นัดพบ Blogger ม.อ. (2) เพื่อนช่วยเพื่อนแนะนำการเขียน โดย คุณโอ๋ อโณ
ได้เขียนเล่าบรรยากาศไปแล้ว ในตอนที่1สำหรับตอนที่ 2 นี้ ดิฉันจะเล่าในฐานะคุณลิขิต (จำเป็น แต่เต็มใจ ) ที่ทำหน้าที่อยู่ในกลุ่ม "เพื่อนช่วยเพื่อนแนะนำการเขียน" ซึ่งในกลุ่มนี้ ได้คุณโอ๋ อโณ คนเก่งแห่งพยาธิ- มาทำหน้าที่แนะนำ โน้มน้าว เชิญชวน ให้บรรดา Blogger ทั้งหลาย ก้าวหลุดพ้นความกลัว ความกังวล ความไม่กล้า
สำหรับกลุ่มนี้ มีบรรดา blogger ให้ความสนใจมาก นับจำนวนได้ประมาณ 30% ของ blogger ที่มาในวันนี้ โดยในวันนี้ เราพูดคุยกันในประเด็นดังต่อไปนี้
เพื่อน ๆ ช่วยกันเล่าสาเหตุของการปล่อยให้ blog ร้าง
ไม่กล้า, กลัวเขียนแล้วเพื่อนจะไม่อ่าน,ไม่มีเวลา, ไม่รู้จะเขียนอะไร, ความเห็นของเราขัดแย้งกับความเห็นคนอื่น เลยทำให้ไม่กล้า comment และทำให้ไม่กล้าเขียน, กลัวว่าถ้าเขียนไปแล้ว มีคนมาแสดงความคิดเห็นในเชิงรุนแรง ไม่รู้จะทำอย่างไร
อยู่ระหว่างลังเลว่า ไม่รู้จะเขียนให้ออกเป็น KM ได้แบบไหน, กังวลว่า เขียนไปแล้ว จะหาจุดที่นำเสนอไม่เจอ, มีความรู้สึกว่า ความรู้ที่ตัวเองมีอยู่ ยังเป็นความรู้ที่ธรรมดา ไม่หลากหลาย
เพื่อน ๆ ช่วยกันจุดประกายความกล้าให้เพื่อน ๆ เพื่อเป็นพลังในการทลายกำแพงแห่งความไม่กล้านั้น
ให้เริ่มจากการเข้าไป comment ในบันทึกของคนอื่น โดยให้เลือกจากคนในชุมชน ม.อ.ก่อน เริ่ม comment ไปเรื่อย ๆ จะทำให้เราเริ่มแสดงความเป็นตัวตนของเราออกมา
ตอนเริ่มต้นเขียน ไม่ต้องกังวลว่าจะต้องเขียนในสิ่งที่เป็นสาระมาก เน้น ไปรู้อะไรมา ก็ให้เขียนเล่าสิ่งที่เรารู้, เขียนในสิ่งที่เป็นชีวิตประจำวัน, เขียนในสิ่งที่เราพูด แล้วค่อยพัฒนาไปสู่การเขียนในสิ่งที่เราคิด, เขียนก่อนเลิกงาน เขียนไปสักพักแล้วจะติด เมื่อเริ่มเขียนไปวัน สองวัน ให้พยายามเขียนไปเรื่อย ๆ อย่าหยุด
ก่อนที่จะลงมือเขียน อย่างน้อยเราควรจะต้องตั้ง idea ก่อน ว่าเราจะเขียนอะไร, ให้เริ่มจากเขียนในสิ่งที่เราคิดว่าคนอื่นเขาก็น่าจะรู้ จะทำให้มีการเข้ามาต่อยอดความรู้เพิ่มขึ้น
อาจเริ่มจากการเขียนในสิ่งที่เราสงสัย หรือสนใจ แล้วหยอดประเด็นให้คนอ่านเข้ามาต่อยอดความรู้เรา, ในการเริ่มต้นเขียน อาจเริ่มจากการแนะนำว่าเราคือใคร เราอยากจุดประกายในเรื่องอะไร, ไม่ต้องกังวลว่า เขียนไปแล้วกลัวจะไม่มีสาระ ทุกบันทึกจะมีสาระแฝงอยู่เสมอ, เขียน เท่าที่เขียนได้
เพื่อน ๆ ช่วยกันบอกถึงประโยชน์ที่จะได้จากการเขียนบันทึก
- gotoknow เป็นขุมความรู้ที่เปิดกว้าง ทำให้เราสามารถเขียนอะไรก็ได้
- พื้นที่ใน gotoknow เป็นพื้นที่ของเรา เราจะทำอะไรกับพื้นที่นี้ก็ได้ เราสามารถเสริม เติมแต่ง ต่อยอดบันทึกของเรา จะเปิดเข้ามาแก้ไข เมื่อไหร่ก็ได้ และเรายังสามารถลบบาง comment ที่ไม่เหมาะสมได้
- ถ้าเปรียบเสมือนการเขียนบันทึก คือ การทำความดี ถ้าเราไม่ถ่ายทอดให้คนอื่นได้รู้ เราก็จะรู้อยู่คนเดียว แต่ถ้าเราได้มีการถ่ายทอด จะมีคนดี ๆ เข้ามาเติมต่อสิ่งดี ๆ ก็จะส่งผลสให้ความดีนั้นกระจายออกไป
- ถ้าใครเคยเขียนไว้ใน เวปบอร์ด สามารถนำข้อความนั้นมาถ่ายทอดต่อในบันทึก gotoknow ได้
- ถ้าเริ่มต้นเขียน จะทำให้เรารู้สึกว่า สิ่งที่เราคิดว่าอาจจะไม่มีประโยชน์ บางครั้งอาจเป็นประโยชน์ต่อคนอื่นได้
- ถ้าเราเขียนในสิ่งที่เรารู้จากการทำจริง ถ้ามีคนอื่นที่เขาทำได้เหมือนเรา เขามาเขียนต่อ มันจะเหมือนเป็นความรู้เกิดใหม่
แนะนำให้เพื่อน ๆ รู้จัก share.psu
คุณโอ๋เล่าให้ฟังว่า มหาวิทยาลัย ได้จัดให้มีวงแห่งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ของคนใน ม.อ. ขึ้น โดยเรียกว่า share.psu ซึ่งวัตถุประสงค์ของการจัดตั้งนี้ นอกจากจะให้คนใน ม.อ.ได้มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน โดยเริ่มต้นจากเนื้องานที่เราปฏิบัติ จากสิ่งที่สนใจร่วมกัน สุดท้ายเราคาดหวังว่า จากวงแห่งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้นี้ เราจะสามารถสกัดขุมความรู้ที่ได้ สามารถเก็บรวบรวมความรู้ที่เกี่ยวข้องกันไว้ด้วยกัน โดยใช้ ป้าย หรือ tag เป็นตัวสกัดขุมความรู้นี้ และมหาวิทยาลัยคาดว่ากลุ่มเป้าหมายแรกที่จะสามารถทำให้วงแห่งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้นี้ขยายได้กว้างขึ้น ก็คือ พวกเราที่มาเจอกันในวันนี้ ฉะนั้น อย่าได้กังวลว่าไม่มีอะไรจะเขียน ไม่รู้จะเขียนอะไร โดยในเบื้องต้นคุณโอ๋ ได้แนะนำให้พวเราเริ่มต้นดังนี้
- แนะนำตัวเอง และงานที่เราทำ งานอดิเรกที่เราชอบ อาจแนะนำด้วยการเขียนในป้าย เพื่อจะทำให้สามารถค้นหาได้
- ในการกำหนด key word ที่เป็นเรื่องเดียวกัน ให้ใช้คำเหมือนกัน จะทำให้ค้นหาได้ง่าย
- เขียนสิ่งที่เราทำแต่ละวัน แล้วติดป้าย ถึงแม้งานจะเหมือนกันทุกวัน แต่สิ่งที่เราเจอในแต่ละวันมันย่อมไม่เหมือนกันแน่นอน
ท้ายสุดนี้ คุณโอ๋ ได้บอกว่า ม.อ.เราโชคดีที่ผู้พัฒนาระบบนี้ อยู่ที่เรา มีอะไรติดขัดไม่ต้องกลัว พวกเราจะช่วยเหลือกัน หลังจากวันนี้ ขอให้ไปอ่าน อ่านแล้วไป comment แล้วเริ่มต้นเขียน พวกเราจะช่วยเป็นกำลังใจให้
หลายคนสัญญาว่า วันนี้ กลับไป จะเริ่มต้นเขียนเลย
ท้ายสุด ดิฉันเชื่อมั่นว่า shar.psu ของเราจะก้าวย่างอย่างไร เป็นสิ่งที่ต้องรอการพิสูจน์ต่อไปในอนาคต แต่ ณ วันนี้ การที่ทุกคน ร่วมแรง ร่วมใจ มีความมุ่งมั่น ตั้งใจ ที่จะเป็นส่วนหนึ่งในการผลักดันให้ share.psu เกิด นั่นสิ คือสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า
ต้องขอโทษนะคะ ที่บันทึกยาวไปหน่อย ไม่อยากให้หลุดประเด็นใดประเด็นหนึ่งนะคะ พยายามจะตัดทอนเนื้อหาแล้ว แต่ตัดทอนไม่ลงจริง ๆ ค่ะ ไม่ทราบว่าท่านอื่น ๆ ที่อยู่ในวงนี้ รวมถึงคุณโอ๋ ด้วยนะคะ จะมีประเด็นไหนเพิ่มเติม ยินดี ค่ะ
ความเห็น (28)
- เป็นตัวอย่างที่ดีมากครับ
- คงจะได้อ่านบันทึกของชาว มอ. มากขึ้น
- เข้ามาเชียร์ค่ะ ส่งกำลังใจไปให้ค่ะ ขอให้สำเร็จโดยเร็ววันนะคะ
- มีความสุขกับเสาร์หรรษาค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่รัตติยา
- ขอร่วมลุ้น ร่วมเชียร์ ให้ share.psu เกิดในเร็ววันนะคะ
- กิจกรรมนัดพบ Blogger เมื่อวานสนุก และได้รับความรู้เยอะมากๆ ที่สำคัญช่วยกระตุ้นให้อยากเขียน Blog มากขึ้นด้วย
- แล้วเจอกันใหม่นะคะ
- ซี
เดี๋ยวมา comment นะคะ
สวัสดีค่ะคุณรัตติยา
- เสียดายมากๆที่มาเกิดเหตุขัดข้องในช่วงนี้ ทำให้ตนเองพลาดโอกาสดีๆแบบนี้ ดังนั้นจึงรออ่านบันทึกอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อคุณลุกขึ้นมาเปิดคอม แต่ยังไม่มีใครเขียนถึง เช้านี้พอลุกขึ้นมาจากเตียง ก็มาเปิดหาต่อ ดีใจที่ได้อ่านบรรยากาศในงานค่ะ
- พี่โอ๋น่ารัก และถ่ายทอดเก่ง อยากเข้ากลุ่มพี่โอ๋เรื่อง "เพื่อนช่วยเพื่อนแนะนำการเขียน" อยาก share ความคิดเห็นด้วยค่ะ ^__^
- สุดท้ายนี้ เอ..ทำไมคุ้นชื่อกับคุณหน้าของคุณรัตติยา โดยเฉพาะนามสกุล ^O^
อ.คุณรัตติยา ครับ
สุดยอดคุณลิขิตเลยครับ แหมถ้าบันทึกเร็วกว่านี้วันเดียว คงจะเป็นความรุ้อันโอชะที่ผมจะนำไปต่อยอดเรื่องที่ผมจะนำไปพูดในบันทึกนี้
^
^
^
^
^
แหะๆๆ สงสัยนอนมากมาหลายวัน เลยเพลียจัด นิ้วไม่ยอมเชื่อฟัง พิมพ์ผิดพิมพ์ถูกไปหมด
- เมื่อคุณลุกขึ้นมาเปิดคอม ---> เมื่อคืนลุกขึ้นมาเปิดคอม
- เอ...ทำไมคุ้นชื่อกับคุณหน้าของคุณรัตติยา ---> เอ..ทำไมคุ้นชื่อกับคุ้นหน้าของคุณรัตติยา
เหอ..เหอ.. ขอตัวไปนอนพักต่อดีกว่า ฟื้นตัวแล้วค่อยเข้ามาอ่านต่อใน นัดพบ Blogger ม.อ. (3) นะคะ (หวังว่าคงมีภาค 3 อิอิ)
บ๊าบ บายค่ะ
ตามครูนงมาคะ
... ได้ประเด็นจากคุณรัตติยาเยอะเลยค่ะ ... ขออนุญาตินำเอา idea ไปแตกกระสานซ่านเซ็น ในกรมอนามัยต่อนะคะ ... ขอบคุณมากค่ะ
นู๋ซี คนสวย
คุณ K-jira
คุณทำดิฉันงง มาก ๆ เลยนะคะเนี่ย ดิฉันรู้สึกได้นะคะว่า เราต้องรู้จักกันแน่ ๆ ที่สำคัญ คณ K-jira ก็ต้องสนิทกับสามีดิฉันด้วย จริงไหมค่ะ ยังไงเฉลยให้ดิฉัน รู้ผ่านทาง e-mail ก็ได้นะคะ ไม่งั้น นอนไม่หลับแน่
ครูนง ค่ะ
- ขอบคุณสำหรับข้อคิดเห็นค่ะ อันนี้ ต้องขอยกความดีให้จิตดีข้างในตัว เพราะกว่าจะตัดสินใจ post บันทึกนี้ขึ้น คิดแล้วคิดอีกว่า เราควรจะสรุปสั้น ๆ หรือ เขียนให้ละเอียดตามที่ลิขิตได้ จิตแรกบอกว่า อย่าเลยเขียนสั้น ๆ หนะดีแล้วเพราะถ้าเขียนยาว คนอ่านอาจจะเบื่อพาลไม่อยากอ่าน แต่อีกจิตนึง ก็คอยแย้งว่า เขียนให้ละเอียดสิดี อย่างน้อยอาจจะเป็นประโยชน์สำหรับคนอื่น ๆ ที่ยังลังเลใจ ไม่กล้าเขียน
- สุดท้ายจิตหลัง ก็ชนะคะ ถือซะว่า บันทึกนี้ "เพื่อนช่วยเพื่อน ไม่เฉพาะ blogger ในม.อ.เท่านั้นนะคะ หวังว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับท่านอื่น ๆ ด้วยค่ะ
คุณหมอนนท์ ค่ะ (ขออนุญาตเรียกคุณหมอนนท์ เหมือนท่านอื่น ๆ นะคะ)
- เป็นบันทึกของคุณลิขิตที่ยอดเยี่ยมมากค่ะ
- ได้ทั้งสาระและบรรยากาศค่ะ จนอยากเข้าร่วมแจมด้วยจัง น่าสนุกนะคะ
- ถ้ามีครั้งหน้าเมื่อไหร่บอกด้วยจะบินไปแจม..
.
- สวัสดีครับ
- ผมมาเพื่อยืนยันสนับสนุนแนวคิด " gotoknow เป็นขุมความรู้ที่เปิดกว้าง"
- เป็นกำลังใจในการทำงานเสมอไป...
- ว้ามาช้าอีกแล้วมัวแต่ไปต่างจังหวัดมาครับ
- มาให้กำลังใจ
- แรกก็ไม่กล้าเขียน(กลัวไม่มีคนอ่าน)
- ทำไปทำมาพี่ๆน้องๆเพื่อนๆมาอ่านกันมากจนปลื้ม
- ขอบคุณครับที่แวะบอกไปให้รักษาสุขภาพ
สุดยอดจริงๆค่ะ จำได้ว่าตัวเองพยายามพูดทุกประเด็นที่คิดเตรียมไว้ โดยเริ่มจากการถามผู้ที่อยู่ในวง แล้วโยงใยไปถึงสิ่งที่ต้องการสื่อ นอกจากคุณรัตติยาจะพิมพ์ลงในโน้ตบุ้คตามอย่างรวดเร็วแล้ว ยังมีการเสริมประเด็น ส่งรับกับพวกเราได้ตลอดเวลา เรียกว่ามีประสาทที่ยอดเยี่ยมจริงๆค่ะ น่าอัศจรรย์
ประทับใจทั้งคุณลิขิต (ตอนนั่งอยู่ด้วยกันก็ประทับใจแล้ว อ่านบันทึกนี้ยิ่ง...บอกไม่ถูกเลยค่ะ ...สุดยอดนี่แหละ...ใช่เลย) และพวกเราน้องพี่ชาวม.อ.ที่คุยกันในวง รู้ได้เลยค่ะว่าเรา"สื่อ"ถึงกันได้ และจะช่วยเหลือกันแน่นอน
- เยี่ยม เยี่ยม..ครับ คุณลิขิต (beeman ให้รางวัลในใจ)
- ขอปรบมือให้ดังๆ ๓ ครั้ง (ถ้าจะรับของจริงๆ ต้องมาทวงที่พิษณุโลกครับ)
ตามมาอ่านและมาชม "ยอดมาก"ค่ะ + ขอบคุณด้วยค่ะ (สำหรับเงาะหวาน อร่อยเหาะมากๆ )
ปล.เมื่อวานเข้าไม่ได้เลย เพิ่งรู้ว่า G2K มีปัญหา
- มาทักทายอีกรอบ โอโห แฟนๆมาเต็มเลยครับ
- ขอบคุณมากครับ
แวะเอา link มาแปะครับ
จะได้ไม่ต้องหานาน
คุณเมตตา
โลกหนะเพิ่งเริ่มกลม แต่ดิฉัน กลมมานานแล้วค่ะ
คุณหมอปารมีค่ะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้เสมอ จะพยายามทำให้ดีขึ้นค่ะ
คุณเล็กค่ะ
ถึงแม้จะไม่ค่อยได้ f2f กัน แต่เราก็เจอกันทุกคืน ใน blog จริงไหมค่ะ รับรองว่าเป็นการเดินทางที่เร็วกว่าวิธีไหน ๆ
คุณแผ่นดินค่ะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ พยายามที่จะฝึกให้เขียนได้แก่น เหมือนบันทึกที่คุณแผ่นดินถ่ายทอด ค่ะ
อ.ลูกหว้า ค่ะ
ดีใจค่ะ ที่เราต่างรุ้สึกว่าไม่กลัวการเขียน เห็นด้วยที่ว่า ถึงไม่มีใครอ่านก็ไม่เป็นไร เราอ่านของเราเองก็ได้ ดังนั้น เรามาเป็นแนวร่วมให้คนอื่นหมดความกลัวในเรื่องนี้ เหมือนเราเถอะคะ
คุณครูขจิต
ขอบคุณนะคะ ถึงแม้ครูขจิต จะงานยุ่งขนาดไหน แต่ก็ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะละเลยการเอาใจใส่เพื่อน ๆ เป็นเพราะเรากล้าเขียน เราจึงได้มีโอกาสรู้จักกัน จริงไหมคะ
คุณโอ๋ค่ะ
บันทึกนี้จะไม่สมบูรณ์ได้เลย ถ้าวันนั้น เราขาดคนถ่ายทอดที่ดีอย่างคุณโอ๋ ค่ะ
คุณnidnoi คะ
นี่ถ้าเป็นพี่เม่ย พี่เม่ยคงบอกว่า 123 เยี่ยมจริง ๆ เยี่ยมจริง ๆ และเยี่ยมจริง ๆ ใช่ไหมค่ะ
อ.Beemanค่ะ
รู้สึกเป็นเกียรติและปลื้มสุด ๆ เลยค่ะ ที่อาจารย์แวะมาให้กำลังใจ ดิฉัน จะถือว่า เป็นสัญญาใจระหว่างเราแล้วนะคะ เจอกันคราวหน้าจะไปให้อาจารย์ปรบมือดัง ๆ 3 ครั้ง อิ อิ (หรือจะเปลี่ยนเป็นน้ำผึ้งหอมหวาน ก็ไม่ว่ากันนะคะ ยอมแลกค่ะ)
คุณศิริ
ขอบคุณมากค่ะ อยากบอกย้ำอีกครั้งว่า หลาย ๆ คนในพยาธิ- เป็นแบบอย่างให้ดิฉันค่ะ
หนูแป้นสุดสวย
หนูมีตัวอย่างดี ๆ อยู่ข้างกายหนูแล้ว จิงป่าวเอ่ย
ป้าอัมพร
ตอนนี้กำลังฝึกหัดเขียนให้ได้อารมณ์ (วัยสะรุ่น) แบบป้าอัมพร อยู่นะคะ
คุณสายลมแสงแดดค่ะ
ตกลง comment รึเปล่าค่ะ งงงง