นวัตกรรมขนส่งมวลชน...เขมร

เห็นแล้วโดนใจ..คิดได้ไง..

ป้าเจี๊ยบขอติดตามเพื่อนๆที่คณะศิลปกรรมศาตร์ไปประเทศกัมพูชาค่ะ เค้าไปเซ็นสัญญาความร่วมมือกับมหาวิทยาลัยศิลปะที่พนมเปญ แต่ป้าเจี๊ยบไปเที่ยวเพราะมีรายการเจาะลึกปราสาทนับสิบๆ รายการตามเมืองต่างๆ ด้วย ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ นครวัด นครธม สถานที่ที่ตั้งใจว่าชาตินี้ขอให้ได้เห็นของจริง

แม้กะจะไปเที่ยวแต่เพื่อนก็บอกให้ไปนั่งในที่ประชุมด้วย เลยพบเรื่องได้คิกคักกันใหญ่ ก็เวลาแนะนำตัว ล่ามจะแปลเป็นภาษาเขมรค่ะ คำนำหน้าชื่อแต่ละคนว่าอาจารย์นั้น พอเป็นภาษาเขมรได้ยินการออกเสียงชัดแจ๋วว่า สาด-สะ-ตรา-จาน อยู่ดีก็ได้เป็น ชอบใจกันใหญ่

ป้าเจี๊ยบอดเป็นสาดสะตราจานอยู่คนเดียวค่ะ เพราะเพื่อนแนะนำโดยตกคำว่าอาจารย์นำหน้า พอเลิกประชุมจึงถูกเพื่อนๆ รุมล้อว่าไม่มีวาสนา

สิ่งที่ป้าเจี๊ยบประทับใจในประเทศนี้มี 3 อย่างเท่านั้นค่ะ

อย่างแรกคือ ปราสาท ชอบหมดทุกแห่ง โดยเฉพาะบายน วิจิตรพิศดารมาก ส่วนนครวัดที่เป็นเป้าหมายหลักนั้น ติดใจความงดงามอลังการค่ะ อย่างที่สองคือ บาแกต ซึ่งเล่าไปแล้ว และอย่างที่ 3 คือ การขนส่งมวลชนเขมรค่ะ

ป้าเจี๊ยบเห็นว่าเป็นนวัตกรรมการขนส่งอย่างหนึ่งเลยล่ะ ประหยัดพลังงานเชื้อเพลิงได้ดีเชียวแหละ ส่วนที่ว่าหน้าตาเป็นอย่างไรนั้น อธิบายยังไงก็คงทำให้นึกภาพไม่ออก เลยถ่ายรูปมาให้ดูซะเลย เป็นอย่างนี้ค่ะ