เขียนว่า มา- มลา- มะระ-หรือ มรา-?
มีผู้ถามมาว่า ตกลงจะเอาอย่างไรกันแน่ ที่เขียนภาษาไทย เกี่ยวกับชนเผ่าตองเหลือง
ขอเรียนว่า จากที่ดูในรายการทะเบียนราษฏร์ เขียนว่า มลาบรี ครับผม ส่วนที่ผมใช้อยู่เขียนจากเสียงเรียก เสียงพูด
ผมเรียนว่า ผมไม่ใช่นักภาษา เป็นเพียงผู้ได้มาร่วมเรียนรู้กับภาคีจิตอาสา ทั้งในประเทศและต่างประเทศ และมีความสนใจด้านเนื้อหา
อย่างไรก็ดี ยังรอความคิดเห็นดี ๆ จากทุกท่าน ( มีพี่น้องไม่ต้องยังเรียกพี่น้องตองเหลืองว่า ผีตองเหลืองอยู่เลย ) วิงวอนช่วยทำความเข้าใจว่า เขาเป็นเหมือนกันเราและไม่ต้องการให้เรียกว่า ผี นะครับ ส่วนมลาบรี หรือ มราบรี แปลว่า คนป่า โปรดเข้าใจ
ความเห็น (6)
ศักรินทร์ ณ น่าน
เกี่ยวกับชื่อเรียกขานผู้คน ผมคิดว่า เราต่างรู้อยู่แก่ใจกันแล้วว่า ตองเหลืองนั้นสืบรากมาจากคำว่า "คุณเองก็รู้ว่าอะไร" หากเรายังเห็นถึงความเป็นคนของผู้คน ชื่อเรียกนั้น ก็คงหมายถึงชื่อเรียกที่มีนัยยะแห่งการให้เกียรติกันและกัน และหากกลับไปถามผู้คนกลุ่มเล็กๆ ณ บ้านห้วยหยวก เขาเลือกแล้วว่า อยากให้เรียกว่า มลาบรีมากกว่า ตองเหลือง ครับ คำตอบนี้ยังยืนยันอยู่จนถึง วันที่ 18 กพ. 50 ตามที่ผมได้กลับไปเยี่ยมพื้นที่แห่งนี้อีกครั้งหนึ่ง
และนั่นทำให้ ผมเองยังคงมีข้อกังขาต่อชื่อของภาคีว่า คนที่เรากำลังให้ความช่วยเหลือนั้น เราเองกำลังผลิตซ้ำความทรงจำที่ปนด้วยอคติเชิงชาติพันธ์โดยที่เราเองอาจไม่ได้ตั้งใจอยู่หรือเปล่า
การได้สื่อสาร ทำให้เรารับทราบความจริง และผมเองพบว่า ที่ผ่านมา มีความจริงมากมาย จนผมเองไม่อยากสื่อ
เพราะผมตระหนักเสมอว่า มิตรภาพ ผมพบข้าวสารที่ผู้รับ ๆ มา เป็นข้าวสารไม่มียาง ผมยังไม่กล้าสื่อ เพราะ อาจเป็นการทำลายผู้ให้
ผู้ให้ที่ไม่เข้าใจ อาจสาบส่ง ทั้ง ๆ ที่เขาไม่รู้เรื่องเลยด้วยซ้ำว่า ข้าวไม่มียางคืออะไร และข้าวนั้นผู้รับเขาไม่ได้ใช้อะไร แบบที่กล่าวมาเป็นประเด็นที่เรียกว่าสะใจได้
คำว่านักวิชาการ หรือนักทำงานอะไรต่าง ๆ หรือเที่ยวพลอยไปด่าทอ หรือตำหนิคนโน้นคนนี้นั้น ผมถือว่าธรรมดาของคนมีปากเสียง และมีสมอง ผมอยากจะบอกว่าเป็นธรรมดาของการสื่อสาร
ผู้คนหลายคนที่ไปเยือนพี่น้องตองเหลือง ไม่ว่าจะไปในนามภาคีหรือ หรือฮักเมืองน่านที่คุณศักรินทร์ กำลังทำอยู่ก็จะถูกตั้งแง่ได้เหมือนกันหมด
เรื่องชาติพันธุ์ชนเผ่าเป็นเรื่องละเอียดอ่อนเราเข้าใจ แต่คนทราบหรือไม่ว่า จริตคนนั้นไม่เหมือนกัน หากไม่มีความหนักแน่นและอดทน จะไม่มีใครทำกัน เราพอจะทราบว่า มีการเอาเปรียบกันอย่างไร ทุกอย่างอยู่ที่จังหวะเวลา
หากคนดีและหวังดี ๆ แต่อยู่เฉย ๆ แล้วคอยจ้องว่าใครพลาดหรือทำไม่ถูกใจ เป็นอันต้องถูกตำหนิ ก็ปล่อยให้พี่น้องตองเหลืองถูกทำลาย ทุกวันนี้ ไม่อยากจะบอกว่า น้ำมันรถเราก็เติมกันเอง ข้าวเราก็หากินกันเอง ทุกสิ่งทุกอย่าง ทำเพราะเห็นว่าควรทำ ( เท่าที่ผมเห็นหลายคน หลายหน่วยงาน )
คุณสามารถคิดว่าภาคีเป็นอย่างไรก็ได้ การอยู่แต่วงนอกอย่างเดียวโดยมีจิตนาการ พี่น้องตองเหลืองก็คงจะถูกกระทำอยู่เช่นนี้ เพราะคงรู้จริง มีการศึกษา ไม่ยอมลงมือทำงานกันอย่างจริงจังครับ
ผมเพียงเปิดประเด็นว่า ภาษาที่เราเรียกพี่น้องตองเหลืองนั้น ภาษาราชการได้บอกว่า มลาบรี ไปแล้วจึงไม่ควรสงสัย ส่วนที่ผมหรือใครอื่นได้เขียนไปนั้น ก็ต้องแก้ไขกันในโอกาสต่อไป
คงที่หวังดีทั้งหลายทราบและคิดแก้ไขอย่างไรในเมื่อมีวิทยุ 14 เครื่อง วีซีดีอีก 1 เครื่องไปอยู่กับพี่น้องตองเหลืองแล้ว คิดถึงสิทธิเสรีภาพแล้ว คุณมีสิทธิอะไรไปห้าม หรือมีข้อเสนอแนะในทางสร้างสรรค์ หรือให้กำลังใจคนทำงานเป็นหรือไม่ อย่างไร @
ชื่อนั้นสำคัญไฉน ?
ความสำคัญอยู่ที่ว่าเราจะช่วยเหลือเขาเหล่านั้นอย่างไร ให้คงอยู่ด้วยความสุข ใช้ชีวิตอย่างที่เขาอยากเป็น และไม่มีใครไปละเมิดในสิทธิของเขานี่ต่างหากที่น่าคิดและละเอียดอ่นมากกว่า
(ความคิดเห็นส่วนตัวครับ)
ศักรินทร์ ณ น่าน
คำตอบก่อนหน้านี้ของผม เป็นการแสดงความจริงใจที่มีมาตั้งแต่ต้นนับจากได้รู้จักกับพี่ธนูและใครอีกหลายคน ผมไม่ได้กำลังชวนใครและใครมาทะเลาะกัน เพราะไม่ได้ช่วยอะไรเลยภายใต้บรรยากาศแห่งการทำงาน แต่วันนี้หากเราถามหา ชื่อเรียก ผมก็สื่อสารด้วยคำที่มาจากปากของผู้คนที่ผมรู้จักเขาว่าต้องการให้เรียกว่าอย่างไร และนั่นคือ ส่งที่พี่ธนูและใครอีกหลายคนจะเห็นถึงจุดยืนเล็กๆ อันนี้ของผมเสมอมา ส่วนการทำงานกับชุมชนก็ต้องทำกันต่อไปครับ
รัก
ศักรินทร์ ณ น่าน
เคารพความคิดและข้อเสมอของคุณศักรินทร์ และคนหลังเขา ( ขออภัยแป้นพิมพ์ไม่มี จึงต้องใช้ ค.คน ) ซึ่งคุณอาจชอบหรือไม่ชอบ เปิ่งใจ๋ หรือไม่ก็ขออภัย
เรียนด้วยความจริงใจอีกเช่นกันว่า ที่ชุมชนเผ่าตองเหลืองหรือที่ไหน ๆ ในโลก ผู้ที่เข้าใจว่า ตนเองเจริญก้าว ก็คิดว่า เขาด้อยกว่าที่อาภรณ์ โดยดูจากสิ่งภายนอก ยอมรับชื่อเรียกที่ว่าก็สำคัญ
คุณรู้หรือไม่ ลูกผู้หลักผู้ใหญ่ ( แต่เขาเป็นเด็ก ) ผมได้ยินกับหู วันที่ 15 ก.พ.2550 พูดกับที่ชุมชน มีคำว่า ผี แบบนี้ผมสะดุ้ง แต่เขาเด็กเกินที่จะสอนขณะนี้ คุณพ่อของเด็กคนนี้อยู่ระดับต้น ๆ แวดวงสาธารสุข ก็เพราะเขาเป็นเด็กอยู่ จึงถือว่า ไร้เดียงสา
เกี่ยวกับกำหนดชื่อเรียก หรือ ความพึ่งพอใจ เราขอรับเป็นการบ้าน ( ก็คิดอยู่ ขนาดแม้ว พี่น้องม้ง เคยได้ยิน ทำไปทำมากลายเป็น ฝายแม้ว ๆ ไปได้ )ข้อเสนอน่าสนใจ รับทราบความห่วงในไว้เพื่อ ขยับรับฟัง เพื่อให้เป็นมรรคเป็นผลดีในทางที่เหมาะสมตามควรต่อไป เรียนด้วยความเคารพว่า ทุกความคิด ทุกการกระทำดี ร่วมด้วยช่วยกันคนละไม่คนละมือนะครับ
เคารพความคิดของทุกท่านครับ
ธนู
ขออภัยครับหากความเห็นของผมอาจจะแรงไปสักหน่อย แต่มันก็มาจากใจ ในถานะที่ผมไม่รู้จักใคร ผมขอแสดงความเป็นตัวตน และต้องขออภัยหาความเห็นของผมอาจทำให้หลายท่านรู้สึกไม่ดี ขอน้อมรับ
คิดว่าเวทีแห่งความรู้ และการพัฒนาคงไม่มีอะไรมากั้น ทั้งอายุ ฐานะ ฐานันดร
"ุชนเผ่าตองเหลืองหรือที่ไหน ๆ ในโลก ผู้ที่เข้าใจว่า ตนเองเจริญก้าว ก็คิดว่า เขาด้อยกว่าที่อาภรณ์ โดยดูจากสิ่งภายนอก ยอมรับชื่อเรียกที่ว่าก็สำคัญ "
ผู้เจริญแล้วมักมองผู้ด้อยกว่า ว่าไม่เสมอตนครับ พี่ธนูผมยังจำคำที่พี่บอกน้องๆที่บ้านเปรมสุขได้่ ขณะที่น้องเก็บผักให้ "ใส่ใจลงไปด้วย" น่าคิดสำหรับผมกับการทำงาน ใส่ใจลงไปด้วยเวลาจะทำอะไร