แล้ววันนี้ เราก็เข้าblog มานั่งเขียนบันทึกต่อได้ เคยนึกว่าตัวเองตามไม่ทัน และมีปัญหาอยู่คนเดียวก็ใครเขาก็มีแต่ชื่นชม ไม่ยักะมีใครถามเหมือนเราเลย(ก็มันไม่รู้จะถามอะไรด้วย แบบว่าเราก็ถามไม่ถูก) แล้วในที่สุด อาจารย์ก็ไม่ทอดทิ้งพวกเราจริงๆ เรียนรู้ำด้แล้ว เรียนรู้จากการอดทนรอคอยไง อย่างนี้โบราณเรียกอย่าตีตนไปก่อนไข้
สวัสดี
ไม่มีความเห็น