เมื่อข้าพเจ้าเป็นครูโรงเรียนชุมชนบ้านวังพิกุล อำเภอบึงสามพัน จังหวัดเพชรบูรณ์ และได้รับหน้าที่เป็นครูประจำชั้น ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สอนวิชา ภาษาไทย และการงานและพื้นฐานอาชีพ ประสบการณ์ในการสอน ๒๔ ปี
การทำงานนั้นข้าพเจ้าจะทำงานตั้งแต่ ๐๗.๐๐ น.๑๙.๐๐ น. เพราะพักอยู่ที่บ้านพักครูออกไปไหนไม่ได้ จึงได้สอนวิชาการงานและพื้นฐานอาชีพ สอนหนักไปทางเกษตร ปลูกผังและเลี้ยงไก่ไข่ เลี้ยงปลา ให้นักเรียนแบ่งกลุ่มรับผิดชอบ ผลสำเร็จ คือนักเรียนนำเอาผลผลิตไปขายได้รายได้ นักเรียนกับครูจึงมีความผูกพันกันมาก
สิ่งที่ประทับใจ ก็คือ ปีนั้นนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖ มีจำนวน ๔๒ คน อาจารย์ใหญ่จึงแยกห้องเรียนออกเป็น ๒ ห้อง ซึ่งเหตุการณ์โกลาหนเกิดขึ้นทันทีนักเรียนส่วนที่ถูกแยกไปนั้นไม่ยอม เกิดโศกนาฎกรรม นักเรียนที่ถูกย้ายนั่งร้องไห้ทุกคนเลย (ไม่ว่าครูสวยหลอก นะ แต่ครูสอนดี เด็กนักเรียนจึงร้องไห้ไปตามๆกัน) ครูในโรงเรียนก็มาปลอบใจนักเรียนเป็นการใหญ่ ความรักและความห่วงใย ความเอื้ออาทร ของครูที่มีต่อนักเรียน เป็นการชักนำให้นักเรียนรักการใฝ่รู้ ใฝ่เรียน รักเคารพครูและตั้งใจทำงาน งานสำเร็จจึงเกิดความประทับใจ
ไม่มีความเห็น