อาลัย....พิมสุดา ปันกองราม
เช้าวันนี้...เข้าไปนั่งรับประทานอาหารที่โรงอาหาร หยิบหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ฉบับ ประจำวันที่ 31 มกราคม 50 มาอ่าน พบข่าวหน้าหนึ่งพาดหัวข่าว แทงสาวราชภัฏ... ยังอ่านไม่จบแต่ขนลุกขนชันเป็นระยะๆไม่มั่นใจว่าชื่อนักศึกษาที่เสียชีวิตนั้น เป็นคนเดียวกันกับศิษย์ ที่เคยสอนในวิชา พฤติกรรมมนุษย์และพัฒนาตนเอง หรือไม่ โทรศัพท์ไปถามนักศึกษาที่เคยเรียนด้วยกัน ตอบว่าไม่ใช่ค่ะ คนละคน แต่...ลึกๆแล้ว น่าจะใช่ เพราะภาพ พิมสุดา อยู่ในความนึกคิดตลอดเวลา จนกระทั่งอาจารย์นันทน์นภัส โทรมาบอกว่า ทางสาขาอาจจัดรถไปในวันฌาปนกิจ จึงรับรู้ว่า พิมสุดา อยากให้ครูรับรู้ว่าหนูจากครูไปจริงๆ
พิมสุดา ปันกองราม เป็นนักศึกษาวิชาเอก การประถมศึกษา รหัส49161930 ลงทะเบียนเรียนวิชา พฤติกรรมมนุษย์และพัฒนาตน ในSection H เมื่อมีกิจกรรมละลายพฤติกรรมและแนะนำตนเอง พิมสุดาค่อนข้างจะพูดด้วยน้ำเสียง เข้มแข็ง เหมือนหญิงแกร่งที่ต่อสู้ชีวิตพิมสุดา เล่าว่า ข้าพเจ้ามีภูมิหลังที่เจ็บปวดเหลือเกิน กับความรู้สึกของเด็กหญิงคนหนึ่ง ที่ไม่มีแม้กระทั่งแม่ จึงทำให้รู้สึกเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยวอดทนต่องานทุกอย่าง เพราะอยากเรียนหนังสือ แต่ความฝันแทบจะสลายเพราะความจน จึงเป็นเด็กที่มีปมด้อย มันทำให้หดหู่ใจ พิมสุดากล้าแสดงออก เวลาทำงานกลุ่มเขาจะแสดงบทบาทสมมติและแสดงความคิดเห็น จนบางครั้งเพื่อน ๆผู้ชายชอบแซวเขา ทำนองว่าโชว์เกินไป บางชั่วโมงเธอน้อยใจถึงกับเดินออกไปไม่ยอมเข้าร่วมกิจกรรม จึงต้องปรามเพื่อน ๆที่ชอบว่าให้ ข้าพเจ้าไม่เชื่อในเนื้อข่าวจากหนังสือพิมพ์ซึ่งชอบเขียนเกินเลยความจริง เพราะข้าพเจ้ารู้ดีว่า นักศึกษาซึ่งเป็นศิษย์คนนี้ เป็นคนแกร่ง มีความมุ่งมั่นสูง เคยมาปรึกษาปัญหาการเรียนเสมอ และบอกว่าหนูรักอาจารย์เวลาหอบหิ้วเอกสารหรือสิ่งของอะไร พิมสุดาจะอาสาช่วยถือของให้ครั้งหลังสุดไม่น่าเชื่อว่า เธอช่วยหอบของมาส่งถึงห้องเรียน คติประจำใจของเธอ เขียนในรายงานความสำเร็จของชีวิตเอาไว้ว่า
ค่าของคนมิได้นับที่ทรัพย์มาก หรือนับจากรูปร่างสูงศักดิ์ศรี
หากเกิดจากคุณงามและความดี ผลงานที่จรรโลงให้โลก
ไพบูลย์ วันนี้...แทบไม่น่าเชื่อว่า พิมสุดา เสียชีวิตแล้ว เพราะเรื่องหึงหวง รู้สึกเสียดาย และอาลัยยิ่งนัก อย่างน้อยถ้าพิมสุดา เรียนจบไปเป็นครูข้าพเจ้าเชื่อว่า ประเทศไทยเราจะมีครูที่มีอุดมการณ์ที่ดีคนหนึ่งเพิ่มขึ้น จงไปสู่สุคติเถิด พิมสุดา ครูเสียใจที่วิชาพฤติกรรมมนุษย์และพัฒนาตน ที่ครูสอนไม่สามารถช่วยให้หนูเอาตัวรอดได้จากคนที่พกความแค้นมาเต็มพิกัด ครูขอแผ่บุญกุศลให้หนูไปสู่สวรรค์...บางทีหนูอาจจะเหนื่อยเกินไป สำหรับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่จะต้องต่อสู้ชีวิตในโลกอลวนใบนี้
ความเห็น (10)
- ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
- โลกมนุษย์ก็เป็นเช่นนี้ค่ะ
Dhandheera's mom
คนสมัยนี้ห่างวัดมากหรืออย่างไรเนอะคุณยาย
เริ่องฆ่าแกงถึงเป็นเรื่องที่ทำกันได้ใกล้มือจัง
ปล.เจอกันเสาร์นี้ค่ะ จะออกจากพะเยาแต่เช้าเลย อิอิ
ขอแสดงความเสียใจ กับอีก 1 เยาวชนของชาติ
- ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ
- เสียดายครูดีๆที่จะไปสอนหนังสือในอนาคตครับ
มีนักศึกษาหลายๆคนที่มีปัญหา แต่ไม่ไปพบที่ปรึกษา
จู่ๆเขาก็เข้ามาพูดคุยแล้วเล่าๆๆๆๆๆ ความในใจให้ฟัง
มีคนหนึ่งหาอาจารย์ที่ปรึกษา เซนต์รับรองหนังสือกู้เงินไม่ได้ ในที่สุดรวบรวมความกล้าเข้ามาหาและขอให้ช่วยเซนต์แทน ในขณะที่คุมสอบ
ตอบเขาว่าครูยังไม่รู้จักหนู ทำไมไม่ไปหาอาจารย์ที่ปรึกษา นักศึกษาคนนั้นบอกว่าหนูหมดแรงที่จะตามหา และเป็นวันสุดท้าย นาทีสุดท้าย แล้วทำท่าจะร้องไห้ เอ้อ...!!!!!
จะให้ทำอย่างไรดี ระบบดูแลนักศึกษาของเราน่าจะต้องทบทวนหรือไม่ ?
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
ขอให้วิญญาณน้องไปสู่สุขคติค่ะ
ขอบคุณอาจารย์ (ป้านงค์ศรี) ที่ดูแลลูกศิษย์ด้วยความรักเสมอมา
หนูอึ่งอ๊อบ(ลูกสาวแม่น้องเรณูค่ะ)
ขอร่วมไว้อาลัยแด่น้อง "พิมสุดา ปันกองราม" ด้วยค่ะ..ขอให้ดวงวิญญาณของน้องไปสู่สุขคติ...
กะปุ๋ม
นิภาพร ลครวงศ์
- ขอร่วมไว้อาลัยด้วยคนครับ
- ข่าวทำนองนี้เพิ่มมากขึ้นทุกวัน เด็กสมัยนี้ความความยับยั้งชั่งใจน้อยกว่าเด็กสมัยก่อน น่าเป็นห่วงอนาคตประเทศครับ