เว้นว่างการบันทึกไปเป็นเดือน เพราะมัวติดธุระหลากหลาย ไม่มีเวลาเขียน แต่ถงกระนั้นก็ยังมีเวลาได้เปิดอ่านบันทึกดีดีอยู่แทบทุกวัน วันนี้เรามีเรื่องดีดีที่จะมาแลกเปลี่ยนบ้าง ซึ่งอาจจะเป็นประโยชน์ ต่อผู้ชื่นชอบ G2K ทั้งหลาย
วันนี้เชิญประชุมพนักงานโรงเรียนทั้งหมด 15 ชีวิต มีทั้งคนรถ คนสวน แม่ครัว พนักงานทำความสะอาด พนักงานธุรการ และสารพัดช่างประจำโรงเรียน การประชุมไม่เหมือนประชุม เพราะเป็นการเล่นเกมส์ทั้งหมด และทุกเกมส์มีจุดมุ่งหมาย ซ่อนอยู่ทั้งสิ้น เริ่มด้วยขอให้นั่งเรียงลำดับอายุ (เพื่อให้คำนึงถึงอาวุโสที่เป็นเรื่องสำคัญในสังคมไทย) แล้วก็เอาอายุทุกคนมาบวกกัน ให้ทายเล่นกันว่าอายุรวมกันเป็นเท่าไหร่ ช่างเสาร์ทายได้ใกล้เคียงที่สุด คือ 900 ทั้งๆที่รวมแล้วได้เลขสวยคือ 666 สงสัยบรรดาป้าๆทำสะอาดที่ชอบหวยคงตาลุกกับตัวเลข
เกมส์แรกชื่อ เกมส์ ความพอดี แบ่งเป็นกลุ่มละห้าคน ให้ถือปลายเชือก 5 ห้าเส้นที่ไปผูกโยงไว้กับปากกาไวท์บอร์ด แล้วให้พยายามหย่อนปากกา ลงขวด พอบอกให้ปฏิบัติ บางคนดึงตึง บางคนดึงหย่อน แต่พอปรับตัวกันได้ ช่วยกันค่อยๆผ่อนเชือกให้พอดี ทั้งสามกลุ่มก็หย่อนปากกาลงขวดได้โดยง่ายดาย เกมส์นี้ ทุกคนสรุปความรู้สึกของตัวเองได้ดี โดยที่เราไม่ต้องอธิบาย
เกมส์ที่สอง ชื่อเกมส์รวมใจ เป็นเกมส์จิ๊กซอร์รูปหัวใจ ให้แบ่งกลุ่ม 5 เช่นเดิม แต่เปลี่ยนคน ให้เล่นเกมส์สองครั้ง ครั้งแรกให้พูดจาปรึกษากันได้ ทำกันได้อย่างดีและรวดเร็ว ครั้งที่สอง เราแอบเอาชิ้นส่วนออกไปหนึ่งชิ้นและให้ต่อโดยไม่ให้พูดกัน ครั้งสองนี้ยากหน่อย ไหนจะไม่มีการพูดจาปรึกษาหารือ ไหนจะไม่รู้ว่ามีอะไรที่หายไป กว่าจะรู้ตัวก้เล่นเอาเหนื่อย
เกมส์ที่สาม ชื่อ เกมส์แก้ปมปัญหา ให้ทั้งสิบห้าคนล้อมวงกัน มอบไหมพรมต่างสีให้ ห้าก้อน ให้ถือปลายไว้ แล้วโยนม้วนไหมพรมข้ามไปให้เพื่อนที่อยู่ตรงข้าม โยนไปมาสักพัก ก็จะได้ เส้นสายไหมพรมที่พาดผ่านไปมาเป็นรูปหลายเหลี่ยมหลายมุม ทุกคนก็ชื่อนชมว่างานนี้สวยดี แต่ไม่จบแค่นั้น คำสั่งต่อไปคือให้ส่งกลับไหมพรมทั้งห้าก้อนและม้วนเก็บไว้อย่างเดิม โดยใช้เพียงการส่งสัญญาณด้วยสายตา ตอนแก้กลับคืนนี่ยากกว่าตอนโยนมาก ใช้เวลาอยู่พักใหญ่ จึงช่วยกันทำได้จนสำเร็จ
เกมส์ทุกเกมส์นี้ เมื่อเล่นจบแต่ละเกมส์ ให้ทุกคนสรุปความรู้สึกและความเข้าใจของตัวเอง เขาทำได้ดี ได้แง่คิด ตามจุดมุ่งหมาย โดยที่เราไม่ต้องอธิบายอะไรเลย เขาเล่นกันอย่างสนุก ทีมงานชุดนี้ปกติก็รักใคร่ปรองดองกันดีอยู่แล้ว ปีหนึ่งก็ให้ความสำคัญกับเขาด้วยการเชิญมาเล่นเกมส์ แล้วก็พากันไปเลี้ยงอาหาร กลางวันกันด้วยความชื่นมื่น
เป็นการประชุมที่ไม่เหมือนประชุมเลยจริงๆ