การปล่อยวาง


การปล่อยวาง คือ การหลุดพ้น

     ตั้งแต่เริ่มต้นเกิดมาทุกคน ย่อมมีกรรมเป็นเครื่องพันธนาการณ์ อยู่เสมอ (พุทธศาสนา สำหรับผู้เขียน) ตั้งแต่เกิดหรือ อดีตชาติ การได้เกิดมาใน โลกมนุษย์นี้แสนยากลำบากแสนเค้นใจ ต้องปฏิบัติความดี มาก็หลาย ถ้าเราได้เกิดมาแล้วใย เราไม่รู้จักสร้างความดีหนอ

    สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรม ใน ทัศนของข้าพเจ้า "กรรม คือ การกระทำ " ฉะนั้น ไม่ว่าจะเป็น คน หรือ สัตว์ เกิดมามีกรรมติดต่อมาด้วยจากการกระทำของตัวตน ที่แล้วมาจากอดีตชาติ แต่เมื่อเกิดมาแล้วย่อมเกิดมาเพื่อรับใช้กรรมนั้นเอง แต่ทว่า เราเองก็ต้องกระทำไปด้วยในชีวิตประจำวันซึ่งเราจะหยุดเสียมิได้ ต้องมีการกระทำ การเจริญเติบโตเสมอ ตั้งแต่วัยเด็ก วัยผู้ใหญ่ วัยทอง วัยชรา วนเวียน อยู่ ใน วัฏสงสาร นี้หนอ ไม่รู้จักจบจักสิ้น

   เมื่อเกิดมาไม่ว่าคน หรือ สัตว์ ย่อมมีหน้าที่ ที่จะต้องกระทำอยู่เสมอ หน้าที่ ย่อมเป็นภารกิจ หรือ กิจวัตร ประจำวัน และการกระทำนี้เองที่ทำให้เราต้องวนเวียนอยู่ในการเกิด การตาย เกิดดับ อยู่อย่างนี้นี้เอง แต่เมื่อเราทราบว่าการกระทำส่งผลให้เราอยู่ใน วัฏสงสารนี้ เราจะทำอย่างไรให้เรากระทำหน้าที่ของเราอย่างดีที่สุด (ไม่กระทบ ไม่ก่อให้เกิดความเดือนร้อน กับ ผู้อื่น ก็ตั้งตน อยู่ในศีล 5 พรหมวิหาร 4 หนทางแห่งการดับทุกข์ ทางอริยมรรค หรือ มรรค 8 เป็นหนทางแห่งการดับทุกข์ )นี้ขึ้นอยู่กับตัวผู้ บุคคลนั้นจะละเสียซิกิเลศ ที่พันธนาการณ์ กับจิต กับจริต กายเนื้อ กายหยาบ ทั้งรูป รส กลิ่น เสียง ที่ยาวยวน จิตใจ ให้มารร้ายคอย จับเราให้จมดิ่งลงสู่ ความหฤหัสที่มีค่อยทำให้การตั้งมั่นในการทำความดี ของเราลดน้อย ท้อยลงทำให้เราลืมไปว่าเราควรทำเยี่ยงไร กับการทำความดี กับการทำในสิ่งที่ถูก ถึงแม้จะทำให้การตัดสินใจบ้างครั้งจะยากลำบากก็ตามที

  หนทางแห่งการดับทุกข์ นั้น ขึ้นอยู่กับเราจะแสวงหา ใยเราไม่สนใจตัวเราก่อนดูภายใน เราเสีย ดีกว่าจะสนใจเรื่องของผู้อื่น ที่จะทำให้เราไม่สบายใจ ความหมายในข้อนี้ หมายความว่า ปิดหู ปิดตา บ้าง ก็ดี เราจะได้มีเวลามาสำรวจกิริยา อาการ ภายในของเราให้ปฏิบ้ติตัวในทางที่ถูกที่ควร

 กระทำอย่างไร ย่อมได้รับผลแห่งการกระทำนั้น ๆ แต่ เราก็ต้องรับใช้ผลของการกระทำเสมอ ไม่ว่าจะดี จะชั่วย่อมได้รับผม จะช้าหรือเร็วก็ต้องได้รับ และ ความดี และ ความชั่ว มัน คนละส่วน แยกออกจากกันโดยสิ้นเชิง

  เราต้องพยายามตั้งตน อยู่ในความไม่ประมาณ พยายามเก็บเสบียงไว้ยามเดินทางไกล (สบียง ในที่นี้คือ ทำบุญ ไว้เยอะ) เพื่อในชาตินี้ หรือชาติหน้า เราจะได้ไม่ได้ตั้งตัวตนอยู่ในความประมาท

พล วันเสาร์ที่10 มี.ค. 50

หมายเลขบันทึก: 83034เขียนเมื่อ 10 มีนาคม 2007 15:41 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 พฤษภาคม 2012 14:30 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท