วันนั้นเราเตรียมผู้ป่วยทำผ่าตัดเกี่ยวกับกระดูกทีมของเรา....เมาท์เก่งเหมือนเดิม……
“โอย....เจอเจ๊หรือวันนี้” แพทย์ผ่าตัดคู่ขาฉันกล่าวเมื่อพบหน้ากัน
“ใช่อาจารย์....เบื่อละซี...เบื่อไหมอาจารย์...พยาบาลแก่ๆ”
“โอ๊ย...ไม่เบื่อหรอก...เบื่อได้ไง...ที่บ้านก็พยาบาลแก่ๆ...ขืนเบื่อพยาบาล...ตายลูกเดียว”
แพทย์บอกเอาใจฉันมั้ง มีการเตรียมเครื่องมือเครื่องไม้เพื่อทำผ่าตัด....ปากแต่ละคนงับๆๆๆ....คุยกันไม่หยุด....หลังจากหยุดเสาร์-อาทิตย์...ว่างปากมา 2 วัน...
“ปล่อยไปตีก๊อล์ฟบ้างก็ดี....ไม่ต้องเอาอกเอาใจเสาร์-อาทิตย์ เราจะได้นอนน้ำลายไหลยืดที่บ้าน” นั่น...ครอบครัวนั้นสามีเล่นก๊อล์ฟ
“ใช่...ขากลับให้ซื้อกับข้าวติดมือมาด้วยเลย”.....
มีคนช่วยเสริม...พวกแก๊งสามีเล่นก๊อล์ฟ คุยกันแหลก...ไม่หยุด..ผู้ป่วยสลบแล้ว...ผ่านฉลุย....แต่ฉันยังเฝ้าดูผู้ป่วยอยู่
“เอ้า...ส่งผ้ามาปูเร็วๆ...อู้อยู่นั่นแหละ.....” แพทย์ผ่าตัดแซวพยาบาลส่งเครื่องมือ
...เธอเป็นสาวเหนือ....ชาวเชียงใหม่...มาทำงานขอนแก่นนานมากแล้ว...ตั้งรกรากที่นี่แหละ
“อู้บ่จ้าง....เด๊”...นั่น....ถูกแซว.......
“ใช่ๆๆๆ......อู้บ่จ้าง..อู้บ่จ้าง..” ทั้งห้องช่วยกันเสริม...รวมทั้งฉันด้วย
....อู้บ่จ้าง..ในความหมายของสาวเหนือคือ....พูดไม่เป็น....
...แต่อาจารย์หมอหมายถึง...ถ้าอู้งาน...จะไม่จ้างทำงานนะ.....
ฉันก็เสริมสำทับในความหมายหลังเช่นกัน....
......เสียงฮาลั่นห้อง....หิ๊วววว.......
ดิฉันสนใจค่ะ
ขอซื้อบัตรเดือนเลยนะคะ เผื่อจะได้ส่วนลด
สวัสดีค่ะ...คุณไมโต
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณหมอรวิวรรณ