บันทึกประจำวันจันทร์ ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2550
• ประชุม ณ สำนักงาน FACE
ประเด็น เรื่องงานเทรนนิ่งในภาคเหนือ อืม งานนี้เลยได้คิด คิด แต่ต้องมองให้รอบด้านมากๆ ว่าเราจะมีจุดยืนได้อย่างไร อืม ก็ต้องขอกลับไปปรึกษาหารือกับทีมงานก่อนนะคะ แต่เป็นโอกาสที่ดีมากๆที่พี่ๆ คอยห่วงใยนุช มันยิ่งทำให้เกิดความตื้นตันจนกล่าวไม่ได้ ณ เวลานี้
และได้รับทุนสนับสนุนจาก FACE เพื่อไปประกอบบ้านที่พักของทีมงานให้อยู่ได้พอประมาณเสียก่อน ที่จะก้าวข้ามมาเมืองกรุงอีกครั้ง ก็ตั้งใจว่าจะกลับวันพรุ่งนี้แล้ว เวลา 2 อาทิตย์ที่ได้เข้ากรุง ครั้งนี้ บรรยายเกือบไม่ถูกเลยก็ว่าได้ มีทั้งงานสรรค์ งานสร้าง งานเรียนรู้เพื่อพี่น้องปกาเกอญอ ฯฯฯฯฯลฯฯฯฯฯ สติ ต้องอยู่ที่ใน ณ เพลานี้
• แม่แอ๊ว
โทรประสานเรื่องทุนที่เสนอขอสนับสนุนจากทางมูลนิธิเด็ก ได้รับทราบว่าแม่แอ๊วขณะนี้อยู่ที่เชียงใหม่ จึงเข้าใจว่าแม่ยุ่ง แต่แม่แอ๊วก็ยังโทรกลับเพื่อบอกกล่าวว่านุชควรจะดำเนินตออย่างไร โดยให้ส่งงานไปหาพ่อเปี๊ยกโยตรงได้เลย จะได้ช่วยแม่อีกแรงหนึ่ง
อืม ....แย่จังไอ้นุชเอ๋ย ทำไมไม่รู้จักคิดเสียแต่ที่แรกนะ ต้องทำให้แม่เหนื่อยทำไม .....เรียนรู้ เรียนรู้ จำไว้ จำไว้
• พี่หริ่ง สมบัติ บุญงามอนงค์
บุคคลที่สร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆและท่านกล่าวว่า ท่านเป็นผู้ประกอบการทางสังคม สิ่งนี้ที่นุชยังไม่เข้าใจความหมายเท่าใดนัก
เมื่ออาทิตย์ก่อน นุชได้ประสานงานกับท่านเพื่อเสนอโครงการฯของศูนย์ ฯ เข้าสังกัดต่อมูลนิธิกระจกเงา วันวานพี่หริ่งบอกว่ารอ 1 อาทิตย์ และวันนี้ก็เป็นวันครบรอบ ก็ได้ประสานงานผ่านทาง เอ็มเอสเอ็น อะนะ ท่านบอกว่ารออีก 3 วัน จะช่วยเร่งรัดกับกรรมการให้ อืม เป็นพระคุณมากเลยที่เดียว ......มันยิ่งทำให้มีความคาดหวังขึ้นมาบ้างแม้เพียงจะเล็กน้อย แต่ก็ขอขอบคุณที่พี่หริ่งได้ให้โอกาสสำหรับการยื่นข้อเสนอในครั้งนี้คะ
ความนึกคิดของนุชกะเหรี่ยงในวันนี้
• ฉันมีสติมากขึ้นกว่าวันวาน - ทำให้ฉันสามารถนั่งเขียนหนังสือได้เป็นเวลานาน
• ฉันมีเพื่อน มีพี่ มีน้อง มีบุคคลสำคัญอยู่รอบกาย - ทำให้ฉันได้มีโอกาสก้าวข้ามสู่สังคมแห่งยุคสมัยที่อยู่ท่ามกลางความเปลียนแปลง
• ฉันจะไม่หยุดสติของฉัน เพื่อที่จะได้เรียนรู้ เป็นแน่
• ฉันจะลืมสิ่งเลวร้ายที่พักซาดฉันเมื่อครั้งวันวาน ให้จางหายไปภายในชั่วข้ามคืนให้จงได้
• ขอกำลังใจจาก ใต้ฟ้า ใต้แผ่นดิน ให้กับฉันด้วยเทอญ - เพื่อที่ฉันจะได้ปลูกและหว่านกล้าภายใตจิตใจฉันไปชั่วกาล
• ขอบคุณโลกใบนี้ ที่ให้ฉันได้อาศัยอยู่ - เพื่อฉันจะได้สู้ต่อไป
และวันนี้ก็คือความทรงจำของฉันอีกวันหนึ่ง
หวัดดีคะพี่ขจิต
ดีจังได้รู้จักคุณครูหมู่บ้านเด็ก อีกคนหนึ่ง อืม... นุชไม่รู้จักพี่นิภา กับแม่ณี อะคะ เพราะนุชเคยเข้าไปที่หมู่บ้านเด็กเพียง 1 ครั้งเท่านั้นเองเมื่อประมาณปี 2542 ได้มั้งคะ
สำหรับแม่แอ๊ว กะพ่อเปี๊ยก นุชก็ได้เรียนรู้กับท่านมากมายตั้งแต่เมื่อครั้งที่เคยพบแม่กะพ่อทั้งสองคนครั้งแรกจนถึงวันนี้นะคะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากเลยคะ และจะพยายามต่อไปตราบเท่าที่จะมีตัวตนอยู่บนโลกนี้คะ