เครือข่ายลัวะ ละว้า
ลัวะหรือละว้า จัดอยู่ในกลุ่มภาษามอญ–เขมร ที่ไม่มีภาษาเขียน เป็นชนชาติดั้งเดิมที่อาศัยอยู่ตามบริเวณลุ่มแม่น้ำสาละวินและแม่น้ำโขง อยู่กระจัดกระจายทางตอนใต้ของจีน พม่า ลาว และตอนเหนือของไทย จากบันทึกต่างๆ ในอดีตที่ผ่านมา ทำให้เชื่อว่าชาวลัวะเป็นชนชาติแรกที่เข้ามาบุกเบิกในแคว้นสุวรรณภูมิบริเวณรัฐฉานประเทศพม่า ตอนใต้มณฑลยูนนานประเทศจีน ประเทศลาว เวียดนาม และกัมพูชาตอนเหนือ ก่อนชนกลุ่มอื่นในดินแดนปัจจุบัน (บุญช่วย, ๒๕๔๕ : ๑๐๓)
ในอดีตชาวลัวะถือได้ว่าเป็นชนชาติที่ได้รับเกียจติในฐานะเป็นเจ้าของผืนแผ่นดิน เช่น ในรัฐไทยใหญ่การที่เจ้าฟ้าจะขึ้นปกครองแผ่นดินต้องให้คนลัวะขึ้นไปนั่งบนอยู่บนหอคำก่อนถึงจะสามารถสถาปนาตนเองได้(เพิ่งอ้าง, ๒๕๔๕ : ๑๐๓)
ชาวลัวะจะอยู่อาศัยทั้งในที่สูงมากๆ และบริเวณหุบเขาที่ราบลุ่มไม่ห่างจากชุมชนคนไท มีขนาดครัวเรือนประมาณ ๒๐ - ๑๐๐ ครัวเรือน สร้างบ้านยกพื้นสูง มี “กาแล” ซึ่งเป็นไม้สองอันไขว้ติดไว้ที่หน้าจั่วหลังคาบ้าน มุงหลังคาด้วยตองตึงหรือหญ้าคา การแต่งกายผู้หญิงสวมเสื้อสีขาว แขนสั้น สวมผ้าถุงประดับต่างหู สร้อย กำไล ส่วนผู้ชายจะนุ่งกางเกงขาสั้นและพันด้วยผ้าคาดเอวที่ทำด้วยเงินแถบ เงินเจียงและเงินพดด้วง นิยมสักลายตามตัว
สังคมลัวะสืบสกุลทางฝ่ายบิดา ยึดถือระบบผัวเดียวเมียเดียว ภายหลังการแต่งงานผู้หญิงต้องถือผีตามฝ่ายชาย เครือญาติแบ่งออกเป็น ๒ ระดับ คือ กลุ่มเครือญาติระดับใหญ่ เป็นญาติสายตระกูลของบิดา และกลุ่มเครือญาติระดับรอง เป็นญาติสายตระกูลของมารดา การปกครองของชาวลัวะไม่มีผู้นำชุมชนอย่างชัดเจน แต่จะให้ความเคารพนับถือหัวหน้าผู้ประกอบการทำพิธีหรือที่เรียกว่า “สะมัง” ซึ่งมีบทบาทในการเลือกพื้นที่ทำกิน การตัดสินกรณีพิพาทต่างๆในชุมชน (Kunstadter,๑๙๖๗,อ้างใน ชาญชัย,๒๕๒๙:๑๐)
ในอดีตชาวลัวะมีความเชื่อเกี่ยวกับการนับถือผี ต่อมาชาวไทยใหญ่ได้นำศาสนาพุทธมาเผยแพร่ พิธีกรรมส่วนใหญ่ยังคงผูกพันอยู่กับความเชื่อในเรื่องสิ่งเหนือธรรมชาติ เช่น พิธีเสี่ยงทาย เปิด และปิดพื้นที่ไร่ พิธีเลี้ยงผีหมู่บ้าน การเลี้ยงผีเรือน เป็นต้น นอกจากนี้ชาวลัวะยังทำการเพาะปลูกข้าวนาดำและทำไร่หมุนเวียนเหมือนเช่นเดียวกับชาวปกาเกอญอ
กลุ่มชาติพันธุ์ลัวะ ละว้า และปลัง มีการตั้งถิ่นฐานบ้านเรือนกระจายในเขตพื้นที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน เชียงใหม่ เชียงราย ลำปาง น่าน มีจำนวนประชากรรวมทั้งหมดประมาณ ๒๒,๐๐๐ คน แม้มีจำนวนประชากรเป็นจำนวนนับหมื่นคน แต่กลุ่มชาวลัวะยังไม่มีการรวมกลุ่มกันเป็นเครือข่ายอย่างชัดเจน
ความเห็น (12)
บักจอนย่าง
ที่บ้านผมก็เป็นชาวละว้าเช่นกันอยู่บนดอยสูงสังคมชนบทใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย มีความรักใคร่กลมเกลียวกันมาก เวลามีงานสำคัญจะมีชาวบ้านจากที่อื่นๆ มาร่วมด้วยจำนวนมาก รู้สึกโชคดีที่เกิดในสังคมที่แตกต่างจากคนอื่นๆ ทำให้เราเข้าใจในธรรมชาติของคนในแต่ละแห่งมากขึ้น
ตอนนี้ในลาวเรียกพี่น้องชาวลั๊วะว่า ชาว"ลาวใหม่"ครับ
ที่เมืองหงสามีอยู่แถบชายแดนติดกับน่าน
พี่น้องลั๊วะที่หงสามีความดุหมั่นขยันขันแข็ง ทำไร่ข้าวกว้างมากได้ข้าวเหลือกิน คนข้างล่างหรือลาวลุ่มมักนำยาแก้ปวด เกลือ ผงชูรส ถ่านไฟฉาย ไปแลกเปลี่ยนกับข้าวเปลือกของชาวลั๊วะครับ
นักประวัติศาสตร์ล้านนาเชื่อว่า เวียงโบราณเจ็ดริน เป็นเมืองเก่าของชาวลั๊วะ
ชาวลั๊วะยังเป็นเจ้าของตำนาน "ขุนหลวงวิรังคะ"ที่เคยรบกับนางจามเทวี
เคยอ่านพบว่าเจ้าเมืองเชียงใหม่สมัยก่อน ก่อนเข้านั่งเมืองก็ต้องให้ชาวลั๊วะจูงหมานำหน้าเข้าประตูเมืองครับ
ยินดีที่ได้แลกเปลี่ยนครับ
สายเลือดละว้าแท้
ลูกหลานลัวะ
ที่ ร.ร บ่อหลวง บ้านบ่อสะแง๋ ทำไม อาจารย์ หรือ ผ.อ ไม่ดูแลนักเรียนให้ดี
- ทำไมไม่ทำให้เด็กลัวะ เก่งสามารถเท่าเที่ยมกับเด็ก ในเมือง
- ดูถูกเด็ก ลัวะ
- อาจารย์ ดูถูกเด็กนักเรียน
- อยากให้ผู้ใหญ่ ทางกางศึกษาได้มาดูแลเรียนโรงเรียนนี้หน่อย
- เด็กไม่ได้เรียน เต็มเม็ดเต็มหน่วย
-เด็กนักเรียนตีกัน อาจารย์ ก็ กลับบ้านซะ อย่างงั้น ไม่มายุ้ง เลย
...*. เรื่องจริง จากประสบการณ์ที่ไปพบมา
ลูกหลานลัวะ
ที่จิงแล้ว เด็กชาวลัวะ เป็นที่คนที่มี
- ความอดทนสู่ง ขยัน อดออม
- แต่ถ้าวัยเด็กที่ต้อง ปรับพื้นฐานให้เขาดี ๆ แล้ว
เด็กชาวลัวะทำได้ดีทีเดียว
- อยากเช่น มีหลายคนที่มุ่งมั่น จนเรียนจบหลายสถานบันชื่อดังในเชียงใหม่
- ม.ช แม่โจ้ ราชภัฏ มีเยอะเช่นกัน
- แต่ที่หน้าเป็นห่วงก็ช่วงที่กำลังอยู่ ม1 - ม3
ถ้าเขาไม่มีพื้นที่ดี ก็จะกินเหล้า เลียนแบบผู้ใหญ่ ตามหมู่บ้าน
* หน้าเสียดาย อนาคต ที่จะทำให้ดีได้*
ผมก็เป็นคนลั๊วะคนหนึ่งที่ไม่เคยรู้เรื่องราวเกี่ยวกับความเป็นมาของตนเองเลย ยอมรับว่าก็รู้สึกอายๆเหมือนกันที่จะบอกใครเค้าว่าเป็นชาวเขาเผ่าลั๊วะ แต่ต่อไปนี้ผมคงจะกล้ามากขึ้นและไม่รู้สึกอายใครอีกต่อไป ผมเคยถามแม่ผมซึ่งเป็นคนลั๊วะ(พ่อเป็นคนไทยใหญ่)ว่าเราอพยพมาจากไหนแม่ก็บอกว่าตัวแม่หนะมาเกิดที่เมืองไทยนี่แหละ ส่วนยายกับตาและลุงๆป้าๆคือพี่ของแม่ผมน่ะอพยพมาจากเมืองจีนโน้น เห็นท่านบอกว่าอยู่ในยุคของเหมาเจ๋อตุงด้วยไม่รู้จะจริงแท้แค่ไหน และบอกว่าสมัยก่อนตอนที่อยู่ฝั่งโน้นคนลั๊วะร่ำรวยกันพอสมควรแต่อาจจะไม่แสดงออกขนาดที่ว่าปิ่นโตที่ใส่กับข้าวไว้ให้พ่อแม่ที่ไปถือศีลในวันพระกินเนี่ยยังเป็นปิ่นโตเงินเลย แล้วต่อๆมาก็มีทหารจีนมาปล้นสมบัติเงินทองไปคนในสมัยนั้นนิยมฝังเงินทองไว้ในดินบริเวณบ้านของตัวเอง ทีแรกผมคิดว่าเออคงจะไม่โดนที่ไหนได้แม่ผมบอกว่าพวกมันทำเป็นเหมือนมีแว่นขยายที่สามารถมองทะลุเข้าไปในดินได้แล้วก็บอกกับชาวบ้านว่าใครไม่ยอมเอามาให้มัน แล้วมันเกิดไปส่องเจอเองมันผู้นั้นจะหาชีวิตไม่ สุดท้ายเลยต้องเอาออกมาให้มัน หมดเนื้อหมดตัวไปตามๆกันเลยพากันลี้ภัยมาอยู่ประเทศไทยและบางส่วนก็อยู่ที่เชียงตุงประเทศพม่าครับ ปล.ไม่รู้จะจริงแท้แค่ไหนเป็นคำบอกเล่าจากปากต่อปาก หมู่บ้านห้วยน้ำขุ่น ต.แม่ฟ้าหลวง อ.แม่ฟ้าหลวง จ.เชียงราย มีคนลั๊วะอาศัยอยู่เยอะแยะเลยครับรวมถึงครอบครัวผมด้วย
คนละว้าร้อยเปอเซน
ครับ ผมเห็นด้วยกับตอร์เรสครับ ผมก้อเป็นคนละว้า หรือลัวะเหมือนกาน
ในเชียงรายรู้สึกมีพี่น้องละว้าไม่น้อยเหมือนกันครับ
อย่างว่าเหระครับว่า ละว้าเคยรุ่งเรืองมาก่อน มีอณาจักรกว้างใหญ่ไพรศาลครับ
แต่ในประเทศไทย มีชาวละว้าหลายกลุ่มครับ
1. กลุ่มชนพื้นเมืองดั้งเดิมในผืนแผ่นดินไทย
2. อีกกลุ่มอพยพจาก จีน บ้างตั้งรกรากในพม่า บ้างเข้าเขมร บ้างลงลาว
แต่กลุ่มละว้า กลุ่มที่สองนี้น่าสนใจครับ
ครับ ผมยืนยันว่ามีกลุ่มที่อพยพ ในสมัย เหมาเจ๋อตง（毛泽东）ฝ่ายคอมฯ ช่วงหลังสงครามกลางเมือง กับฝ่ายพรรคคณะรักชาติ ของ เจียงไคเชก （蒋介石）ซึ่งต่อมาได้ปราชัย แล้วเก็บข้าวของไปกดดันในเกาะไต้หวัน （台湾岛）
แต่บางกลุ่มได้หนีเข้ามาพม่า แล้วเข้าไทย เช่นเดียวกับกองพล93ภายใต้การนำของ นายพลฯ ต่วน （段将军）และมีทหารละว้า หรือลัวะก็รวมอยู่ในภายใต้การนำของ นายพลฯต่วนด้วย และต่างตั้งถิ่นฐานปักหลักกระจัดกระจายอยู่ตอนบนของประเทศไทยจนถึงปัจจุบัน
กระนั้นก็ตาม ช่วงแรกของการเข้ามาอยู่ในผืนแผ่นดินไทยนี้ ใช่ว่าจะง่ายอย่างที่คิดครับ เพราะทางการไทยก็ใช่ว่าจะอ้าแขนขาต้อนรับ
แต่กลับยื่นขอเสนอให้กับเรา ต่อต้่านกลุ่ม คอมฯนิค ของ เหมาเจ๋อตงไ้้้ด้แผ่อำนาจมาถึงไทย ได้สำเร็จ ทหารกลุ่มนี้เอาชีวิตตนเองแลกมาซึ่งสระภาพของไทย ไม่น้อยที่สังเวยในสมรภูมิ ไม่น้อยแขนขา ร่างกายพิกลพิการ แต่กลับไม่มีใครกล่าวถึงทหารหาญแนวหน้าเหล่านี้เลย
ทหารไทยกลับรับหน้า และรับผลงานนี้ไป
ฉนั้น หลังสงครามขับไล่คอมฯนิคสำเร็จ ทหาร ลัวะ หรือ ละว้า บ้างคนได้ตั้งรกรากอยู่ีที่น่าน บ้างคนก้อครับไปหาครอบครัว
ครับนี้เป็น ประวัติศาสตร์ และ วีรกรรม ของพี่น้องกลุ่มลัวะ หรือ ละว้าคณะรักชาติ ที่ถูกลืืม!!!
แต่เราลูกหลายจะไม่มีวันลืมมันลงได้
เพราะเรายังได้เห็น พ่อแม่พี่น้องของเราที่แขน ขา พิการจากสงครามครั้งนั้นตลอดเวลา ไฉนจะให้เราลืมความขืนข่มนี้ได้เล่า!!!
by: lawa-boy
หวัดดีเจ้า...พี่น้องชาวละว้าทุกคน
ขอแจมด้วยคนน่ะค่ะ...เราก้อเป็นละว้าเหมือนกันแหล่ะ..ดีใจน่ะที่มีละว้าที่ยังไม่ลืมชาติเกิดของตัวเอง
เราเป็นละว้าแม่ฮ่องสอน ตอนนี้มาเรียนที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่จ้า...มาคุยเป็นเพื่อนได้น่ะ.....
ช่วงนี้หนาวแล้ว รักษาสุขภาพด้วยน่ะค่ะ....
เฉลิมชาติ ศรีพบมหาลาภ
ผมก้อเป็นคนหนึ่งที่ติดตามเรื่องของประวัติศาสตร์ลั้วหรือละว้า ซึ่งเป็นชนชาติพันธุ์ของผมเหมือนกัน ผมถือกำเนิดที่หมู่บ้านช่างหม้อ ต.ป่าแป๋ อ.แม่สะเรียง จ.เเม่ฮ่องสอน(ใครรู้จักมั่งเอ๋ย!!) ซึ่งสนใจเรื่องของชนชาติของละว้าเป็นพิเศษแต่จะหาข้อมูลเพื่อเป็นกรณีศึกษาได้ยากมาก เพื่อนๆที่เข้ามาดูเวบนี้หากมีข้อมูลก้อแบ่งปันกันทางอีเมลบ้างนะครับ ซึ่งผมก้อพบเวบนี้โดยบังเอิญเช่นกัน.. ปัจจุบันตัวผมเองได้อาศัยอยู่ในตัวเมืองเชียงใหม่หรือและอาศัยอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่ตั้งแต่ยังเป็นเด็กถึงปัจจุบันเข้าสู่ปีที่ 11แล้วครับ ก้อเรียนจบปริญญาแล้วด้วยเหมือนกัน(สายรัฐศาสตร์การปกครอง) ถ้าหากจะถามว่าผมอยากศึกษาเรียนรู้ประวัติศาสตร์ของตนเองเพื่ออะไร?? ตอบอย่างภูมิใจมากเลยว่า มีความสุขที่ได้รับรู้ข้อมูลเหล่านั้น(วัวไม่ลืมตีน..ไม่เพราะนะแต่ก้อกินใจ) ผมถือว่าเป็นสิ่งสำคัญยิ่งครับที่จะนำข้อมูลเหล่านั้นไปศึกษาอย่างละเอียดถี่ถ้วนและหากมีโอกาสที่ดี ผมจะนำข้อมูลบางส่วนเหล่านั้นไปเล่าอธิบายให้ลูกหลานหรือคนรุ่นใหม่ฟังเพื่อให้คนเหล่านั้น รักและหวงแหนวัฒนธรรมที่ล้ำค่านี้ไว้ให้คงอยู่สืบชั่วลูกชั่วหลานไว้ต่อไป หรือหากผมมีความสามารถที่จะรวบรวมข้อมูลเหล่านั้นได้มากและมากกว่านี้ ใจจริงก้ออยากเขียนหนังสือ รวบรวมข้อมูลไว้เพื่อเป็นกรณีศึกษาสำหรับผู้สนใจทั่วไป เพื่อนๆว่าดีไหมครับ จริงๆแล้วผมก้อตั้งใจทำอยู่เหมือนกันนะครับ ยังงัยๆเพื่อนที่เห็นข้อมูลที่ผมโพสต์ไว้นี้ ถ้าอยากมีโอกาสได้อ่านหนังสือที่ผมเรียบเรียงเขียนประวัติศาสตร์ของชนชาติลั้วหรือละว้าในไม่ช้า ก้อช่วยหาหรือถ้ามีข้อมูลดีดีก้อรบกวนช่วยส่งมาให้หน่อยจะขอบพระคุณล่วงหน้าอย่างมากนะครับ รักษาไว้เถิดวัฒนธรรม รักษาไว้เถิดจารีต รักษาไว้เถิดภาษา เพื่อความเจริญงอกงามทางจิตใจและเพื่อความสมัครสมานสามัคคีกันต่อไป(เพราะสิ่งเหล่านี้หาจากที่ไหนไม่มี..ไม่มีราคา..ประเมินราคาไม่ได้..แต่เป็นคุณค่าทางด้านจิตใจ)..ครับ...เมลผมนะครับหรือเเอทมาเล่นเอมกันก้อได้นะครับ..(เล่นตลอด) **^^..^^([email protected])..^..^