เรื่องเล่าบทที่สี่ - ทำไมต้องร้านจีน

เชื่อว่าคนไทยส่วนใหญ่ที่อยู่ต่างประเทศคงรู้จักคำว่า “ร้านจีน” เป็นอย่างดี ร้านจีนคือร้านขายของชำที่มีคนจีนเป็นเจ้าของ (โดยส่วนใหญ่) แต่ของที่ขายนั้นมาจากหลาย ๆ ประเทศในแถบเอเชียโดยเฉพาะแถว ๆ บ้านเรานี่เอง

ครั้งแรกที่เราไปถึงสก๊อตแลนด์ เพื่อนคนไทยที่นั่นบอกว่าเดี๋ยวจะพาไปรู้จักร้านจีน เราก็งง ๆ ไปทำไมร้านจีนไม่เห็นจะอยากซื้ออะไรเลย พอไปถึงจึงรู้ว่าร้านจีนนี่มีของ (เกือบ) ทุกอย่างที่เราต้องการ ที่ต้องใช้คำว่า “เกือบ” เพราะแล้วแต่ว่าเป็นร้านเล็ก ๆ หรือว่าร้านใหญ่สุดของเมือง

ร้านจีนขายอะไรบ้าง อย่างที่บอกว่าเกือบทุกอย่าง ที่แน่ ๆ มีข้าวสารจากเมืองไทย ต้องดูที่กระสอบจะมีคำว่า “Product of Thailand” น้ำปลาตราปลาหมึก มาม่าสารพัดรส เต้าเจี้ยว ซีอิ๋วตราเด็กสมบูรณ์ พริก กุ้ง (แช่แข็ง) ปลาทู (แช่แข็ง) และอีกสารพัด ไปจนถึง ทุเรียนเป็นลูก ๆ นี่แค่ของเมืองไทยเท่านั้นยังไม่นับของจากประเทศอื่น ๆ โดยเฉพาะบะหมี่จากจีนหรือเกาหลีที่มีให้เลือกเยอะมาก (ห่อใหญ่กว่ามาม่าเยอะเลย)

แต่ถ้าเห็นราคาของในร้านจีนแล้ว “ห้ามคูณกลับเป็นเงินไทยเด็ดขาด” ไม่งั้นจะไม่ได้อะไรกลับมาเลย อย่างเช่น ข้าวหอมมะลิกิโลละร้อยกว่าบาท มาม่าห่อละ 25 และต้องกินสองห่อด้วยเพราะห่อเดียวไม่อิ่ม ก็เป็น 50 บาท พริก ตะไคร้ ใบมะกรูด ข่า ขิง แพงมากมาก เวลาทำกับข้าวก็ต้องใส่อย่างประหยัด เช่น แกงเขียวหวานก็ใส่ตะไคร้ครึ่งก้าน ใบมะกรูดสามใบ แต่พริกนี่เยอะหน่อยนะเพราะชอบกินเผ็ด

ส่วนตัวแล้วชอบกินอาหารทะเล ตอนนั้นอยากกินกุ้งมากและชอบกินกุ้งตัวใหญ่ ๆ เพราะตัวเล็กรู้สึกเหมือนไม่ได้กินอะไร ร้านจีนมีกุ้งแช่แข็งอยู่หลายยี่ห้อ ก็เลยตัดสินใจซื้อแบบที่ชอบมา คือกุ้งกุลาดำที่ยังไม่ปอกเปลือก มีหัวมีหางอยู่ครบ ซึ่งถือว่าเป็นของแพงสำหรับที่นั่น กุ้งกล่องนึงหนัก 700 กรัม ราคาเป็นเงินไทยก็เกือบ ๆ พันบาท พอซื้อมาถึงบ้านก็รีบแยกออกมาเป็นตัว ๆ จำไม่ได้ว่ามีทั้งหมดกี่ตัว แต่ที่แน่ ๆ คิดราคาแล้วตกตัวละ 20 บาท แอบคิดว่าถ้าอยู่เมืองไทย ราคานี้คงได้กุ้งอย่างดีที่ไม่ใช่ของแช่แข็งมากินแล้วล่ะ แต่ก็ต้องทำใจกินต่อไปเพราะให้บินกลับไปกินที่เมืองไทยก็ไม่มีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินเช่นกัน ฮ่า ๆ ๆ ๆ

ฝากคนที่อยู่เมืองไทยกินของอร่อย ๆ เผื่อด้วยนะคะ...