Blog Tag : กากบาทแดงความลับของหนู
ไม่ขออรัมภบทนะคะ
1. รักเป็นพิษ : เมื่อสมัยอยู่หมู่บ้านเด็ก ได้พบเจอเด็กผู้ชายชื่อ "น้องบาส" เราเป็นแม่ลูกกัน บาสหลงรักแม่หนู มีของรักของหวงอะไรก็เอามาฝาก วันหนึ่งเราเป็นเวรทำกับข้าวกัน แม่หนูเรียก "น้องเจ"มาช่วย ตกกลางคืน บาสอาละวาด ด่าทอ ทวงขอฝากคืน โทษฐานที่แม่หนูไปสนใจคนอื่น แม่หนูคุยกับแม่อีกคนเธอบอกว่า ตอน 3 ขวบ บาสถูกคุณแม่ตัวจริงที่อยู่ในภาวะเครียด จับกดน้ำ จับหัวชนกำแพง ... แม่หนูขอโทษ ความรักที่ไม่รู้เรื่อง.. มันมีโทษอย่างนี้นี่เอง
2. ข้าวไม่มีเมล็ด : รุ่งอรุณโรงเรียนสอนประสบการณ์ตรงชั้นเลิศ คุณครูหนูพาเด็กชั้น ม.4 เรียนชีววิทยา พากันเตรียมดิน ดำนา ปลูกข้าว เราได้ต้นข้าว เขียวขจี วันที่ข้าวออกรวงเราดีใจ พอๆกับที่ฝูงนกกระจอกริมบึงก็ดีใจ เราทำหุ่นไล่กา หาขวดยาคูลท์มาใส่ก้อนหิน ผูกระโยงระยาง ทำเสียงดังไล่นก ไม่สำเร็จ สงสัยจะรู้ว่าเราปลูกเป็นทาน วันเกี่ยวข้าว ฟัดข้าว นวดข้าว สุดท้ายเราได้ข้าวเปลือกล้วนๆ 1 ถัง เอ้า! นักเรียนเราจะสรุปอย่างไรกันดีจ๊ะ
3. เคยเป็นคริสเตียน : ยุคแสวงหาความรักให้กับชีวิต ได้พลัดหลงเดินทางเข้าไปร่วมชุมนุมกับชาวคริสเตียน โบสถ์ความหวัง แถวคลองเตย พระคัมภีร์สอนเรื่องความรัก " รักไม่อิจฉา ไม่อวดตัว ไม่หยิ่งผยอง รักนี้มีแต่ให้อภัย" เป็นอยู่ได้ 1 ปี คุณแม่เกือบตัดขาด ถ้าไม่รีบกลับวัด
4. เมื่อน้องชายเป็นเอดส์ : น้องชายคนเดียวเป็นเอดส์ ทุกคนในครอบครัวรู้สึกสิ้นหวัง ยามใกล้ตาย พี่ขออาสาดูแลเธอเอง โรคแทรกคือวัณโรคปอด ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ไม่มีใครเข้าไปกอด พี่จะกอดเธอเอง ดิฉันเล่านิทานให้น้องฟัง เปิดเทปตายเสียก่อนตายของท่านพุทธทาสให้น้องฟัง บอกน้องว่าสังขารเท่านั้นที่จะต้องละล่วงไป ทำจิตใจให้ดีไว้เป็นพอ เขาทรมานมากก่อนตาย ติดตาติดใจดิฉันจริงๆ 1 ปีต่อมาหลังจากน้องเสียชีวิต ดิฉันเป็นวัณโรค...
5. คนไข้จิตเวช : ประสบการณ์ที่ดี แต่ถ้ามีอีกที "ขอไม่ดีกว่า" ดิฉันมีประวัติเป็นคนไข้จิตเวชของโรงพยาบาลสมเด็จเจ้าพระยา 2 ครั้ง ครั้งแรก 1 เดือน ครั้งที่ 2 ครึ่งเดือน คุณแม่ขอไม่ให้ช๊อตไฟฟ้า ดิฉันอยู่ที่นั่นเหมือนจะสบาย แต่ใครไม่รู้ขอบอก "นรกบนดิน" มีจริง ที่เห็นแล้วไม่อยากเป็นเลยคือ สภาพผู้ป่วยสูงวัย ที่นอนเรียงราย เสื้อผ้าหลุดรุ่ย จะกิน จะอาบน้ำ ต้องถูกทุบตีให้รู้สึกตัวก่อน เคยคิดไปถึงว่าคนที่สูงวัย มีคุณค่า ตายไปอย่างมีสติ คือชีวิตที่ดีโดยแท้
ทุกวันนี้ เรื่องที่เข้ามาไม่ว่าหนักหรือเบา... ก็ถือว่าไม่มีสาระอะไรให้ต้องทุกข์ใจ ... ความรักถ้าไม่เข้าใจ ... ก็ควรระวัง... หรือไม่ก็ถอยหลังดีกว่า... ขอรักษาสุขภาพจิตให้ดี ... สุขภาพกายให้แข็งแรง เพื่อให้ชีวิตนี้ได้เป็นประโยชน์กับคนรอบข้าง ทำดีวันละเล็กละน้อย เป็นกำลังใจให้เราๆท่านๆที่ทำความดีได้มาก ... ต่อไป
ต้องขอบคุณคุณพ่อ... ที่นำพาให้ได้รู้จักเต๋า ... พ่อบอกว่ามีสิ่งนี้แหละที่จะให้กับลูก ขอให้ฝึกฝนไปตลอดชีวิต... นะลูกรัก
ความเห็น (7)
พี่หนูคะ
อยากบอกว่า..."ขอบคุณ"...สำหรับบันทึกเรื่องเล่านี้..ลับหรือไม่ลับ...หากแต่เป็น "คุณค่า"...อย่างยิ่งในความรู้สึกของกระปุ๋ม...มีหลายสิ่งหลายอย่าง get เมื่อได้อ่าน....ซึ้งใจเมื่อได้รับทราบ...
"ชีวิตก็เช่นรูปสลักที่บางครั้งบิ่นหัก...ป่วยการตำหนิความผิดพลาดที่ผ่านพ้นไปแล้ว ไร้ประโยชน์ที่จะระทมทุกข์กับอดีตที่ไม่สวยงาม...ชีวิตที่ผิดพลาดยิ่งดีกว่าชีวิตที่ไม่ทำอะไรเลย...(วินทร์ เลียววาริณ จาก "ความฝันโง่ๆ"....."
ความลับของพี่...ถือเป็นครูให้กระปุ๋มได้เรียนรู้ "ชีวิต"...
ขอบคุณค่ะ
(^___________^)
กะปุ๋ม
 |
 |
พี่หนูคะ...
สิ่งที่ดีที่สุดในการเรียนรู้..คือ..การเรียนรู้ใน "ชีวิต" เรา และนี่ก็เป็นสิ่งที่กะปุ๋มกำลังเรียนด้วยตนเอง...อยู่เช่นกัน...
แต่คนเรานั้นมักลืม...และมักปล่อยสิ่งมีค่าใน "ชีวิต" ไป พอทุกข์ก็มัวแต่คร่ำครวญในทุกข์...พอสุขก็มัวหลงระเริงในสุข...หากแต่ลืมการพิจารณา...เพื่อเรียนรู้..ให้แก่ตนเพื่อสำหรับลมหายใจในอีกวันที่เหลือ
(^_____^)
กะปุ๋ม
ได้คุยกับคุณกะปุ๋มแล้วชุ่มชื่นใจ วันตรุษจีนจะไปขึ้นเขาที่วัดเขาคิชกูฎ แล้วจะเขียนบันทึกเล่าสู่กันฟังนะคะ
- เป็นความลับที่เศร้าๆๆจัง
- ผมโดน tag แล้วครับ
- ที่หมู่บ้านเด็กมีท่าน้ำ จำได้ไหมครับ แม่แอ๊ว ให้เด็กๆๆไปอบน้ำมีเด็กคนหนึ่ง อ้างว่าไปอาบไม่ได้ ถามว่าทำไม เธอบอกว่าเธอเป็นเมน (เด็กเป็นผู้ชายครับ)
- ยิ้ม ยิ้ม อ้างตามพี่ๆๆๆ ขำมากๆๆ