ไปเยี่ยมเพื่อนที่ นครศรีธรรมราช

                  พรุ่งนี้ฉันจะออกจากสุรินทร์ตอนเช้า โดยรถไฟ ไป กรุงเทพฯ นัดกับเพื่อนที่สายใต้ ต่อรถทัวร์ไป นครศรีธรรมราช

                 จะไปเยี่ยมเพื่อน ชื่อเชวงศักดิ์  เรียนมหาวิทยาลัยรุ่นเดียวกัน คนละเอก คนละคณะ แต่เห็นหน้านึกชื่อก็นึกได้ จำกันได้คะ  ที่ มอ. ปัตตานี เล็กมาก จำหน้ากันได้หมด

                  เพื่อนเป็นครู ได้ช่วงหนึ่งคะ มาเป็นอัมพาต   แต่เขากำลังใจดีคะ อยู่กับแม่ ดูแลกัน และมีเพื่อนแวะเวียนไปเยี่ยมมิได้ขาด

                   เพื่อนฉัน ชื่อ เอี้ยง ทำงานองค์กรสิ่งแวดล้อมและประสานงานกับองค์กรสิ่งแวดล้อมของเอเชียและเขตอื่นๆ เอี้ยง สมัยเรียนปีสุดท้าย เป็น นายกองค์การนักศึกษา  หน้าที่ องค์การ ก็ดูแลเพื่อนๆนักศึกษา  และก็ดูแลเพื่อนๆทุกๆคน  อย่างฉัน เอี้ยงก็ ดูแลคะ ประสานงาน ช่วยจำหน่ายสมุดบันทึก รับบริจาค ในกลุ่มเพื่อน พี่ น้อง

                   เมื่อ กลางปีที่แล้ว เราตั้ง กองทุนเพื่อนช่วยเพื่อนมอ. สำหรับเพื่อนที่เดือดร้อน และเยี่ยมเยี่ยนเพื่อนๆ มาร่วมกันทำกิจกรรมหลากหลายร่วมกัน  ส่วนมากก็เป็นรหัส 2526  และพี่ขึ้นไป กับรุ่นน้องลงมา ไม่เกิน 4-5 ชั้นปี ที่ เราผูกกันไว้ด้วยใจ

                    การไปเยี่ยมครั้งนี้ ถือว่า ตั้งใจมากคะ เป็นหน้าที่ของเพื่อนที่พึงกระทำ ต่อกัน ในยามทุกข์ยาก

                    มีหลายคน ทั้งคนข้างเคียงถามว่า ฉัน ไหวหรือ เพราะ นั่งรถนาน ไป 1 วัน ก็กลับ ไม่ได้พักแต่ใจฉันก็ไปแล้ว ไปก่อนตัวอีก......ไม่มีอะไรที่สำคัญเท่า   เพื่อนๆ   คือสิ่งที่ฉัน ต้องการ