เกือบช็อค...เมื่อเช้านี้

รถยนต์คู่ชีพป่วยมาก เป็นเหตุให้ครูอ้อยต้องขึ้นรถประจำทางไปทำงาน สองวันแล้ว ที่การเดินทางด้วยรถประจำทาง ครูอ้อยพบอะไร เห็นอะไร จะได้นำมาเขียนบันทึกในบล็อกนี้

ครูอ้อยได้เขียนเหตุผลของเปลี่ยนเส้นทางการเดินทางไปทำงานแล้ว  ในบันทึกเรื่อง  ครูอ้อยเปลี่ยนรูปแบบของการไปเรียน  

วันนี้ครูอ้อยจะเขียนบันทึกการเดินทางในวันแรกที่ไปทำงาน 

ฟ้ายังมืดอยู่เลย  ครูอ้อยทำตัวตามสบาย  หมายถึง  ไม่ต้องรีบร้อนว่า  จะไม่ที่จอดรถอีกต่อไป 

ครูอ้อยเดินลงจากแฟลต  เมื่อเวลาเกือบหกโมง  ครูอ้อยได้เตรียมค่ารถไว้เรียบร้อยแล้ว  เลือกใช้กระเป๋าถือที่เหมาะสม  ครูอ้อยเรียกรถมอเตอร์ไซค์ที่อยู่หน้าแฟลตตรงกันข้าม  ให้ไปส่งที่แยกลาดพร้าว  เพื่อขึ้นรถประจำทางที่นั่น 

ความจริงไปได้หลายทาง  แต่พ่อบ้านบอกว่า  ป้ายนี้มีรถผ่านมาหลายสาย  ไม่ต้องรอนาน 

แต่ครูอ้อยผิดหวังที่เลือกเดินทางมาทางนี้ เพราะยังมึดอยู่เลย  ในขณะที่ต้องเดินผ่านสวนสาธารณะ  มีชายคนหนึ่ง  สวมเสื้อสีเหลืองเหมือนครูอ้อย  ใส่กางเกงขายาวสีดำ  สวมร้องเท้าหนังสีดำหุ้มส้นเรียบร้อย  นั่งไขว่ห้างที่ม้านั่งยาวในสวนแห่งนั้น  อีกประมาณ  20 เมตรก็จะถึงป้ายรถประจำทาง    พอครูอ้อยเดินมาถึงชายคนนี้   ครูอ้อยก็แทบช็อค  เพราะไฟฟ้าในสวนที่ติดตั้งอัตโนมัตินั้นได้ดับลง  ครูอ้อยตกใจ  ร้องว้าย  และรีบวิ่งแบบไม่คิดชีวิตไปที่ป้ายรถประจำทาง  

ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้น  จะหัวเราะครูอ้อยหรือเปล่า 

หัวใจระทึก  รถสาย 92 มาพอดี  ครูอ้อยรีบขึ้นและมานั่งอย่างสบายใจขึ้น 

พอถึงป้ายที่จะลง  ครูอ้อยซื้อน้ำเต้าหู้มา 1 ถุง  และรีบข้ามบนทางข้ามสะพานลอย  นั่งรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่วิ่งเร็วมาก  และวิ่งข้ามหมอนลูกระนาดกลางถนนทีไร  ครูอ้อยก็จะตกจากรถมอเตอร์ไซค์ทุกที  ครูอ้อยเห็นใจว่า  เขาต้องรีบมาเข้าคิวหาเงินอีก  แต่ครูอ้อยต้องเห็นใจตัวเองก่อน  เพราะเกือบตกหลายครั้ง 

มาหายใจคล่องอีกที  ตอนที่ถึงโรงเรียนแล้ว  ไม่พูดจากับใคร  เซ็นต์ชื่อการมาทำงาน  ขึ้นตึกมาเปิดห้องทำงาน  กวาดพื้นห้อง  เปิดประตู 

ครูอ้อยพบว่า  การมาทำงานของครูอ้อยในเช้าวันนี้  ถึงจะมาสายกว่าทุกวันที่ครูอ้อยเคยมา  แต่ก็มาเช้ากว่าอีกหลายคน  

จบแค่นี้ดีกว่า  จริงๆแล้วอยากเขียนต่อค่ะ  แต่มองนาฬิกา  นี่เกือบจะหกโมงแล้ว 

ไม่อยากเจอเหตุการณ์ช็อคแบบเมื่อวานอีก  อ่านบันทึกต่ออีกนิดก็ได้ค่ะ 

[คุณ รัตติยา เขียวแป้น]

มาเอาใจช่วยลุ้นครูอ้อยค่ะ  ครูอ้อยมาทำงานเร็วจังนะคะ ดิฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลย ประเดี๋ยวจะต้องไปอาบน้ำแล้ว

  ว่าแต่ว่า ถ้าตกใจอย่าเผลอเอามือไปกอดเอวคนขับมอเตอร์ไซค์นะคะ  เผื่อไปเจอคนที่บ้าจ้า  เป็นห่วงหนะคะ

[คุณ รัตติยา เขียวแป้น]

แก้คำผิดค่ะ 

เผื่อไปเจอคนที่บ้าจ้า  แก้เป็น เผื่อไปเจอคนที่บ้าจี้

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดียามเช้าค่ะคุณแป้น  คุณ รัตติยา เขียวแป้น

• ขอบคุณก่อนนะคะที่เป็นกำลังใจในการเดินทางมาทำงาน  โดยเฉพาะการนั่งท้ายมอเตอรืไวค์  ครูอ้อยมีเรื่องเล่า
• วันหนึ่งครูอ้อย  : ขับดีๆนะคะ  กำลังท้องอ่อนๆค่ะ
• คนขับรถ ฯ  :  ดูแก่แล้ว  ทำไมเผลอปล่อยให้ท้องได้ล่ะ

อิอิ  ...เรื่องเล่านะคะ

ขอบคุณค่ะ

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

ผจญภัยยามเช้าเหรอคะ

สนุกค่ะนั่งมอเตอร์ไซด์กรุงเทพฯ โหด มันส์ ฮา.....ค่ะ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะน้องอึ่งอ๊อบ

• สองเช้าแล้วค่ะ  เมื่อเช้านี้ยิ่งสนุก  แต่ยังไม่ได้เล่า  เอาไว้กลับไม่เล่าที่บ้านค่ะ
• นั่งมอเตอร์ไซค์  เมื่อเช้านี้ดีมากค่ะ  ไม่โหดค่ะ

ขอบคุณค่ะ