Love Return
"แล้วจะหารักแท้ได้ที่ไหนครับนี่"
กลับมาแล้วครับ หลังจากที่ห่างหายไปนานเนื่องจากภาระกิจที่รัดตัวจนอ้วนกลมซะนานร่วม 3 เดือนครับ แต่ก็ไม่ทำให้ลืมมิตรสหายที่เข้ามาแวะเวียนใน go2know ได้ ช่วงที่หายไปก็ไม่ได้ไปไหนไกลหรอก แต่ยังวนเวียนอยู่ในอาณาบริเวณประเทศไทยเท่านั้นแหล่ะครับ(ไม่ขอบอกนะว่าไปถึงไหน สาธยายไม่ถูกจริงๆครับ)
วันวาเลนไทน์เพิ่งผ่านพ้นไปเมื่อไม่กี่วัน แต่ความรู้สึกบางอย่างของผมมันยังไม่หายไปไหนครับกับสิ่งที่ผมได้รับชมจากรายการหนึ่งผสมแรงบวกกับสิ่งที่ผมได้สัมผัสจากน้องที่มาฝึกงาน และเรื่องราวที่ผมมักได้รับรู้อยูเสมอมา
"คุณค่าของความรักคืออะไร"
คำถามสั้นๆที่มีหลายคนพยายามจะหามันมาทั้งชีวิตแต่ผมว่าวันนี้มีบางคนสะท้อนออกมาได้อย่างสวยงามครับ หากใครได้ดูรายการ คนค้นคน ทางช่อง 9 เมื่อคืนวันอังคารที่ผ่านมาคงจะมีความรู้สึกเช่นเดียวกับผม "นี่แหล่ะคุณค่าของความรักที่หากันมานาน" ตาลอบกับยายทอง คู่แท้ที่มีชีวิตอาศัยอยู่ระหว่างความรักของคนรุ่นเก่ากับความรักของคนรุ่นใหม่ แต่สิ่งหนึ่งที่ประจักษ์แก่คนที่พบเห็นคือความรักที่ตาลอบมีให้แก่ยายทอง แม้วันนี้ยายทองจะไม่สามารถพูดหรือเคลื่อนไหวตัวได้แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ตาลอบรับรู้ในความรักที่ยายทองมีคือ "สายตา"ที่ยายทองมองมาที่ตาลอบ ตลอดเวลาที่ตาลอบดูแลป้อนข้าว ป้อนน้ำ อาบน้ำ พาเที่ยว มันบ่งบอกความหมาย ความรู้สึกอยู่
เสมอ ทั้งสองคนรักกันตั้งแต่ยายทองอายุได้ไม่ถึงยี่สิบปี ตาลอบเล่าว่าในสมัยก่อนนั้นผู้ชายต้องให้เกียรติผู้หญิงมากนักแม้จะถ่ายรูปคู่ด้วยยังไม่ได้หากว่ายังไม่ได้แต่งงานกัน แต่สิ่งหนึ่งซึ่งหากเปรียบเทียบกับปัจจุบันแล้วอาจดูไม่เหมาะสมนักแต่คุณค่าช่างมากมายเกินนั่นคือหากรักหรือชอบใครแล้วจะใช้การหนีตามกัน อันนี้ผมได้จากการพูดคุยกับคนเฒ่าคนแก่ที่รู้จักกัน ซึ่งท่านบอกว่าที่หนีตามมานั่นก็เพราะรักกันจริงๆครับ ซึ่งหากเทียบในสมัยนี้แล้วมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน รู้จักกันไม่นานหลายคนยอมให้จับต้อง บางคนยอมเสียตัวเพื่อที่จะดึงอีกคนไว้ หรือแม้กระทั้ง นักเรียน นักศึกษาก็อาศัยอยู่เป็นคู่สามี-ภรรยา แต่ก็ไม่มีความมั่นคงในความรัก เบื่อก็เลิกชอบก็หันมาอยู่ด้วยกันฉันท์สามี-ภรรยา คุณค่าความรักจึงเริ่มเลือนหายไปในสังคมไทย
ผมว่าวันนี้หากเราจะหาคุณค่าของความรักแล้ว ลองหันมองกลับไปมองสิ่งที่คนรุ่นหลังได้ทำไว้เป็นแบบอย่าง การให้เกียรติ การแสดงความรัก การดูแลซึ่งกันและกัน ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ความซื่อสัตย์ เหล่านี้มันเลือนหายไปทุกๆวันในปัจจุบัน
"แล้วจะหารักแท้ได้ที่ไหนครับนี่"
วันวาเลนไทน์เพิ่งผ่านพ้นไปเมื่อไม่กี่วัน แต่ความรู้สึกบางอย่างของผมมันยังไม่หายไปไหนครับกับสิ่งที่ผมได้รับชมจากรายการหนึ่งผสมแรงบวกกับสิ่งที่ผมได้สัมผัสจากน้องที่มาฝึกงาน และเรื่องราวที่ผมมักได้รับรู้อยูเสมอมา
"คุณค่าของความรักคืออะไร"
คำถามสั้นๆที่มีหลายคนพยายามจะหามันมาทั้งชีวิตแต่ผมว่าวันนี้มีบางคนสะท้อนออกมาได้อย่างสวยงามครับ หากใครได้ดูรายการ คนค้นคน ทางช่อง 9 เมื่อคืนวันอังคารที่ผ่านมาคงจะมีความรู้สึกเช่นเดียวกับผม "นี่แหล่ะคุณค่าของความรักที่หากันมานาน" ตาลอบกับยายทอง คู่แท้ที่มีชีวิตอาศัยอยู่ระหว่างความรักของคนรุ่นเก่ากับความรักของคนรุ่นใหม่ แต่สิ่งหนึ่งที่ประจักษ์แก่คนที่พบเห็นคือความรักที่ตาลอบมีให้แก่ยายทอง แม้วันนี้ยายทองจะไม่สามารถพูดหรือเคลื่อนไหวตัวได้แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ตาลอบรับรู้ในความรักที่ยายทองมีคือ "สายตา"ที่ยายทองมองมาที่ตาลอบ ตลอดเวลาที่ตาลอบดูแลป้อนข้าว ป้อนน้ำ อาบน้ำ พาเที่ยว มันบ่งบอกความหมาย ความรู้สึกอยู่
เสมอ ทั้งสองคนรักกันตั้งแต่ยายทองอายุได้ไม่ถึงยี่สิบปี ตาลอบเล่าว่าในสมัยก่อนนั้นผู้ชายต้องให้เกียรติผู้หญิงมากนักแม้จะถ่ายรูปคู่ด้วยยังไม่ได้หากว่ายังไม่ได้แต่งงานกัน แต่สิ่งหนึ่งซึ่งหากเปรียบเทียบกับปัจจุบันแล้วอาจดูไม่เหมาะสมนักแต่คุณค่าช่างมากมายเกินนั่นคือหากรักหรือชอบใครแล้วจะใช้การหนีตามกัน อันนี้ผมได้จากการพูดคุยกับคนเฒ่าคนแก่ที่รู้จักกัน ซึ่งท่านบอกว่าที่หนีตามมานั่นก็เพราะรักกันจริงๆครับ ซึ่งหากเทียบในสมัยนี้แล้วมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน รู้จักกันไม่นานหลายคนยอมให้จับต้อง บางคนยอมเสียตัวเพื่อที่จะดึงอีกคนไว้ หรือแม้กระทั้ง นักเรียน นักศึกษาก็อาศัยอยู่เป็นคู่สามี-ภรรยา แต่ก็ไม่มีความมั่นคงในความรัก เบื่อก็เลิกชอบก็หันมาอยู่ด้วยกันฉันท์สามี-ภรรยา คุณค่าความรักจึงเริ่มเลือนหายไปในสังคมไทย
ผมว่าวันนี้หากเราจะหาคุณค่าของความรักแล้ว ลองหันมองกลับไปมองสิ่งที่คนรุ่นหลังได้ทำไว้เป็นแบบอย่าง การให้เกียรติ การแสดงความรัก การดูแลซึ่งกันและกัน ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ความซื่อสัตย์ เหล่านี้มันเลือนหายไปทุกๆวันในปัจจุบัน
"แล้วจะหารักแท้ได้ที่ไหนครับนี่"
คำสำคัญ (Tags): #สายลมแห่งอิสระ
หมายเลขบันทึก: 79111เขียนเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2007 23:58 น. ()ความเห็น (6)
- น้องจ๋า หายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรค่ะ สำหรับรักในอุดมคติ
- เพียงแค่ยอมรับในข้อดีข้อด้วยซึ่งกันและกันได้ เคยได้ยินไหม "รักคือความอดทน รักคือความเข้าใจ อภัยให้กัน"
- ขอให้น้องมีความรักอันยั่งยืนแสนนานค่ะ
เพียงรู้ที่จะยอมรับและเข้าใจกับมันผมว่าแค่นี้ก้เพียงพอแล้วครับ
- โลกหมุนไป ใจคนหมุนตาม
- หรือว่า...ใจหมุนไป โลกจึงได้หมุนตาม
- เผลอๆ บางครั้งเราก็พบว่า... ตัวเราเองหมุนตามโลกไม่ทัน
- ที่สุดแล้ว... ก็ได้พบว่าชีวิตมักเป็นอย่างนี้
- ฉะนั้น เราควรหันกลับมามองจังหวะหมุนของตัวเราเอง
- หาจุดหมุนที่มั่นคง
- เพื่อที่ว่า... ไม่ว่าเราจะหมุนไปในทิศทางใด
- ใครต่อใครก็ไม่อาจจำกัดทิศทางหมุนของเราได้
- นอกจากตัวเราเอง
ชีวิตต้องเดินไปข้างหน้า
บางวันเราอาจเผลอก้าวมาข้างหลัง
ไม่เป็นไร!
ที่สำคัญก็คือเราต้องใช้ความรู้และประสบการณ์ทั้งหมดของตัวเอง
และผู้อื่นมาคิด ว่าเรื่องไหนควรเดินตาม หรือเรื่องไหนควรยืนบนหลักการของตัวเอง โดยไม่หลงกระแสสังคม.
บางวันเราอาจเผลอก้าวมาข้างหลัง
ไม่เป็นไร!
ที่สำคัญก็คือเราต้องใช้ความรู้และประสบการณ์ทั้งหมดของตัวเอง
และผู้อื่นมาคิด ว่าเรื่องไหนควรเดินตาม หรือเรื่องไหนควรยืนบนหลักการของตัวเอง โดยไม่หลงกระแสสังคม.
- หนึ่งความรู้จากgo2know ที่ได้รับคือ การเขียนบล๊อกที่ขี่กระแสนั้นสร้างให้หลายคนสนใจและทิ้งความคิดเห็นไว้ได้ครับ
- วันนี้ยังเหมือนเดิม ได้รับรู้และฟังเรื่องราวปัญหาความรักจากผู้คนมากมาย
- เริ่มสงสัยในตัวเองเราเป็นศาลาคนเศร้าหรือไร