" คนบ่มียี่ห้อ" มุมมองเชิงเปรียบเทียบแบบลูกทุ่งของ พี สะเดิด

ความแตกต่างระหว่างฐานะ หน้าที่การงาน ทำให้มักถูกมองเปรียบเทียบว่า เป็นคนละชนชั้นโดยอัตโนมัติ เมื่อหยิบมาเปรียบเทียบในมุมมองของลูกทุ่ง ถ้าเป็นเสื้อผ้า แบรนเนมด์ หรือ มีตราสินค้า ยี่ห้อชื่อดัง ราคาย่อมแพง คุณภาพต่างจากเสื้อผ้ามือสองอย่างมาก

ถ้าเปรียบเทียบกับคน.. คงจะทำนองคล้ายๆกัน
ใครๆก็อยากจะได้ของที่มีคุณค่าสูงๆ ทั้งนั้น

แต่คนเรามีชีวิต จิตใจ ไม่ว่าจะมียี่ห้อหรือไม่ ก็อยากเป็นคนที่มีคุณค่า อยากถูกเลือกทั้งนั้น โดยเฉพาะเรื่องของความรัก

คนบ่มียี่ห้อ
พี สะเดิด

..คนคืออ้าย
เขาเอิ้นผู้ชายบ่มียี่ห้อ
ตั้งแต่เป็นบ่าวอ้ายบ่เคยพ้อ
โส่งยีนส์ลีวาย
กับเขาจักเทือ
โส่งที่เพื่อนฝูง
กลับจากเมืองกรุง
เขาถือมาเผื่อ
อ้ายตาบใส่จนสีเก่าบ่เหลือ
ลายทามทายพอปานกับแก้
งามคือน้อง
กะเลยไปมองคนมียี่ห้อ
หนุ่มราชการขับเก๋งมารอ
พะเน้าพะนอเอาใจคักแน
คักโพดล่ะเด้อ
เจ้าเบิดเท่อเล่อ
ปานกบคอยคันแท
ผู้บ่าวสองล้อ
ยี่ห้อยางแป
เจ้าเลยบ่แล
แม้เพียงหางตา
..รถกะฮ่าง
กางเกงกะยังขาดก้น
รอยยิ้มจนจน
ส่งฮักไปเจ้าบ่หัวซา
นั่งจิบยาดอง
ยี่ห้อลืมน้องที่เซ็นเขามา
เบิ่งเขาควงน้องไปต่อหน้า
เย้ยวาสนาคนทุกข์จั่งอ้าย
..คนคืออ้าย
ย้อนหัวใจบ่มียี่ห้อ
ได้แต่แอบฮัก
ข้างเดียวก่อจ่อ
ผิวปากถากน้อง
ยามมองไกลไกล
บ่มีดีกรี
พาเจ้าไปมียี่ห้อคุณนาย
คนบ่มีเครื่องแบบจั่งอ้าย
เลยได้หัวใจยี่ห้ออกหัก
ดนตรี *โอเอซิส*
..รถกะฮ่าง
กางเกงกะยังขาดก้น
รอยยิ้มจนจน
ส่งฮักไปเจ้าบ่หัวซา
นั่งจิบยาดอง
ยี่ห้อลืมน้องที่เซ็นเขามา
เบิ่งเขาควงน้องไปต่อหน้า
เย้ยวาสนาคนทุกข์จั่งอ้าย
..คนคืออ้าย
ย้อนหัวใจบ่มียี่ห้อ
ได้แต่แอบฮัก
ข้างเดียวก่อจ่อ
ผิวปากถากน้อง
ยามมองไกลไกล
บ่มีดีกรี
พาเจ้าไปมียี่ห้อคุณนาย
คนบ่มีเครื่องแบบจั่งอ้าย
เลยได้หัวใจยี่ห้ออกหัก