หลายท่านคงเคยเห็นชาวบ้านที่เลี้ยงโคไปตามท้องทุ่ง ที่ทั้งคนเลี้ยงและโคผอมโซ เดินเซไปตามข้างทาง เห็นการเลี้ยงแบบนี้มานานเนิ่น อาจเกิดคำถามขึ้นในใจทำไมไม่ปรับเปลี่ยนวิธีการ
อย่าเพิ่งไปตัดสิน ชาวบ้านค่ะ เพราะแต่ละคนก็ขึ้นอยู่กับแต่ละสถานการณ์ คือสถานการณ์ของความไม่พร้อม
ไม่พร้อมในเรื่องทุน ไม่พร้อมในเรื่องความรู้ จึงไม่กล้าแหกคอกออกนอกสถานการณ์
โดยเฉพาะสถานการณ์ความไม่พร้อมในเรื่องความรู้ เพราะทุกวันนี้ชาวบ้านมีความรู้ไม่พอใช้และความรู้ตกยุค จึงนำมาปรับใช้ในสถานการณ์ปัจจุบันไม่ได้
เหตุใดชาวบ้านจึงมีความรู้ไม่พอใช้กับยุคสมัยนี้
เพราะชาวบ้านไม่ชอบเรียนรู้ ไม่เป็นนักเรียนรู้ แต่ชอบรับความรู้
เพราะชาวบ้านไม่มีโอกาสเข้าถึงความรู้
แล้วความรู้อยู่ไหน หรืออยู่ไกลถึงนอกจักรวาล
ความรู้อยู่ในตัวคน อยู่ในนักวิชาการและหน่วยงานของรัฐ
แล้วทำไมความรู้และชาวบ้านจึงจูนหากันไม่เจอ
เพราะชาวบ้านเป็นบ่าวที่กลัวนาย เหตุที่นายชอบทำตัวเหินห่างและวางกร้ามใหญ่โตเป็นบางครั้ง
เพราะนายหรือข้าราชการติดขัดด้วยกฏ ด้วยกรอบและระเบียบของระบบราชการ โอกาสที่จะหนีข้ามรั้วมาพานพบชาวบ้านมีน้อย จึงทำให้ทั้งสองฝ่ายไม่รู้ใจกันเท่าที่ควร เกิดการคิดแทนกันว่านั่นคือสิ่งที่ชาวบ้านอยากได้และอยากมี
ถึงเวลาแล้วที่ราชการและชาวบ้านต้องทำงานแบบอิงระบบ แบบพบกันครึ่งทางระหว่างชาวบ้านกับหน่วยงานรัฐ เหมือนที่กรมปศุสัตว์และมหาชีวาลัยกำลังทำอยู่ในเวลานี้ในกรณีการเลี้ยงโคและเลี้ยงไก่
เจ้าหน้าที่จากกรมปศุสัตว์มาร่วมเรียนรู้ที่สวนป่า
ย้ายห้องทดลองห้องปฏิบัติการจากในกรมมากองไว้กับชาวบ้าน ให้ชาวบ้านเป็นผู้ทดลองและปฏิบัติการจริงตามบริบทที่ชาวบ้านมี เกิดปัญหาติดขัดมีผู้รู้ในหน่วยงานมาช่วยบอกช่วยแก้ปัญหา
ชาวบ้านก็จะมีความรู้ติดในตัว ตามความรู้ทัน และมีงานมีอาชีพเหมาะสมกับตนเอง
กรณีเรื่องการเลี้ยงโค ที่ท่าน ดร.วินดา กำเนิดเพชร์ ได้ร่วมทำวิจัยการเลี้ยงโคพันธุ์ซาฮิวาล พันธุ์เดรามาสเตอร์และพันธุ์พื้นเมืองร่วมกับเกษตรกรในจังหวัดบุรีรัมย์ ที่ท่านได้นำความรู้ในทางวิชาการมาสานต่อกับวิชาเกินของชาวบ้านร่วมกันว่า
จะเลี้ยงโคพันธุ์อะไร เลี้ยงอย่างไร จะช่วยเหลือแบบไหน ชาวบ้านทำได้หรือไม่ได้เพราะอะไร จะพัฒนาไปได้ไกลเพียงใดมีปัจจัยอะไรผลักดัน
จึงเป็นคำถามที่ต้องหาคำตอบร่วมกัน
ขอบคุณค่ะพ่อครู
ตอนนี้กำลังแก้ไขความไม่ดีบางอย่างในตัวเพื่อให้เกิดความดี แล้วขยายความดี ตั้งฐานความดี ให้ความดีคลุมใจให้ได้ในที่สุดค่ะ