คนชมงานศิลป์
...............อย่างที่ระรินได้เล่าเรื่องการไปเก็บภาพการแสดงการเชิดตะลุงอีสานที่ไปกับพี่ออด(อ.สำรวย)แห่งร้านเล้าข้าวเมื่อวันก่อนแต่วันนั้นแค่เกริน ............วันนี้ขออนุญาติเล่าความประทับใจ ความน่ารักของวีถีอีสานต่อนะคะ
................ระริน รู้สึกดีที่พี่ออดแวะมาเยี่ยมและเอ่ยชวนไปชมการเชิดตะลุงอีสาน ตะลุง...คำนี้หลายต่อหลายคนคงคิดว่าจะต้องมีและโลดแล่นเฉพาะในแผ่นดินชาวเลเท่านั้น ที่ไหนได้ อีสานเราก็มีกับเข้าเหมือนกัน ที่สำคัญการแสดงยังไม่ฉาบฉวย มีการเตรียมการ มีวงดนตรีทั้งกลองชุด กีตาร์ ฉิ่งฉาบ หุ่นเชิดทำจากหนังสัตว์ ตัวไม่เล็กไม่ใหญ่ สีสันสดใสสวยงาม ผู้เชิดผู้ภาคษ์ก็มีไม่น้อย 4-5 คนทีเดียวทั้้งหญิงชาย เรื่องราวที่ใช้เชิดก็ไม่ธรรมดา นำรามเกียรติ์มาว่ามาขานกันเป็นฉากๆ ทั้งสนุกทั้งได้ความรู้ ดูไม่เบื่อ คึกคักสนุกสนาน จนเชื่อไหมค่ะว่าไม่ทำให้รู้สึกเลยว่าวรรณกรรมที่มีมาช้านานและยวยเยียดอย่างรามเกียรติ์นั้น...น่าเบื่อ
.........ระรินแอบรู้สึกดีอยู่เงียบ ๆ เพราะไม่เห็นวัยรุ่นแต่งตัวไม่เหมาะสมมาแต่งหน้าเวที กินเหล้ายา ก่อความวุ่นวาย หรือมานั่่งเบียดเสียดจีบกัน แต่ได้เห็นการจูงลูกหลาน การหอบเสื่อสาดมานั่งดูด้วยความใจจดใจจ่อ ให้ภาพวิถีชาวบ้านที่อยู่กันอย่างเรียบง่าย บริเวณใกล้เคียงสถานที่แสดงการเชิดตะลุงอีสาน มีพ่อค้าแม่ขายลูกชิ้น ปลาหมึก น้ำหวานน้ำดื่มต่าง ๆ มาจอดรถเข็นรอ เพื่อคอยขายคอยบริการตลอดคืนจนกว่าการแสดงจะจบ
...........อย่างหนึ่งที่ ระรินรู้สึกคือ สิ่งที่เห็นผ่านนัยน์ตาของตัวเอง มันไม่หรูหร่า ไม่สะอาดสอาน หรือเย็นฉ่ำเหมือนการไปนั่งดูหนังสักเรื่องในโรงภาพยนต์ แต่ทว่า มันชั่ง งดงาม อบอุ่น น่ารัก และเห็นถึงวีถีอีสานที่ดูเ่ท่าไหร่ก็ไม่รู้เบื่อ ......แล้วคุณๆล่ะค่ะ....คิดว่ายังไง
ความเห็น (4)
- แอบเข้ามาชมสาวสมองสวยคนนี้ค่ะ
สวัสดีค่ะ
หนูแวะมาเก็บความรู้สึกดี ๆ จากบันทึกของคุณริน ค่ะ
- ตามมาอ่านอีกครับ
- มั่นใจว่างานศิลป์แบบนี้จะอยู่ที่แผ่นดินอีสานตลอดไปครับ
- ขอบคุณครับ