ห่างหายจากการเข้าบล็อกหลายวันเพราะสุขภาพไม่ค่อยดี ถูกถามจากท่านผู้อำนวยการว่าเมื่อไหร่จะเขียนเรื่องเล่าสักที
รับปากว่าวันนี้ค่ะจะเขียน แต่ไม่รู้ว่าจะเขียนเรื่องอะไรดีเพราะคนที่เขียนบล็อกส่วนมากเขียนได้น่าสนใจ เช่นคุณก้านแสดเขียนเรื่องฟาสฟูดชาววัง สมกับที่จบเอกภาษาไทย ท่านเม็กดำ 1 เขียนการจัดการความรู้ ได้หลายต่อหลายเรื่อง สมกับที่ได้รับสมญานามว่า ขุนพลเม็กดำ)และอีกหลายๆท่านที่เขียนแล้วได้รับข้อคิดเห็นจากสมาชิกมากมาย เกิดข้อสงสัยว่างานเขียนของเราคงไม่เข้าท่าแน่เลยเปิดอ่านทีไรก็เหมือนเดิม
แต่วันนี้ได้รับปากแล้วก็เลยนั่งลำดับว่าวันนี้มีเหตุการณ์อะไรบ้างวันนี้ชั่วโมงที่ 5 มองไปที่หน้าโรงเรียนเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งเดินกลับไปกลับมาเพ่งมองถ้าเป็นนักเรียนทำไมไม่สวมชุดนักเรียน เลยถามนักเรียนที่นั่งเรียนอยู่ว่าใคร เด็กบอกว่า เด็กชายสุรพล ค่ะ ดิฉันเลยกวักมือเรียก ในใจคิดว่าจะมาไหม เพราะเขาเป็นเด็กค่อนข้างจะพิเศษหลายอย่าง
ดิฉันจึงเดินออกไปคุยกับเขาใต้ร่มไม้
ถามสาเหตุของการไม่มาโรงเรียน ได้รับคำตอบว่าไปช่วยงานทำบุญหาปู่ที่ตายไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
ดิฉันจึงถามต่อว่าแล้วมาโรงเรียนทำไมตอนนี้ เขานิ่งไปสักครู่แล้วตอบว่ามาดูเฉยๆ ดิฉันจึงถามว่าคิดถึงโรงเรียนใช่ไหม ได้รับคำตอบว่าครับได้ทีดิฉันพูดต่อว่าพรุ่งนี้มาโรงเรียนสิถ้าคิดถึงโรงเรียน เขายังไม่ยอมกลับดิฉันจึงคุยกับเขาหลายเรื่อง เรื่องความประพฤติ เรื่องทะเลาะวิวาทที่เขาก่อขึ้น ว่าเขาคิดว่าการกระทำของเขาถูกหรือผิด เขาตอบว่าผิด และเสียใจมาก ดิฉันจึงชมว่าเขาสามารถแยกแยะออกนี่ไม่ได้โง่นี่ เป็นคนฉลาดเฉลียวไม่เบา สีหน้าแสดงออกถึงความดีใจ
ดิฉันจึงบอกว่าทีหลังแยกแยะก่อนที่จะทำอะไร อย่าทำให้คุณครูเสียใจอีกนะ เขารับปาก ( ดิฉันคิดในใจว่า จะทำได้กี่วันนะ ไม่ค่อยเชื่ออยู่เหมือนกัน)
เลยถามถึงการมาแก้เกรดที่ติด 0 วิชาภาษาอังกฤษ ว่าทำไมไม่มาแก้ ไปทำวันนี้มาส่งครูนะกลับไปทำตอนนี้พรุ่งนี้จะได้นำมาส่งพร้อมเลยทำทันไหม เขาบอกว่าทันครับ แล้วยกมือไหว้พร้อมกับพูดว่าว่าพรุ่งนี้ผมจะนำมาส่งครูครับ ดิฉันมองตามไปว่าเขาจะกลับจริงไหม เห็นเขาไปขับมอเตอร์ไซคที่จอดไว้นอกโรงเรียนกลับไปทางหมู่บ้านของเขา
ขณะที่เขียนอยู่ในใจของดิฉันตอนนี้ อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ ครูจะได้เห็นผลงานที่เขารับปากไว้(หวังมากเกินไปหรือเปล่านะ)
พรุ่งนี้จะต้องรีบไปโรงเรียนแต่เช้า
ว่าจะปิดเครื่องแล้วนะคะ แต่ลองกลับมาอ่านอีกที่เลยรีบตอบไปหน่อย ขอโทษค่ะที่เมื่อกี้ลืมเข้าระบบก่อน ก็ดีใจที่มีคนแวะมาอ่านนี่คะ เลยต้องรีบเข้าบล็อกอีกที
อยากไปพบอาจารย์มากนะคะ แต่ติดที่วันเสาร์นี้เพื่อนที่อยู่เดนมากส์จะมาหาที่บ้าน(มหาสารคาม)เพราะเขาจะเดินทางกลับวันอาทิตย์แล้วเขามาปีละ 1ครั้ง และจะต้องกลับไปหาคุณแม่ทุกเสาร์อาทิตย์ค่ะเพราะคุณแม่อายุ 74 ปีแล้ว เอาไว้โอกาสหน้านะคะ
อยากให้อาจารย์ช่วยเหลือเรื่องค่ายภาษาอังกฤษให้ค่ะเพราะดิฉันไม่มีประสบการณ์ทางด้านนี้และที่สำคัญไม่ได้เรียนเอกอังกฤษค่ะ
ครูบาคะถึงไม่ได้เป็น อาจารย์ 3 จากหน่วยงานของรัฐ
ก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นอาจารย์ 3 พิเศษ จากครูบาภูมิใจกว่าเยอะและยังไม่ต้องสร้างหลักฐานขึ้นมาเพื่อประเมินให้เสียเวลาในการสอนเด็กๆด้วยจริงไหมคะ
คุณสุธราคะ
เช้าวันศุกร์ ดิฉันรีบไปโรงเรียนแต่เช้าเพื่อรอรับงาน
แล้วก็ได้จริงๆเหมือนกับที่คุณทำนายไว้ค่ะแต่ได้เพียงเล็กน้อย
ดิฉันเลยบอกว่าไหนสัญญากับครูแล้วไงว่าจะส่งงานครู
เขาบอกว่าแล้วจะทำมาเพิ่มอีกได้ไหมครับครู
ก็เลยต้องตอบว่าได้ ให้โอกาสอีกครั้ง
วันไหนจะส่งครูได้
วันจันทร์ครับ
หายไปเกือบ 7 ปี อะไรก็ต้องเรียนรู้ใหม่หมด