ความเปลี่ยนแปลง
โลกกำลังมุ่งไปสู่การพัฒนาด้วย "ความยั่งยืน" โดยมุ่งเน้นที่คนเป็นศูนย์กลางของ "การพัฒนา" นานาประเทศเพิ่งได้แสดงความยินดีกับประเทศภูฏานประเทศที่ดำเนินนโยบายชูการพัฒนาอย่างยั่งยืน และยิ่งมีนิมิตรหมายที่ดียิ่งขึ้นไปอีก เมื่อพระราชาธิบดี(องค์พ่อ)ประกาศเปลี่ยนแปลงการปกครอง และสละราชบัลลังค์ให้ "เจ้าชายจิกมี่"ขึ้นครองราชแทน ไม่กี่สัปดาห์ต่อมากระแสสังคมโลกก็ให้ข้อมูลเกี่ยวกับ "ดูไบ" (ซึ่งปรากฎในนิตยสาร หนังสือพิมพ์ ทั้งหัวนอกหัวไทยหลายเล่ม จนทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่า ใครกันเป็นผู้กำกับเรื่องพวกนี้อยู่) จะเห็นว่าขณะที่ผู้นำประเทศหลายๆประเทศตัดสินใจนำประเทศเข้าสู่"Sustainable Development(การพัฒนาอย่างยั่งยืน)" แต่ประเทศมุสลิมหลายๆประเทศ กำลังแข่งกันสร้างความยิ่งใหญ่ ความเจริญ และต้องการเป็นตัวแทนมุสลิมในโลกเสรีประชาธิปไตย
ซึ่งขณะเดียวกันกำลังโดนกระแสสังคมที่ถาโถมในหลายๆด้าน ที่ชัดที่สุดเห็นจะเป็นปัญหาแรงงานต่างด้าว ขณะที่ประชากรที่มีอยู่เพียงหยิบมือ เป็นประเทศที่แทบจะไม่มีภาคการผลิต หรืออาจเรียกได้ว่าเป็นประเทศที่ภาคการผลิตล่มสลาย ประเทศนี้เมืองนี้ปัจจุบันอยู่ได้กับภาคอุตสาหกรรม-บริการ ที่มีขนาดใหญ่เกินกำลัง จึงเร่งสร้างบ้านแปลงเมือง เพื่อรอต้อนรับอาคันตุกะจากทั่วสารทิศที่จะนำเอาเงินไปส่งเสียประชากรลูกหลานของตนที่มีเพียง 10 เปอร์เซ็นต์ ที่รัฐจะต้องจัดสวัสดิการทุกๆด้าน ตั้งแต่เกิดจนตายให้ เพราะสินธุ์แร่ใต้ดินที่อัลลอฮฺประทานให้กำลังจะหมดลง
ในชั้นเรียนวิชา "มานุษยนิเวศวิทยา" เมื่อเทอมก่อนผมนำเสนอ "พระราชปรัญชาเศรษฐกิจพอเพียงท่ามกระแสโลกาภิวัตน์" และผมก็ได้นำเสนอเกี่ยวกับประเด็นที่ผมพยายามศึกษาจากเอกสารต่างๆทั้งของไทย-เทศ ที่แสดงเนื้อหาให้เห็นว่า โลกที่เรากำลังอยู่นี้เป็นโลกที่ถูกควบคุมโดยใครบางคน(ทุนนิยม) และพยายามกำกับโลกให้กลายเป็นโลกเดียว "โลกาภิวัตน์" และผมเองก็ได้นำเสนอ จากการวิเคราะห์ส่วนตัวลงไปว่า และการเปลี่ยนแปลงของโลกปัจจุบันนี้เป็นการกระทำของกระแส 2 กระแส
โลกแบ่งออกเป็นสองขั้ว "เศรษฐกิจพอเพียง" ของเมืองไทย เป็นตัวแทนของ "กระแสชุมชนภิวัตน์(Localisation)"ที่พยายามงัดข้อกับ "ทุนนิยม" ในนามของ การพัฒนา,โลกาภิวัตน์,สิทธิมนุษยชน,ประชาธิปไตย ฯลฯ ที่พยายามทำให้โลกเปลี่ยน ไปในทิศทางที่เอื้อประโยชน์ตน
ในขณะที่อีกส่วนหนึ่ง ตัวแทนของ"ชุมชนภิวัตน์"ที่ทั่วโลกให้นิยามว่าพยายามตอบโต้ด้วยวิธีรุนแรง เป็นการนำโดยขั้วของอิสลาม โดยอุสามะ บิน ลาเดน
เผลอฝันว่าจะมีดินแดนรัฐอิสลามสักแห่งที่ยังหลงเหลืออยู่ ขอเพียงแห่งเดียวจริงๆ ที่ยังดำรงหลักของการพัฒนาที่พอจะเป็นแบบอย่างกับประชาชีชาวโลกได้บ้าง
วันนี้ขณะนี้โลกกระแสหลักกล่าวถึง "ทุนนิยม" สังคมมุสลิมล่ะ กระแสหลักเป็นเรื่องของ "ทุนนิยม" หรือปล่าว
สาโรชกับผม เคยสนทนาธรรมกับเพื่อนชาว"อโศก" เขาเล่าว่า ชาว"อโศก"พยายามพัฒนาสังคมให้ไปสู้กับกระแส"ทุนนิยม" โดยใช้ "บุญนิยม" จนทำให้แอบคิดว่าสังคมมุสลิมเองก็เป็นสังคมที่มีบุญนิยม เหมือนกัน
แต่ไม่นานก็เริ่มรู้สึกว่า มันไม่เหมือนกัน ทุกวันนี้สังคมมุสลิมในหลายๆแห่งเข้าใจ"บุญ"เป็นในเรื่องของเงิน ซึ่งก็คงไม่ต่างจากทุนนิยม
ด้วยห่างจากกรุงเทพฯเป็นพักๆ จนกลิ่นไอของความเป็นคน(ชาย)กรุง หายไปเสียเกือบหมดแล้ว ประกอบกับเดินทางเหนือ-ใต้-ออก-ตก (ช่วงหลังทะลุชายแดนอยู่บ่อยครั้ง)จนทำให้พอจะเห็นว่าสังคมโลกเปลี่ยน เปลี่ยนจนทำให้มันอยู่ยากจัง มุสลิมเองก็เปลี่ยน แทบจะเป็นแบบอย่างอะไรให้ชาวโลกไม่ได้เลยปัจจุบัน
ช่วงหลังเดินทางไปมาเลเซียบ่อย พบกับญาติทางภรรยา ได้มีโอกาสพูดคุยกันอยู่บ้าง เกี่ยวกับการดำเนินนโยบายในการพัฒนาประเทศของมาเลเซีย จะเห็นว่าเขาไม่ทิ้งภาคผลิต ทั้งยังให้ความสำคัญกับภาคผลิตยิ่งขึ้น ไปครั้งก่อน(ก่อนครั้งล่าสุด)ไปพบกับการจัดงานเอ็กซ์โปด้านการเกษตรของเขาเห็นแล้วก็นึกว่า แหมมาเลเซีย แซงไทยไปแล้วจนได้ ทั้งที่เมื่อ 2 ปีก่อนตอนที่ไปกับ บก.ปรีชา ยังเคยเขียนลงในกัมปง ว่าเขาเคยตามเราอยู่ 20 ปี แต่แหมตอนนี้ดูไม่มีเค้าเหลือเลยล่ะ และตอนนี้โครงการพัฒนาอาชีพ อย่างเช่น การพัฒนาการเลี้ยงแพะ ก็ต้องดูงานที่โน่นกันแล้ว และก็มีแนวโน้มจะต้องเป็นอย่างนั้นต่อไป
มาเลเซียเองก็เปลี่ยนแปลง แต่เขาเปลี่ยนแปลงอย่างมีแผน ขณะที่ตามกระแส ก็ยังมีลูกที่สามารถทวนกระแสได้บ้าง เพราะภาคผลิต เขาเริ่มแข็งแกร่งขึ้น เช่นเดียวกับญี่ปุ่น จีน และอีกหลายชาติ ซึ่งมีทีท่าว่าหากต้องปิดบ้านบ้าง ก็ไม่อดตาย
มุสลิมไทยปัจจุบันที่ยังอยู่ในภาคการผลิต(เกษตรกรรม) เหลือน้อยลงทุกวัน จนอดเป็นห่วงไม่ได้ว่าต่อไป "อาหารฮาลาล" คงเป็นลิขสิทธิ์ หรือสัญลักษณ์อะไรที่บ่งบอกกรรมสิทธิ์เท่านั้น ต่อไปคงแทบจะไม่มีมุสลิมอยู่ในภาคการผลิตอีกเลย
ปัจจุบันประชาชาติอิสลามกำลังเฝ้าคอยผู้นำ ที่จะนำไปสู่เส้นทางทำให้รอดปลอดภัย ไม่ว่าเขาเหล่านั้นจะดำ ขาว เป็นมลายู ปาทาน จีน ฯลฯ เราไม่ทราบได้ ที่สำคัญประการหนึ่งเราควรที่จะใคร่ควรกันได้แล้วหรือยัง?....ถึงการเปลี่ยนแปลง หรือกระบวนการพยายามไปสู่การพัฒนา ที่ต่างก็นิยามกันไป... ว่าเราจะเป็นเพียงผู้ที่ต้องยอม หรือจะต้องเรียนรู้ที่จะเข้าไปมีส่วนร่วม หรือตอบโต้(อย่างสร้างสรรค์)เสียบ้างเมื่อดูแล้วไม่เข้าท่า
