสายๆ ดูการ์ตูน ดูหนัง ได้ไปเที่ยว 555 แต่ เมื่ออยู่ในวัยทำงาน มันห่างไกลลลลลลจากส่งเหล่านี้เหลือเกินค่ะ เศร้า ... อยากกลับไปเป็นเด็ก แต่........ก็ขี้เกียจอ่านหนังสือสอบ
ดูปฏิทินวันนี้ นับจากวันสุดท้ายที่บันทึก ก็หลายวันจริงๆ จนอาจารย์คงนึกว่าเลิกไปแล้ววว ก็อย่างที่กล่าวไปแล้วนั้นแหละค่ะ มันสุดแสนจะวุ่นวายดีค่ะ แต่หนุก็แว๊บบบเข้ามาบ้างนะค่ะ เข้ามาเขียนบันทึกไว้ 1 เรื่องยาวววว ซึ่งยังไม่เสร็จสมบูรนณ์ ก็เลยยังไม่อยากเผยแพร่ค่ะ
แล้วเมื่อไหร่อาจารย์จะเปิดสอนเกี่ยวกับเทคนิค ลูกเล่นการเขียนอีกค่ะอยากให้บันทึกมีเพลงให้ฟังแล้วค่ะ
กำลังแปลนอยู่ครับ
ว่าจะรอตัวอย่างจากลูกศิษย์จอมขี้เกียจหลายคนไปเป็น presenter นั่นแหละ
คอยฟังข่าวนะครับ