..........แล้วในนาทีฉุกเฉินเฉียดตายนั้น คุณคิดถึงใคร....ขณะที่รถหมุนอยู่นั้นเชื่อไหมว่า
ยังนึกถึงพ่อกับแม่ แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา จริงๆตอนนั้นที่ร้องไห้ออกมาคิดว่า
นี่เราจะตายแล้วเหรอ!! เรายังไม่ได้ทำอะไร หรือยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณพ่อกับแม่เลยนะตอนนั้นคิดอย่างนี้จริงๆ แล้วก็ร้องเรียกแม่ออกมาดังๆเลย ก็รอดมาแล้วล่ะค่ะ
ก็มาเล่าให้ฟังค่ะ ขับรถอย่างระมัดระวังกันค่ะ ตอนออกมาจากรถก็เดินลงมาปกติ
มีชาวบ้านแถวๆนั้นวิ่งมาดูกันใหญ่เพราะเบรคเสียงรถมันดัง เชื่อไหมว่าเขาวิ่งมาดูกัน
แล้วพอเห็นเราปลอดภัย คำแรกที่เขาถามกันคือ คล้องพระอะไรหน่ะ พระอะไร ๆ!!!
เหอ เหอ จริงๆเลยเชียว555
นึกถึงใครไม่ออก มันกลัวจนชาไปทั้งตัว สักพักจึงเริ่มคิด
เหตุเกิดตอนเด็ก ขณะเฉียดตายจากการจมน้ำ คิดว่าตนเองคิดหาทางรอด ดูทิศทางที่จะกลับเข้าฝั่ง แต่คนที่อยู่บนฝั่งได้ยินเสียงว่าเราร้องหา "แม่..แม่" ทุกครั้งที่โผล่พ้นน้ำ ดังนั้นจิตส่วนลึกคงคิดถึง"แม่" มั๊ง เฮ้อชีวิตที่เหลือมาจนบัดนี้คือกำไร ต้องรีบตอบแทนพระคุณแม่ สะสมกรรมดีไว้มากๆ เพราะไม่รู้จะตายเมื่อไหร่ จริงมั๊ย...
สวัสดีค่ะคุณดวงใจ รัตนธัญญา
เห็นด้วยมากๆค่ะ หลังจากรอดตายมาก็พยายามทำดีมากขึ้นๆ
แล้วก็ดูแล พ่อ กับ แม่ มากๆเลยค่ะ ( * * )