"สวนเรียน" ที่พ่อแบ่งให้
ชีวิตผมเกิดในครอบครัวที่ยากจน มีพี่น้อง 5 คน ชาย 4 หญิง 1 โชคดีที่พ่อได้เป็นภารโรงโรงเรียนประถม(โรงเรียนวัดพรหมประดิษฐ์) อำเภอนาหม่อม จังหวัดสงขลา เรือกสวนไร่นามีน้อยมาก ความเป็นอยู่ตอนเด็กๆ อัตคัดมากๆ ผมจำได้ว่า พ่อพูดกับ พวกเราตลอดเลยว่า พ่อมีที่ดินอยู่แปลงหนึ่ง จะขาย เพื่อสร้าง "สวนเรียน" ให้กับพวกเรา ทั้ง 5 คน ("สวนเรียน"ในที่น้ีหมายถึง ไว้เป็นทุนการศึกษาให้กับลูกๆทุกคนนะครับ) ให้พวกเราทำเอาเอง ใครตั้งใจก็ทำได้มาก ใครข้ีเกียจก็ทำได้น้อย แต่ทรัพย์สมบัติ ของพ่อมีอยู่แค่น้ี
ผมคิดดูแล้วคนที่จะสร้าง"สวนเรียน"ได้ใหญ่ที่สุดคือ พี่ชายคนโต เพราะเป็นคนที่เรียนเก่งที่สุด และเรียนอยู่ที่ต่างอำเภอ ส่วนผมอยู่ ช่วยงานบ้านสาระพัดเท่าที่จะทำได้ ส่วนน้องๆยังอยู่ระดับ ประถม ผมเป็นคนขี้เกียจเรื่องเรียนที่สุดเลยในบ้าน ก็คิดอยู่เสมอว่า เราน่า จะสร้าง"สวนเรียน"ได้น้อยที่สุด
ตอนพี่ผมเรียนจบสอบบรรจุเป็นข้าราชการครู เป็นเครื่องบอกว่า พี่ได้สร้าง"สวนเรียน"ของพี่จนได้รับผลแล้ว และที่สำคัญ พี่ได้แบ่งปันผลนั้น แก่น้องๆ ช่วยน้องสร้าง"สวนเรียน"ร่วมกับพ่อ ผมก็ได้พลอยรับอานิสงฆ์ นั้นด้วยพร้อมกับน้อง ๆ ทุกคน
ตอนน้ีพี่ผมจบปริญญาโท ส่วนผมปริญญาตรีจาก"สวนเรียน" ที่พ่อแบ่งให้ 1 ใบ และจากผลของ "สวนเรียน"นั้น อีก 1 ใบ เป็น 2 ใบ ส่วนน้องๆ ก็สร้าง"สวนเรียน"จากที่พ่อและพี่แบ่งให้คนละ 1 ใบ ตอนน้ีเรากำลังได้รับผลจาก"สวนเรียน"ของพ่อ ทำมาหา เลี้ยงครอบครัวของตนเอง
ผมจำได้ว่า เมื่อ"สวนเรียน"แต่ละสวนที่พ่อสร้างให้นั้นได้รับผล ในแต่ละใบพ่อมีความภูมิใจมากๆ มาคิดดูอีกที ก็พ่อภูมิใจที่ท่านอุตส่าห์ ขายที่ดินเพื่อสร้างสวนเรียนให้กับพวกเรา และพวกเราสามารถทำให้ "สวนเรียน"ของแต่ละคนนั้นเป็นผลขึ้นมาได้
ความเห็น (6)
พ่อแม่รักลุกทุกคน มองอนาคตไว้ให้ลูกเสมอค่ะ ซึ่งนู๋คิดว่าไม่มีใครที่จะมีวิสัยทัศน์ได้กว้างไกลไปมากกว่าคนเป็นพ่อและแม่เราค่ะ นู๋ภูมิใจที่ได้เกิดเป็นลูกของพ่อกับแม่ แม้ฐานะบ้านเราจะไม่ร่ำรวยอะไร แต่พ่อแม่ก็สามารถทำงานส่งเสียลูกๆ ทุกคนได้เรียนหนังสือและมีงานทำอย่างมั่นคง ตอนนี้นู๋เรียน ป เอก อยู่ค่ะ นู๋ขอสัญญาว่าจะเป็นคนดีและตั้งใจเรียนเพื่อนำสิ่งที่ได้จากการเรียนมาพัฒนาบ้านเมืองของเรา เพื่อให้พ่อกับแม่ภูมิใจในสิ่งที่พ่อกับแม่ปั้นมากับมือ ขอบคุณครูราญเมืองคอนที่ตั้งกระทู้นี้.....รักพ่อกับแม่ที่สุดในโลกค่ะ
"สวนเรียน" ของคุณพ่อของคุณครูราญ มีคุณค่ามาก ๆ ค่ะ อ่านแล้วตื่นตันใจจังเลยค่ะ
ปล. เห็นชื่อบันทึก ตอนแรก นึกว่าจะเขียนถึง สวนทุเรียนค่ะ ชื่อบันทึก น่ารักดีค่ะ คุณครูราญ
เรียน...คุณบ้านสีเทา
ขอเรียกอย่างน้ีนะครับเพราะเข้าไปดูประวัติของท่านแล้วไม่ปรากฎอะไรอยู่เลย เสียดายจังเลย ไม่น่ารีบจนมีประวัติตัวเองนิดเดียว แม้แต่ชื่อ และนามสกุล อย่างไรก็ขอขอบพระคุณอย่างสูงที่กรุณาเข้ามา ลปรร ผมเข้าไปดูบล็อกของท่านแล้วยังไม่เห็นบันทึก ลองบันทึกมา ลปรร กันดูนะครับ ยินดีที่ได้สมาชิกบล็อกเพิ่มอีกคนหนึ่งครับ...
เรียน...คุณมะปรางเปรี้ยว
ขอบคุณครับ...ที่เข้ามา ลปรร "สวนเรียน" ขอบพระคุณแทนคุณพ่อด้วยครับ... เรื่องดีของพ่อมีอีกเยอะครับเดี๋ยวจะบันทึกให้ได้ ลปรร กันอีกครับ
