Dr.Urbani Carlo คนดีในหัวใจ

คุณหมอคาร์โลก็ละเลย ไม่ใส่ใจในตัวดิฉันคิดว่าปล่อยให้ดิฉันทำงานต่อไปจนดิฉันติดเชื้อโรค SARS ที่คร่าชีวิตท่านแล้วดิฉันคงไม่มีชีวิตมานั่งบันทึกถึงความทรงจำที่ดีนี้แน่ ๆ

วันที่ 12 มีนาคม ครบ 4 ปี พอดีกับความทรงจำของดิฉันที่มีต่อ Dr. Carlo Urbani ผู้ป่วยโรคSARS รายแรกและรายเดียวของประเทศไทย วันนี้ดิฉันขอย้อนรำลึกถึงเหตุการณ์ความทรงจำและความประทับใจที่มีต่อคุณหมอคาร์โล ซึ่งไม่เคยลบเลือนไปจากหัวใจ ....

 

23.00 น. ของค่ำวันที่ 11 มีนาคม 2546 ดิฉันได้รับโทรศัพท์จากหัวหน้าพยาบาล พี่เยาวรัตน์ อินทอง แจ้งกับดิฉันว่าไปที่สนามบินดอนเมือง กรุงเทพฯ

  <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"> พี่อุ่ม  :  “..เล็กไปที่สนามบินดอนเมืองหน่อย”</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"> ดิฉัน  :  “..ไปทำไมละคะพี่”</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> ในตอนแรกที่ได้ยินดิฉันก็มีอาการอิดออดนิดหน่อยว่าทำไมต้องเป็นเราด้วยน้า…ดึกดื่นป่านนี้แล้ว <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"> พี่อุ่มดูท่าจะรู้สึกถึงความอิดออด อึกอัก ๆ ของดิฉันจึงบอกว่า</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"> พี่อุ่ม :  “..เล็กไม่ได้ไปคนเดียวหรอก พี่ไพเราะก็ไปด้วย มีหมอชาวต่างชาติ สงสัยจะติดเชื้อไข้หวัดนก เธอทั้ง 2 คนจบโทโรคติดเชื้อน่าจะรู้มากว่าคนอื่นถึงการป้องกันต่าง ๆ  และเหตุผลอีกข้อหนึ่งที่สำคัญ คือ เล็กใช้ภาษาอังกฤษดี จึงอยากให้เล็กไปกับพี่ไพเราะเขาจะได้เป็นเพื่อนกัน ไปช่วยพูดกับชาวต่างชาติ”</p>   <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"> พี่อุ่มจะรู้มั๊ยคะว่า….ในเวลานั้นโรคไข้หวัดนกน่ะ ดิฉันยังไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าไหร่เลย แต่ผู้บังคับบัญชาสั่งมาดิฉันก็ต้องทำค่ะ</p>   <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"> ดิฉันเดินไปที่ OPD ก็พบพี่อุ่มรออยู่แล้วกำลังควบคุมพี่ไพเราะกับคนขับรถให้สวมชุดอุปกรณ์ป้องกัน พอเห็นดิฉันก็เรียกให้ดิฉันสวมชุดอุปกรณ์ป้องกันเต็มยศ</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"> </p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"> </p>   <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"> เมื่อ 3 ทหารเสือพร้อมในชุดอุปกรณ์ป้องกันเต็มยศแล้วขึ้นนั่งที่ตอนหน้ารถตู้ออกเดินทางไปที่สนามบินดอนเมืองทันที</p>   <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"> เมื่อถึงสนามบินก็พบคุณหมอชาวต่างชาติถือกระเป๋าเอกสารเดินมา...</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"> นึกในใจ…ดู ๆ หมอไม่เห็นเป็นอะไรสักหน่อยท่าทางก็ไม่ป่วย นึกในใจว่าพวกเราใส่ชุดเวอร์เกินไปหรือเปล่านี่ ดิฉันและพี่ไพเราะลงจากรถและยื่นหน้ากากป้องกันให้คุณหมอสวมปิดปาก จมูก ดังรูป</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"> </p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"> </p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"> คุณหมอท่านก็น่ารักมากไม่แสดงอาการสงสัยหรือรำคาญพวกเราที่คงจะดูน่าตลก และพะรุงพะรังเสียเหลือเกินกับชุดอุปกรณ์ป้องกันเต็มยศในสายตาท่าน ท่านรับหน้ากากป้องกันมาสวมคาดปิดปากจมูกและขึ้นนั่งที่ตอนหลังของรถตู้ ส่วนพวกเรา 3 นั่งคนอยู่ตอนหน้าทั้งหมด</p>  ระหว่างทางกลับมาที่สถาบันฯ มีอยู่ช่วงหนึ่งดิฉันและพี่ไพเราะหันไปเพื่อดูว่าท่านมีอาการผิดปกติมั๊ย ภาพที่เห็นคือท่านยกนิ้วหัวแม่มือแสดงภาษาทางมือว่า “ยอดเยี่ยม”  ..โชว์พวกเราซะอีก ดิฉันนึกในใจว่าท่านน่ารักดี ไม่ถือตนเลย <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"> จากความประทับใจครั้งแรกทำให้ดิฉันขึ้นเวรปฏิบัติงานดูแลท่านด้วยความเต็มใจ และยิ่งได้ขทำงานดูแลท่านก็ได้เห็นถึงความเป็นสุภาพบุรุษ และอัธยาศัยที่น่ารักขึ้นทุกวัน</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> นอกเหนือจากที่ท่านไม่มีความถือเนื้อถือตัวแล้ว ท่านยังให้ความร่วมมือกับพวกเราอย่างดี …นับตั้งแต่ก้าวแรกที่ท่านเข้ารับรักษาตัวท่านไม่เคยออกจากห้องที่ท่านอยู่เลย ทั้ง ๆ ที่การที่ต้องอยู่คนเดียวมันแสนจะน่าอึดอัดและโดดเดี่ยว หากเป็นเรา..เราคงต้องอยากออกจากห้องบ้าง ...แต่ด้วยจิตวิญญาณ จรรยาบรรณของท่าน ท่านกลับยอมทนอุดอู้ในห้องไม่ออกจากห้องเพราะท่านไม่ต้องการจะแพร่เชื้อให้กับบุคลากร <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"> ครั้งหนึ่งดิฉันอยู่เวรปฏิบัติงานเวรบ่าย เวลาประมาณ 18.00 น เป็นเวลาที่ต้องเข้าไปให้ยาแก่ผู้ป่วย และวัดสัญญาณชีพ ได้แก่ การวัดไข้ ชีพจร ความดัน และการสังเกตอาการผิดปกติต่าง ๆ ขณะที่ดิฉันวัดความดันท่านนั้น หน้ากากป้องกันเลือดและสารคัดหลั่งที่สวมศีรษะเกิดหลุดและหล่นบนเตียงนอนของท่าน ตัวดิฉันเองนั้นตกใจแต่ด้วยความเกรงใจ กลัวว่าท่านจะคิดว่าเรารังเกียจจึงยังคงวัดความดันต่อ แต่...คุณหมอคาร์โลกลับบอกดิฉันว่า ให้สวมหน้ากากป้องกันให้เรียบร้อย ท่านแสดงถึงความเป็นห่วงเกรงว่าดิฉันอาจติดเชื้อจากท่านได้ถ้าสวมใส่อุปกรณ์ป้องกันไม่ดี การกระทำของท่านทำให้ดิฉันประทับใจในความเป็นสุภาพบุรุษ ความใส่ใจเป็นห่วงคนอื่นที่ดิฉันไม่เคยลืม …</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"> ซึ่งถ้าหากในวันนั้นดิฉันละเลย...</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"> คุณหมอคาร์โลก็ละเลย</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"> ไม่ใส่ใจในตัวดิฉัน</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"> คิดว่าปล่อยให้ดิฉันทำงานต่อไป</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"> จนดิฉันติดเชื้อโรค SARS ที่คร่าชีวิตท่านแล้ว</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center">  ดิฉันคงไม่มีชีวิตมานั่งบันทึกถึงความทรงจำที่ดีนี้แน่ ๆ </p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"> ครบรอบ 4 ปีที่ดิฉันรอดชีวิตมาได้ดิฉันถือว่าเป็นหนี้บุญคุณท่านอย่างใหญ่หลวง และเป็นบทเรียนให้ดิฉันได้รู้จักอย่างลึกซึ้งถึงภาระหน้าที่ จิตวิญญาณและจรรยาบรรณวิชาชีพ  ในโอกาสนี้ดิฉันขอให้ดวงวิญญาณของท่านจงอยู่อย่างมีความสุขในสันติปรายภพด้วยเทอญ…</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"> </p>   Dr. Carlo UrbaniOur great gentlemanwho devoted his lifefor health of others and had to die of a severe disease.    <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"> May his soul rests  in peace eternally </p>

 

 

[paew]

ขอให้ดวงวิญญาณของ Dr. Carlo Urbani   ไปสู่สุขคติค่ะ....

[นายหมู]

น่าเห็นใจท่านจังเลยคับพี่เล็ก

ขอให้ดวงวิญญาณของท่านจงสู่สุขคติ

[จ๊ะจ๋า]

เป็นคนดีที่ควรจดจำคะ ครั้งหนึ่งพี่เล็กเคยรู้จักและเป็นบุคคลที่ควรยกย่อง...  :)

[อัจฉรา]

ชื่อเสียงสถาบันส่วนหนึ่งมาจากความเสียสละของพวกเรา   ขอบคุณหนูเล็กแทนคนไทยทุกคนที่รอดจากการติดโรคนี้ค่ะ

[นพ. ชาตรี เจริญศิริ]

เรื่องเล่านี้ประทับใจมากครับ ผมทราบกิตติศัพท์ความเป็นแพทย์และความเป็นนักระบาดวิทยาของคุณหมอ Carlo มานาน ท่านได้แสดง ความรับผิดชอบต่อสังคม และ ความอาทรต่อสุขภาพของเพื่อนมนุษย์ อย่างที่ต้องเล่าขานสืบต่อไป นานเท่านาน

ขอคารวะวิญญาณคุณหมอ

ขอยกสองหัวแม่มือให้คุณเล็กด้วยที่กรูราเล่าเรื่องดีๆ ให้ทราบ

[ศุภลักษณ์ หิริวัฒนวงศ์]

ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่แสดงความคิดเห็นเข้ามามาก ๆ เลยค่ะ

ความประทับใจที่พวกเรามีต่อคุณหมอคาร์โลยังมีอีกมากมาย สิ่งที่ดิฉันบันทึกนี้เป็นเพียงส่วนเสี้ยวเล็กน้อยที่ประทับใจดิฉันไม่เคยลืมเลือนเลย นึกถึงท่านคราใดก็จะเห็นทั้งสายตาและคำพูดของท่านตลอดเวลา

ขอคารวะดวงวิญญาณคุณหมอคาร์โล คนดีในหัวใจดิฉัน