ช่วง๑๕-๑๙มกราคมนี้ที่กลุ่มงานฯโชคดีได้มีโอกาสต้อนรับและแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับคุณนาวัง โซโยเดซึ่งเขามาฝึกหัดและเรียนรู้กับทางวิทยาลัยสาธารณสุขอาเซียน..ครั้งนี้เป็นครั้งที่หกแล้วที่เขามาศึกษาหาข้อมูลเกี่ยวกับรูปแบบและระบบบริการทางด้านจิตสังคมในการดูแลและป้องกันเอชไอวีที่มีในประเทศไทยเพื่อนำไปปรับใช้ยังประเทศของเขา...ฉันได้มีโอกาสพูดคุยกับเขาอยู่สองสามหนที่เป็นเรื่องเป็นราวก็ตอนช่วยเป็นล่ามให้กับงานสังคนสงเคราะห์และงานคลินิกยาเสพติด..ถ้าไม่ติดว่าเขาพูดไทยไม่ค่อยได้กิริยาอาการหรือหน้าตาของนาวังเป้นเหมือนคนไทยมากๆ..เขาชื่นชมคนไทยและภาษาไทยอย่างมากเขาบอกว่าจุดแข็งอย่างหนึ่งของเมืองไทยก็คือการที่คนไทยส่วนใหญ่สามารถสื่อสารและใช้ภาษาไทยเหมือนกัน..ที่ภูฐานเขาเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่ยังเด็กเขาใช้ภาษาอังกฤษจนคล่องแคล่วแต่ไม่ค่อยลึกซึ้งในภาษาของตนเอง...ยิ่งเขาเรียนมากเขาก็รู้และใช้เป็นแต่ภาษาอังกฤษแต่ลำบากที่จะเชื่อมโยงเป็นภาษาของชาวภูฐานเองดังนั้นในบางที่ซึ่งมีภาษาถิ่นเฉพาะ..ในการทำงานจึงเหมือนกับต้องมาเรียนรู้ใหม่มาทำความรู้จักและเข้าใจภาษาดั้งเดิมของตนเองแทนภาษาอังกฤษ...จุดนี้ช่างต่างจากเราตรงที่คนภูฐานคิดว่าภาษาเดิมของตนเป็นสิ่งที่สำคัญ..การที่เรียนรู้จักและใช้ได้อย่างลึกซึ้งได้ถือว่าเป็นผู้ที่มีสถานทางสังคมอยู่ในระดับสูง...