ครู
วันนี้วันครู ก็ขอให้ครูทุกท่านมีความสุขกันนะครับ
ชีวิตนี้ผมมีครูมากมายหลายคน ที่สำคัญก็ 2 คน
คนแรก พ่อผมเอง เป็นครูหลายโรงเรียน กลับบ้านก็มาสอนลูกอยู่เสมอ พ่อมักจะติดความเป็นครูใหญ่ ที่บ้านด้วย แต่ความตรงของพ่อก็ต้องทำให้พ่อผมถูกยิงตาย กาลเวลาก็ผ่านไป กว่า20ปีแล้ว
คนที่สอง ก็แม่ผมเอง เป็นแม่บ้าน สอนให้รู้จักชีวิตด้วยตนเอง แม่ไม่เคยกำหนดชีวิตลูกเลย อยู่ห่างๆ แต่บ้างครั้งผมคิดว่ามันห่างไปนะแม่ ทุกวันนี้ก็ให้ผมดูแลแม่บ้าง
และครูทุกคนในชีวิตผม ผมจะยกย่องทุกคนหมด ถึงแม้ว่าครูบางคนจะไม่ดี ประพฤติตนไม่เหมาะสม ผมก็จะยกย่องครูเสมอ ถือว่าครูได้ทำตัวอย่างแห่งความไม่ดี ไม่เหมาะสม ให้ผมได้คิดว่าอะไรคือควรทำ อะไรคือไม่ควรทำ
ให้ผมเลือกทำเอาเอง ต้องขอบคุณครูบาอาจารย์ทุกท่าน ที่ได้แสดงทุกบทบาท ให้ผมได้เลือกที่จะเป็นเลือกที่จะทำ ทุกท่านครับ
ส่วนตัวผมเอง ตั้งแต่พ่อผมเสียชีวิตไป ทำให้ผมไม่อยากเป็นข้าราชการ เป็นครูเลย
แต่วิถีชีวิตก็โดนกำหนดให้มารับราชการ และก็ได้ทำหน้าที่ครู หน้าที่นักวิชา และทุกหน้าที่ที่ได้กำหนด
ผมสอนหนังสือมาก็10กว่าปี
ขณะที่สอนก็ไม่เคยเรียกตัวเองว่าครู หรืออาจารย์ เลยสักครั้ง
ผมจะเรียกตัวเองว่าครู หรืออาจารย์ ก็ต่อเมื่อ เค้าได้เรียนจากผมจนจบและสอบผ่านไปแล้ว
ถ้าตราบใด เค้ายังเรียนไม่จบ สอบไม่ผ่าน ผมจะไม่พูดคำว่าครู อาจารย์ กับเค้าเด็ดขาด
เพราะจะถือว่าผมยังทำหน้าที่ครูไม่ได้
ผมคิดอยู่เสมอว่า ครู หรือ อาจารย์ เป็นคำที่ดี
ขอให้ครูทุกท่าน มีชีวิต ที่สุข สงบ กันทุกท่านละครับ
ความเห็น (2)
สบายดีนะตาหยู
แหมๆๆ ลึกซึ้งกินใจจริงๆ เลยนะคะ บันทึกนี้
บายจ้า
^____^
ป.ล. เรื่องเขยง่ะ ไปงมหาในมหาสมุทรก่อน งมเจอแล้วจะบอก
- มาขอบคุณและขอแสดงความเสียใจเรื่องเกี่ยวกับคุณพ่อครับ
- ขอให้มีความสุขกับการทำงานในหน้าที่อันประเสริฐต่อไปนะครับ(คุณหมอประเวศเป็นคนพูดครับ)