เมื่อมีมือนุ่มๆ เอื้อมมาลูบเบาๆ ที่ต้นแขนของไร้นาม
Blog tag เล่นอย่างไรอ่ะ.....
......กว่าจะรู้..
ก็รู้สึกว่ามีมือน้อยๆ นุ่มๆ ของคุณ : ดวงเด่น และคุณเมตตา เอื้อมมาลูบเบาๆ ที่ต้นแขนของไร้นาม....Blog tag ค่ะ กับเสียงไพเราะชวนละเมอ....
ซะหน่อย ซะหน่อย...ก่อนที่จะหลุดโค้ง...ก๊าก...
5 ข้อ (ทำไมต้อง 5 เลข 5 มีความหมายว่าอย่างไร ......หรือว่า ต้องมีอารมณ์บ้าเห่อเล็กๆ เลยเริ่มต้นที่ 5 ...จ๊าก....ใครเริ่ม 5 ก่อนนะ..ขออภัย ไร้นามชอบคิดดังๆ......)
ขอเล่าเรื่องที่ไร้นามเป็นคนมีอารมณ์พิศวงอยู่บ่อยๆ ได้ไหม
อารมณ์พิศวงที่ 1 ที่แปลว่า งง ตัวเอง เช่นบางทีกำลังทำอะไร พูดอะไรอยู่ รู้สึกเหมือนตัวจริงๆ กำลังเฝ้ามอง เหตุการณ์ตรงหน้า เช่นกำลังพูดกับคนทำงานด้วยกัน ระหว่างที่พูด หรือฟัง จะเหมือนกำลังเป็นบุคคลที่ 3 เฝ้ามอง 2 คนพูดหรือฟังกัน......เอ๊ะ เขียนแล้วผู้อื่นจะเกิดความกังวลแทนไหมเนี่ย...แต่จริงๆนะ ไร้นามก็ไม่รู้ว่ามันเกิดจากอะไร เป็นโรคภัยไข้เจ็บไหม โรคจิตที่ต้องขอหมอ กะปุ๋มรักษาไหม...
อารมณ์พิศวงที่ 2 ที่แปลว่า ไร้อารมณ์ คือบางทีฟังเขาว่าเขาบ่นเขาด่า ก็ฟังๆๆๆๆๆ ไร้อารมณ์ ......เคยมีคนบอกว่าเก็บกดมั้ง...ก็ไม่รู้...อาจเป็นโรคจิตชนิดที่ 2 หรือเปล่า
อารมณ์พิศวงที่ 3 ที่แปลว่า เบื่อๆ อยากๆ อย่างเช่น ไร้นามตั้งใจว่าจะหยุด ไม่มายุ่งในนี้แล้ว แต่ก็แวะมาทุกที...ใครๆ ก็ว่า ไม่แน่จริง...คงจริงของเขา ไม่ค่อยจะแน่จริงเท่าไหร่....ขาดแรงจูงใจสัมฤทธิ์ผลอย่างแรง...หมอโรคจิตจะจัดเข้ากลุ่มพวกซึมเศร้าไหม...
อารมณ์พิศวงที่ 4 ที่แปลว่า ชอบเรียน บางทีก็คิดว่าคงเป็นความประหลาดอยู่ที่คนเขาว่าแก่ๆ แล้วยังไปนั่งเรียนกับเด็ก วันนี้ก็มีคนตั้งสมมุติฐานว่า ไร้นามเรียนเพราะว่ากระแสสังคม เพระแรงจูงใจลึกๆที่อยากมีวุฒิการศึกษา ..แต่ไม่เลย ไร้นามเรียนก็เพราะอยากเรียน อยากมีความรู้...แต่ไร้นามก็พบว่า...ไม่ใช่เลย สิ่งที่ไร้นามคิดว่า ในสถานศึกษาที่ใหญ่โตจะมีความรู้หล่นๆ ตกๆ ให้คอยเก็บบ้าง...แต่ไร้นามกลับเจอ ครูบาอาจารย์อคติใส่กัน ยึดอัตตา ตั้งแง่ใส่กัน ไม่ฟังกัน....บางทีการศึกษาไทยก็ไม่ได้กล่อมเกลาให้คนเจริญมีจิตประภัสสรกันทุกคน...ไร้นามเลยเกิด อารมณ์พิศวงอยู่บ่อยๆ ว่าไร้นามจบไปแล้วไร้นามจะเป็นเหมือนครูบาอาจารย์ของไร้นามไหม...
อารมณ์พิศวงที่ 5 ที่แปลว่า โง่ลึก ไร้นามเป็นคนที่ใครๆ ชอบว่าโง่ลึก คือเรื่องที่ควรรู้ไม่เคยรู้ เรื่องที่ไม่ควรคิดกลับชอบไปคิด มีคนสอนให้ไร้นามหัดทำตัวเป็นปลาไหล ลื่นๆ ไหลๆ ไปตามสถานการณ์ แต่ไร้นามโง่ลึกกว่านั้น คือคิดไม่ทัน ..บอกใครๆเขาก็ว่าเสแสร้ง .อารมณ์พิศวงคือใครๆที่เจอจะคิดว่า ฉลาด แต่พอคุยด้วยสักพัก เขาบอกว่า โง่ลึก
หมดล่ะ ...อันที่จริง blog tag มีไว้สำหรับระบายความในใจก็ดีเหมือนกัน ไร้นามก็ถือโอกาสนี้ซะเลย เผื่อจะมีคุณหมอ คุณ Dr ทั้งหลายจะกรุณามาวินิจฉัยโรคให้ไร้นาม...ก็จะได้หลุดจากอารมณ์พิศวงไปได้บ้าง....นิ
ขอโทษนะคุณดวงเด่นและคุณเมตตา ขอแอบจับข้อมือคุณทั้งสอง ไปลูกต้นแขนเบาๆ ของคนที่ไร้นามคิดถึง ...
คุณชายขอบ คุณพ่อเขียนของคุณชายขอบ คุณกาเหว่า คุณ น.แมนสรวง คุณ big C
ความเห็น (19)
สวัสดีค่ะคุณไร้นาม
- ครูอ้อยแวะมาอ่าน พิศวง แล้วนะคะ
- ก็จริงๆนั่นล่ะค่ะ
สะวีดัด คุณจินตนา อิ่มรักษา
ไร้นามว่า คงไม่ผิดหรอก คุณจินตนาเป็นหนึ่งในร้อย ..จริงๆ
ก็เหมือนๆกันล่ะค่ะ
โดยเฉพาะข้อ4ไม่เห็นจะพิศวง
สวัสดีครับ
ถ้าบอกว่าเหมือนผม แล้วจะหาว่าผมโรคจิตไปด้วยหรือเปล่าเนี้ย (อันที่จริง ก็เหมือนคนบ้า กับคนเมา ไม่ค่อยยอมรับเท่าไรนัก)
ไม่จริงงงงงงงงงง ผมปกติ
คิดถึ๊ง คิดถึง.....
นึกว่าจะไม่มา คุณเมตตาและคุณดวงเด่น อุตส่าห์ไปลูบแขนเบา ๆ ถ้าไม่มาอีก ก็ไม่รู้ว่าจะ.......อย่างไร....
อ่านอย่างไรคุณไร้นามก็ไม่เปลี่ยน พิศวง ตามอารมณ์(บันทึก)เช่นเดิมค่ะ
- ตามมาอ่านแล้วค่ะ...ขอบคุณนะคะที่เล่าความลับให้ฟัง
- ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งค่ะ
คุณครูสิริพรที่เคารพ
อะไรเหมือน อะไรไม่เหมือน...
ดีใจ ที่เจอคนมีอาการเดียวกัน...ก๊าก
คุณอุทัย
เราต่างปกติ
คนอ่านเท่านั้นที่.....
คุณนางสาวสมพร คิดทึ้ง
ยอม..ฉาน ยอมเจ็บปวด...ยอมร้าวรวดอุรา....
ยอมให้คุณสมพร คิดทึ้ง .....
คุณดวงเด่น ไร้นามน่ะ ดีใจตนเนื้อเต้น เมื่อมีคนอยากรู้ความลับของไร้นาม
จุ๊ๆๆๆๆ แต่ความลับบางอย่างพูดบนนี้ไม่ได้
เดี๋ยว ไร้นามจะถูกปิดปาก...ก๊าก
- แวะมาเยี่ยมค่ะ
- แล้วจะบอกคุณชายขอบ และคุณพ่อเขียนให้นะคะ
- หากคุณชายขอบหายตัวไป คุณพ่อเขียนก็หายด้วย เพราะไม่มีใครพิมพ์บล๊อกให้ค่ะ
- ทึ่งในมิติพิศวงนะคะ
- เห็นบันทึกนี้โผล่มา ก็ดีใจนะคะ
- เพราะกำลังคิดถึง คิดว่าทำไมคุณไร้นามหายไปนานจังเลย
- เฝ้าเพียรมองหามาหลายครั้งแล้วไม่เจอ เฝ้ากลับไปอ่านบันทึกเก่าๆ ของคนแปลกๆ นนี้
- วันนี้โผล่มาดีใจ และแปลกใจมาก กับวลีสุดท้าย
ขอโทษนะคุณดวงเด่นและคุณเมตตา ขอแอบจับข้อมือคุณทั้งสอง ไปลูกต้นแขนเบาๆ ของคนที่ไร้นามคิดถึง ...
คุณชายขอบ คุณพ่อเขียนของคุณชายขอบ คุณกาเหว่า คุณ น.แมนสรวง คุณ big C
- เด็ดจริงๆ เลยนะคะ แล้วหนูจะหาโอกาสเหมาะ ได้ระบายความใน ในตัวหนูนะคะ
- คิดถึงจริงๆ คะ (ไม่ได้ปากหวานนะเออ)
ข้อ 4 ไม่น่าจะเป็นความลับนะคะ แต่หนูเห็นด้วย ในส่วนท้ายๆ ของข้อ 4
มีอาจารย์ท่านหนึ่ง เคยสอนว่า
....ตอนเราเรียนเราชอบจริต และวิธีการสอนครูท่านได ก็จงจำไว้ หากวันใดเรามีโอกาสได้เป็นครู และได้สอน ก็จงเอาแบบอย่างนั้นไปสอนคนอื่นๆ ต่อไป ...
เพราะคนเรา มีความรู้รัก ชอบ เกลียด ไม่แตกต่างกันหรอก
จากประโยคนี้
....บางทีการศึกษาไทยก็ไม่ได้กล่อมเกลาให้คนเจริญมีจิตประภัสสรกันทุกคน..
คุณไร้นาม เข้มแข็งดั่งภูผา ถ้าแยกได้ว่า อะไรคือ อัตตา อคติ และตั้งแง่
ก็เชื่อแน่ว่า คุณไร้นาม จะเลือกเป็นในสิ่งที่ดี
เชื่ออย่างนั้นนะคะ (หนูซีเรียสเกินไปหรือเปล่าหนอ)
"ก็รู้สึกว่ามีมือน้อยๆ นุ่มๆ ของคุณ : ดวงเด่น และคุณเมตตา เอื้อมมาลูบเบาๆ ที่ต้นแขนของไร้นาม....Blog tag ค่ะ กับเสียงไพเราะชวนละเมอ....."
เล่นเอาขนแขนลุก ดีนะไร้นามไม่บ้าจี้กับสัมผัสบางเบา คิคิ
ไร้นามดูจะไร้เงาซะด้วยนะคะ นี่ความลับแล้วหรอคะเนี่ย ลับจริงๆ ลึก...ลับจนหยั่งไม่ถึงเลย
แต่ก็ดีใจที่มาเล่าสู่กันฟังเรื่องอารมณ์พิศวงพาลให้งงๆ เบื่อๆ อยากๆ กับการไร้อารมณ์ของไร้นาม ทำให้น่าเรียนรู้และติดตาม จะได้ไม่โง่ลึกไปกว่านี้
สวัสดีวันปีใหม่จีนนะคะ
^_____^
ขอบคุณค่ะ...ก๊าก...ก๊าก....เป็นความสงสัยของดิฉั้นมานานว่าคุณไร้นาม.... งง ตัวเอง บ้างหรือเปล่า?...เช่นบางทีกำลังทำอะไร พูดอะไรอยู่ รู้สึกเหมือนตัวจริงๆ กำลังเฝ้ามอง เหตุการณ์ตรงหน้า เช่นกำลังพูดกับคนทำงานด้วยกัน ระหว่างที่พูด หรือฟัง จะเหมือนกำลังเป็นบุคคลที่ 3 เฝ้ามอง 2 คนพูดหรือฟังกัน.ในที่สุดความลับก็ถูกปิดเผย
ไร้อารมณ์
เบื่อๆอยากๆ
ชอบเรียน
โง่ลึกไร้นามเป็นคนที่ใครๆ ชอบว่าโง่ลึก คือเรื่องที่ควรรู้ไม่เคยรู้ เรื่องที่ไม่ควรคิดกลับชอบไปคิด.....
คุณเมตตาเพิ่งรู้ว่าทำไมตัวเองชอบมาตามเคาะ blog หาไร้นาม....ประมาณว่าเป็นคนโง่ลึกเหมือนกัน คุณเมตตาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคือเรื่องที่ควรรู้ เรื่องที่ไม่ควรคิด..กลับชอบไปคิด.....อาการหนักว่า..ฮา...ฮา..
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณไร้นาม
- ตามมาอ่านความลับของไร้นาม..แล้วก็พบว่าข้อ 4 -5 เหมือนกันเลยค่ะ แต่เบิร์ดอาจจะหนักกว่าเพราะนอกจากจะโง่ลึกแล้ว..หลายๆอย่างที่เคยคิดว่ารู้ กลับพบว่าแท้จริงแล้วไซร้..ไม่รู้อะไรเลย..
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยือนคนยาก
ไร้นามขออภัยมิได้ตอบท่านเป็นรายบุคคล
กาลเวลากลืนทุกสรรพสิ่ง...และกาลเวลาได้ม้วนตัวตลบมิตรภาพเข้าไปฝังแน่นในเกลียวใจ
จึ่งบางอย่างแม้มิกล่าว ก็ย่อมรู้ว่า ตั้งใจจะกล่าวอะไร...
ท่านคิดกันเช่นนี้บ้างไหม