มองโลก...ผ่านสายตาของเด็ก
ป้าเจี๊ยบกับผ้าแพรเป็นคู่หูกันมา 10 ปีแล้วค่ะ ตั้งแต่น้องแพรอายุ 2 ขวบ ต่างคนต่างติดกัน พ่อจ้อยกับแม่แอนก็ตามใจลูกสาว ปล่อยให้ไปไหนต่อไหนกับป้าเจี๊ยบได้ตั้งแต่ตัวนิดเดียว ไม่งอแง ยิ้มลูกเดียว และอดทนเป็นยอด
ตอน 3 ขวบ น้องแพรนอนพังพาบดูมดเดินแถวหรือนั่งดูหนังทีวีชีวิตสัตว์ได้เป็นชั่วโมงอย่างมีสมาธิ เวลาน้องแพรนั่งเฉยๆ ใบหน้าคล้ายคิดอะไรอยู่ ทำให้ป้าเจี๊ยบมีคำถามติดปากว่า “ลูกคิดอะไรอยู่คะ” ซึ่งคำตอบทุกครั้งคือไม่ได้คิดอะไร พร้อมกับยิ้มตาหยี
ตอน 5 ขวบ น้องแพรขอเป็นตากล้อง หลังจากเห็นป้าเจี๊ยบพกกล้องติดตัวเวลาไปไหนมาไหน ป้าเจี๊ยบก็ไม่ได้ขัดใจเพราะเป็นกล้องดิจิตอล ถ่ายเสียก็ไม่เปลืองฟิล์ม เพียงแต่เตือนว่าให้เอาสายคล้องมือไว้ทุกครั้งที่จะถ่ายรูป และพบว่าภาพที่น้องแพรถ่ายไม่เคยหัวขาดเลยค่ะ อยู่ในเฟรมดีทุกรูป
ตอน 7 ขวบ ป้าเจี๊ยบพาน้องแพรไปขับรถเที่ยวกันที่ออสเตรเลีย 2 อาทิตย์ ไปถึงโน่นแล้วจึงเห็นว่าน้องแพรมีกล้องติดไปด้วย เป็นกล้องดิจิตอลราคาถูก ป้าเจี๊ยบเริ่มสังเกตว่าน้องแพรชอบการถ่ายภาพมาก โดยเฉพาะภาพสัตว์ เพราะเดินตามถ่ายรูปสัตว์ต่างๆ ได้ทั้งวัน ทั้งที่อยู่ในกรงและสัตว์ที่ปล่อยตามธรรมชาติ
ป้าเจี๊ยบมีคำถามเช่นเคย “น้องแพรจะถ่ายภาพอะไร” แต่ไม่ได้ถามออกไปดังๆ หรอกค่ะ และไม่ได้แนะนำให้ถ่ายอะไรด้วย ปล่อยให้น้องแพรทำตามใจ เพราะอยากรู้จริงๆ ว่าเด็กๆ คิดอย่างไร ภาพน่าจะสะท้อนความคิดได้ ป้าเจี๊ยบจะหาคำตอบจากกล้องของน้องแพรค่ะ
กล้องนั้นเต็มไปด้วยภาพสัตว์ ป้ายชื่อสัตว์ ป้ายชื่อสถานที่ และทิวทัศน์ที่แปลกตา ภาพส่วนใหญ่จะเบลอเพราะยังมือใหม่ แต่มุมกล้องน่าสนใจมากค่ะ และเมื่อถามเกี่ยวกับภาพน้องแพรจะมีคำอธิบายที่น่าสนใจอย่างยิ่ง อย่างเช่นป้าเจี๊ยบเห็นภาพถ่ายต้นไม้เฉพาะกลางลำต้นจึงถามว่า “รูปต้นไม้นี่ไม่เห็นมีอะไรเลย” น้องแพรบอกว่า “ต้นไม้นี้สูงมาก แพรเลยถ่ายข้างล่าง ตรงกลาง แล้วข้างบน ป้าเจี๊ยบต้องดูต่อกัน” ส่วนป้ายต่างๆ ถ่ายไว้เพื่อจะได้รู้ว่าไปที่ไหนบ้าง เวลากลับไปเล่าให้พ่อแม่และแพทริกฟังจะได้ไม่ลืม ....
ฉะนั้น นอกจากช่างคิดแล้ว ภาพสัตว์ต่างๆ ที่น้องแพรถ่ายบอกได้ว่า ช่างภาพคนนี้มีอารมณ์ขันค่ะ ดูตัวอย่างสิคะ
ป้าเจี๊ยบกับน้องแพรไปเที่ยวไกลๆ ด้วยกันทุกปี เวลาที่เราถ่ายรูปกัน ป้าเจี๊ยบไม่เคยอธิบายการจัดองค์ประกอบภาพ (Composition) หรือกฎสามส่วน (Rule of the Third)ในการถ่ายภาพให้น้องแพรฟังหรอกค่ะ แต่เราดูภาพที่ถ่ายด้วยกันและวิจารณ์ว่าสวยหรือไม่สวย
ปีนี้น้องแพร 12 ขวบค่ะ พ่อจ้อยและแม่แอนรู้ใจลูกสาว ให้ของขวัญวันเกิดเป็นกล้องถ่ายรูปคุณภาพดี ดังนั้นช่วงปีใหม่ที่เราไปเที่ยวกัน น้องแพรก็มีกล้องคู่ใจอันใหม่ ถ่ายรูปเสร็จก็จะนำมาอวด แถมเรื่องเล่าประกอบภาพ อย่างเช่น “ตั๊กแตนตัวนี้ แพรบอกให้อยู่นิ่งๆ ขอถ่ายรูปหน่อย ก็ยอม พอบอกว่าเสร็จแล้ว ไปได้ ก็กระโดดไปเลย” บางรูปทำให้ป้าเจี๊ยบต้องขอให้พาไปถ่ายเก็บเอาไว้บ้าง อย่างภาพยอดอ่อนของต้นเฟิร์น ป้าเจี๊ยบจึงนำภาพฝีมือสาวน้อยคนนี้บางส่วนมาให้ชม
โลกใบนี้เมื่อมองผ่านสายตาของเด็ก...งดงามจังเลยค่ะ
ความเห็น (11)
เล่าเรื่องได้น่ารักจัง ชักอิจฉาน้องแพรแล้วสิ
แวะมาอ่านเรื่องเล่าของป้าเจี๊ยบ
- ทุกอย่างดีหมด..ยกเว้นตัวอักษรมันเล็กไปหน่อย..อ่านยากครับ
- แนะนำให้ก่อนลง..ป้าเจี๊ยบขยาย Font อีก 2 นะครับ..อ้อแล้ว..ถ้าเว้นวรรคระหว่างย่อหน้า..ก็จะทำให้อ่านง่ายขึ้นอีกครับ
- ขอบคุณครับ..แล้วจะติดตามเรื่องต่อไป
ขอต่ออีกหน่อยครับป้าเจี๊ยบ
- ก่อนผมอ่านเรื่องของป้าเจี๊ยบ..ผมเอาไปใส่ word แล้วขยายตัวอักษรให้ใหญ่หน่อยครับ
- เรื่องนี้น้องแพรเป็นนางเอกของเรื่องเลย..น้องแพรชอบสัตว์มาก..โตขึ้นอาจเรียนชีววิทยา, สัตวศาสตร์ หรือสัตวแพทย์..
- น้องแพรยังมี Tacit ในการถ่ายภาพอีกนะครับ แม้ว่าภาพจะไม่ชัดมาก (คุณภาพของกล้อง) แต่ก็จัดองค์ประกอบดี และเลือกถ่ายอารมณ์ของสัตว์ได้ดี
- ขอบคุณครับสำหรับเรื่องเล่าดีๆ
ต่ออีกหน่อยลืมไป
- ภาพชุดที่สอง
- มุมขวาบน..มีตัวผึ้งอยู่น่าจะเป็นผึ้งเลี้ยงหรือผึ้งพันธุ์ ส่วนมุมขวาล่าง..น่ารักมาก..เป็นรูปผึ้งหลวง (ผึ้งงาน) กำลังก้มดูดน้ำหวานจากรังผึ้งพันธุ์..รูปนี้ต้องถ่ายเมืองไทยแน่ๆ เพราะ Australia ไม่มีผึ้งหลวง..ถ้าเดาไม่ผิดก็ต้องถ่ายที่อ.ปัว จังหวัดน่าน..สวนผึ้งนางพญา ของอาจารย์สว่างครับ
- ส่วนภาพล่างซ้าย ไม่ทราบว่าอะไร..ป้าเจ๊ยบ บอกน้องแพรเฉลยให้หน่อย
สวัสดีค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ
น้องแพรมีอารมณ์ศิลปินนะคะเนี่ย ถ่ายภาพสัตว์ ภาพธรรมชาติ มุมมองสวยงามผ่านสายตาของเด็กเนี่ย ทำเอาผู้ใหญ่ทึงเลยนะคะ เพราะเพื่อนบางคนไม่กล้าถ่ายกล้อง ชอบบอกว่าถ่ายไม่เป็น อย่างงี้อายเด็กนะคะเนี่ย
...
ทึงอีกทีกับอาจารย์ Beeman เชียวชาญเรื่องผึ้งถึงขนาดรู้ว่าอยู่ที่อำเภออะไร จังหวัดอะไร ไร่ใคร โอ้วววว ทำได้ยังไงคะเนี่ย ดีนะคะ (แอบแซว) แต่รู้อะไรรู้จริงเนี่ย ขอคำนับงามๆ เลยค่ะ
ใบอ่อนของต้นเฟิร์นค่ะอาจารย์ เพราะป้าเจี้ยบเฉลยไว้ในบันทึกแล้ว ฮิฮิ ใบมันขดเป็นวงกลมน่ารักดีนะคะ
^____^
ฝากไปถึงน้องแพรว่า ถ่ายรูปเก่งมากเลยค่ะ
ขอยืมพื้นที่ของป้าเจี๊ยบหน่อยครับ
- คุณ
มาแอบแซว beeman ไว้ที่นี่นั้นเอง - ถ้าตามอ่านบันทึกของป้าเจี๊ยบย้อนหลังไปสองบันทึก ก็จะทราบว่า beeman รู้ได้อย่างไร
- แต่ก็ขอบคุณที่ช่วยเฉลยภาพใบอ่อนของต้นเฟิร์นให้นะครับ..ไม่ต้องรอป้าเจี๊ยบ (อิอิ)
จากที่ได้อ่านทำให้รู้ว่าป้าเจี๊ยบมีมุมมองในการสอนน้องแพรได้ดีที่เดียวค่ะ ขออนุญาตนำวิธีการเลี้ยงหลานของป้าเจี๊ยบ มาใช้เลี้ยงหลานของแป้นบ้างนะคะ
- ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาชมภาพฝีมือน้องแพรนะคะ
- สวัสดีค่ะ Handyman เราไม่เจอหน้ากันนานกี่ปีแล้วเนี่ย
- บันทึกครั้งต่อไป ป้าเจี๊ยบจะขยายขนาดอักษรขึ้นและเว้นวรรคระหว่างย่อหน้าตามคำแนะนำของ Beeman ค่ะ
- ภาพชุดที่ 1 ถ่ายที่ออสเตรเลีย (กลางปี 2545) ส่วนชุดที่สองที่น่าน (ปลายปี 2549) ค่ะ
- น้องแพรต่อว่าป้าเจี๊ยบด้วยค่ะ เรื่องให้ข้อมูลผิด น้องแพรยังไม่เต็ม12 ขวบเลย (เพราะเกิดปีกุน) เพิ่งเต็ม 11 เมื่อเดือนกันยายน หน้าแตกเลยป้าเจี๊ยบ นี่ขนาดคู่หูกันนะเนี่ย
- น้องแพรฝากขอบคุณคุณลุง Beeman ที่กรุณาให้ความรู้เรื่องผึ้งในภาพที่ถ่ายมาค่ะ
- อาจารย์จันทรรัตน์คะ น้องแพรบอกว่าลิงน้อยชื่อเด็กชายบุญรอดค่ะ ต้องรอทำความคุ้นเคยนานหลายชั่วโมงค่ะ กว่าจะยอมเป็นนายแบบให้ และให้รางวัลเป็นทาโร่ 1 เส้นค่ะ
- คุณแป้นมีหลานอายุเท่าหลานๆ ป้าเจี๊ยบหรือค่ะ เลี้ยงหลานนี่สนุกที่สุดเลยใช่มั๊ยคะ
- น้องแพรยิ้มตาหยีรับคำชมคุณ IS อยู่ข้างๆ ป้าเจี๊ยบค่ะ
สวัสดีค่ะป้าเจี๊ยบ
- แอบมาชมรูปภาพฝีมือน้องแพรค่ะ
- เก่งมากเลยนะค่ะ มุมกล้องประมาณมืออาชีพเลยนะค่ะสวยมาก
- ตามดูว่าป้าเจี๊ยบถูก tag ให้เผยความลับ 5 ข้อรึยังด้วยค่ะ
- อยากอ่านความลับ 5 ข้อ ของป้าเจี๊ยบ ที่ยังไม่เคยเล่าให้เพื่อนชาว blog ทราบด้วยค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
- ดร.จันทวรรณ กับลูกศิษย์ tag ไปเรียบร้อยแล้วค่ะ ที่ learners.in.th
- อ่านได้ที่นี่ค่ะ