วิธีการไม่ใส่ใจความคิดที่ไม่ดีของคนอื่นต่อเรา
โดยการให้คำจำกัดความกับการกระทำของตนเอง...และละไว้ในฐานที่เข้าใจของตัวเอง และรู้ตัวเราว่ากำลังทำอะไรก็พอโดยไม่จำเป็นต้องบอกให้ใครต่อใครรู้ไปหมดหรอกว่าที่เราคิดเราพูดนั้นมันหมายความว่าอย่างไร...เพราะบางครั้งเรารู้...เราเข้าใจตัวเองก็พอแล้ว...เช่น บางครั้งเราไม่พยายามโต้ตอบก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะยอมแพ้ในสายตาของคนอื่น เราไม่ทำตามคำสั่งหรือทำตามใครๆก็ไม่จำเป็นต้องหมายความว่าเราดื้อเสมอไป เรานิ่งเงียบก็ไม่ได้หมายความว่าเราไม่ได้คิดอะไรนะ เราไม่ใส่ใจก็ไม่ได้หมายความว่าเราละเลย ....ต่างๆเหล่านี้เป็นเหตุผลของแต่ละคน บ้างครั้งถ้าใส่ใจกับความคิดที่ไม่ดีของคนอื่นมากนัก เราก็จะเป็นทุกข์