จุมเรียบซัว(สวัสดี)กัมพูชา ตอน ๔

                      

10.00 นาฬิกา... เราไปถึงตลาดรถไฟ อรัญประเทศ พบพระเขมรที่พูดไทยได้ ท่านฉันข้าวต้มอยู่ ท่านไปเรียนในวัดแห่งหนึ่งที่ปากเกร็ด นนทบุรี ที่นั่นมีพระเขมรเรียนอยู่ 40 กว่ารูป

12.00 นาฬิกา... เราไปถึงตลาดโรงเกลือ ที่นั่นมีบริษัทรับทำวีซ่าเข้ากัมพูชา ค่าวีซ่าเข้ากัมพูชาตกคนละ 20 เหรียญสหรัฐฯ หรือ 1,000 บาทไทย บริษัทคิดค่าธรรมเนียมเพิ่มอีก 100 บาท

• ความจริงถ้าชำระเป็นเงินดอลลาร์น่าจะประหยัดไปได้มาก เพราะถ้าคิดคนละ 20 เหรียญจะตกลงละ 700 บาทเศษ

• ทว่า... ถ้าจะให้ดีไปกว่านั้น กลุ่มอาเซียนน่าจะยกเลิกวีซ่า คล้ายๆ กับที่คนไทยไปศรีลังกาได้โดยไม่ต้องใช้วีซ่า

  • วีซ่าเข้าไทยแพงกว่าไปกัมพูชา... วีซ่าเข้าไทยครั้งละ 2,000 บาท วีซ่าไปกัมพูชา 20 เหรียญสหรัฐฯ หรือ 1,000 บาท

  ถ้าคิดเฉพาะค่าวีซ่า... กัมพูชาก้าวหน้าไปไกลกว่าไทยในด้านส่งเสริมการท่องเที่ยว

  • ภาพที่ 3: ร้านซัมนาง ทราแวล เซอร์วิส... รับบริการทำวีซ่าเข้ากัมพูชา คนงานที่นี่พูดไทยไม่ค่อยชัด อาจเป็นคนอีสานใต้ที่พูดเขมร หรือเป็นคนเขมรจริงๆ ก็ได้

  • 

  ภาพที่ 4: แผนที่กัมพูชา (กัมพูชา = ชาติ ประเทศ; เขมร = ภาษา คน - อาจารย์สาเรนกล่าวแนะนำวิธีใช้ภาษา) ถ่ายจากร้านซัมนางให้ถ่ายภาพได้ โปรดสังเกตว่า ชายแดนไทย-กัมพูชา และลาว-กัมพูชาส่วนใหญ่เป็นภูเขากับป่า ส่วนชายแดนเวียดนาม-กัมพูชาเป็นที่ลุ่ม (ห้ามนำแผนที่ไปใช้เพื่อการค้า)

  

  โปรดคลิกที่นี่ เพื่อชมภาพใหญ่ >>>>> [          Click           ] (แผนที่นี้อาจมีเจ้าของลิขสิทธิ์)

  

  • ผู้เขียนไปกัมพูชาครั้งแรกในเดือนธันวาคม 2542... วีซ่าเป็นวีซ่าประเภทตรายาง พิมพ์ไปในหนังสือเดินทาง

ปีนี้กัมพูชาออกแบบสติกเกอร์วีซ่าได้สวยงามมาก มีตัวอักษรแบบ 3 มิติที่พิมพ์เลเซอร์อย่างดี นับว่า พัฒนาไปไกลมาก น่าภูมิใจแทนคนเขมรที่บ้านเมืองเขาก้าวไปได้เร็วและแรงทีเดียว...

• ภาพที่ 5: แผนที่กัมพูชาจากหนังสือ "ผ่าเขมร เห็นไซ่ง่อน" (ห้ามนำไปใช้เพื่อการค้า) อาจารย์สาเรนกล่าวว่า บ้านเมืองเขมรมักจะอยู่ริมฝั่งแม่น้ำ "ตนเลสาบ" เส้นทางที่เราจะไป-กลับเที่ยวนี้เริ่มจากปอยเปต (คนเขมรออกเสียงคล้าย "ปอยแปต") ไปจนถึงพนมเปญ แนวถนนขนานไปกับตนเลสาบ น่าเสียดายมากที่ไทยไม่ลงทุนทำถนนเข้าไปเมืองเสียมเรียบ (= สยามแพ้ราบ) ซึ่งมีนครวัด นครธม

• โปรดคลิกที่นี่ เพื่อชมแผนที่ขนาดกลาง >>> [          Click          ] (ภาพนี้มีเจ้าของลิขสิทธิ์)
• โปรดคลิกที่นี่ เพื่อชมแผนที่ขนาดใหญ่ >>> [          Click          ] (ภาพนี้มีเจ้าของลิขสิทธิ์)

การขนของ เช่น กระเป๋า ลัง ฯลฯ จำเป็นต้องใช้รถเข็นของคนเขมร เป็นรถขนาดเล็ก 2 ล้อ ลักษณะเป็นล้อคล้ายล้อมอเตอร์ไซค์สูบลม

• ด่านฝั่งไทยออกไปกัมพูชาอยู่ทางด้านซ้ายของถนน ติดแอร์อย่างดี ตรวจไม่นานก็ผ่านไปกัมพูชาได้

    เชิญอ่านตอนต่อไป (5):

• โปรดคลิกที่นี่ เพื่ออ่านตอนต่อไป (5)... [           Click           ]

โปรดคลิกที่นี่ ถ้าต้องการอ่านตอนที่ (1)... [          Click          ]

    แนะนำหนังสือดี:

• ขอขอบพระคุณ > ท่านอาจารย์สัจภูมิ ละออ. ผ่าเขมร เห็นไซ่ง่อน. ประพันธ์สาส์น (www.praphansarn.com). พิมพ์ครั้งที่ 1. 2548. 
• โปรดคลิกที่นี่ เพื่อชมภาพใหญ่ >>>>> [          Click          ]

    แหล่งที่มา:

• นพ.วัลลภ พรเรืองวงศ์. จัดทำ > 29 ธันวาคม 2549 > ยินดีให้ท่านผู้อ่านนำไปใช้โดยไม่เกี่ยวกับการค้าได้ครับ.

    เชิญอ่าน:

• บันทึกย้อนหลังบน Gotoknow ย้อนหลังได้... โดยเลือกจากปฏิทินกิจกรรมด้านขวามือของบล็อก
• บ้านสุขภาพ > http://gotoknow.org/blog/health2you
• ดาวน์โหลดบทความ > www.lampangcancer.com > ขอขอบคุณ webmaster โรงพยาบาล > คุณณรงค์ ม่วงตานี.

• ท่านกำลังเดินทางไปเยี่ยมโยมที่เป็นโรคไอ ซึ่งอาจเป็นวัณโรคปอด... โรคยอดนิยมของไทย และประเทศเพื่อนบ้าน ผู้เขียนเลยโชคดี ได้ถวายสุกี้เป็นภัตตาหารเพล

...

ภาพที่ 1: ภาพสามเณรแดง ดี และท่านพระภิกษุชาวเขมร (จากซ้ายไปขวา) ท่านเข้ามาเล่าเรียนในไทย เดินทางกลับไปเยี่ยมโยมที่เป็นโรคไอ

ช่วงนี้เราได้เข้าห้องน้ำกันอย่างสบาย (ไม่ต้องรีบร้อน)... หลักง่ายๆ ในการเดินทางไกลที่ผู้เขียนใช้คือ ถ้ามีโอกาสเข้าห้องน้ำ จะรีบเข้าทันที ไม่มีการกลั้นหรืออั้นไว้ ตรงไหนอาบน้ำได้จะอาบด้วย) หลังจากนั้นจึงเช่ารถกระบะขนของไปตลาดโรงเกลือที่ชายแดน

• เมื่อถึงแล้วต้องเช่ารถเข็นของคนเขมร ซึ่งน่าดีใจที่ด่านกัมพูชาส่งเสริมให้คนในชาติได้มีโอกาสทำมาหากิน เป็นการช่วยชาติไปในตัว

...

ภาพที่ 2: ภาพคุณแม่ชีพรทิพย์ และอาจารย์แม่ชีมาลีกำลังตรวจตรา ดูแลกระเป๋า และลังหนังสือบนรถเข็น

[ขจิต ฝอยทอง]

พบรถที่เข็นกระเป๋าแล้วอึ้งครับ ขอบคุณมากครับคุณหมอ

[นพ. วัลลภ พรเรืองวงศ์]

ขอขอบคุณอาจารย์ขจิต และท่านผู้อ่านทุกท่าน...

• ผมว่า เป็นแนวคิดที่ดีสำหรับการสร้างงานให้คนเขมรที่ชายแดน ด่านปอยเปต...
• ค่าเข็นรถไม่เบาเลย... 300 บาท ต่อไม่ได้เสียด้วย และจะไม่ใช้ก็ไม่ได้ เพราะทางด่านปอยเปตห้ามรถชนิดอื่นเข้าไปเสียด้วย

ขอขอบคุณครับ

[ขแมร]

ขอบคุณครับที่เขียนบทความดีให้อ่าน แต่ว่า เพื่อเชิงการท่องเที่ยวหรือเปล่าครับ

[นพ. วัลลภ พรเรืองวงศ์]

ขอขอบคุณ อาจารย์ "ขแมร" และท่านผู้อ่านทุกท่าน...

• เวลาผมเข้าไปในร้านหนังสือ...
• นอกจากหนังสือพิมพ์ วารสาร และนิตยสารแล้ว
• หนังสือที่สังเกตว่า "ขายดี" มากได้แก่ สุขภาพ ท่องเที่ยว คอมพิวเตอร์ เทคโนโลยี โหราศาสตร์ และการจัด-ตกแต่งบ้าน

หนังสือนำเที่ยว...

• ผมชอบอ่านหนังสือนำเที่ยว เพราะเป็นโอกาสที่จะได้ชมภาพ ศิลปะ วัฒนธรรม สังคม และประวัติศาสตร์ไปในคราวเดียวกัน
• ตอนเรียนโทบริหารมีวิชา "ไทยศึกษา" บันทึกของนักวิชาการ เช่น Embree ฯลฯ ก็เป็นบันทึกที่คล้าย "นำเที่ยว" เช่นเดียวกัน
• การเขียนให้ "หนัก" แบบตำราประวัติศาสตร์คงจะไม่น่าอ่านเท่าเขียนให้ "เบา" แบบนำเที่ยว

เรียนเชิญ...

• เรียนเชิญอ่านตอนต่อไปครับ...
• ผมเชื่อมั่นว่า อาจารย์ "แขมร" ในฐานะที่เป็นผู้รู้ "เรื่องเขมร" ท่านหนึ่งมีส่วนสำคัญในการพัฒนาบันทึกนี้ให้มีสีสัน และลีลาแบบ "เบา(สมอง) ทว่า... มีสาระ"

ขอขอบคุณ...

[เจ]

เรียนอาจารย์วัลลภ ค่ะ

อยากมีความรู้เรื่องคัมภีร์มูลกัจจายน์ค่ะ ไม่ทราบว่าอาจารย์พอจะรู้ที่ๆเราสามารถศึกษาค้นคว้าได้ไหมคะ ตอนนี้ที่เมืองไทยไม่ค่อยมีใครเรียนใครสอนกันแล้ว ดิฉันเป็นพุทธศาสนิกชนอยากเห็นตำราตามคำสอนของพระพุทธเจ้าค่ะ

ขอขอบคุณอาจารย์ล่วงหน้าค่ะ

คุณเจ-พะเยา

[นพ. วัลลภ พรเรืองวงศ์]

บาลีใหญ่มีสอนที่คณะ 25 วัดมหาธาตุ + วัดท่ามะโอ ลำปาง

• ถ้าอยากจะศึกษาเล่าเรียนขอให้ไปติดต่อทางวัดด้วยตัวเองครับ

[Muraoka Sunisa]

ตอนนี้อยู่ญี่ปุ่นค่ะสามีและดิฉันอยากไปกัมพูชามากๆ

ต้องทำอย่างไงบ้างค่ะ

ช่วยตอบด้วยนะค่ะ　ขอบคุณค่ะ

[นพ. วัลลภ พรเรืองวงศ์]

ยอมรับว่า ไม่ทราบเหมือนกันครับ

• ทางที่ดีทางหนึ่งคือ ติดต่อสถานฑูตไทย... เข้ามาไทยแล้วซื้อทัวร์ต่อไปเมืองที่ชอบ
• วิธีนี้ปลอดภัย และสื่อสารกันได้่ง่ายกว่าเข้ากัมพูชาโดยตรงครับ

การขอวีซ่าเข้ากัมพูชาทำได้ง่าย แต่จากประสบการณ์ที่ผ่านมา... การสื่อสารกันไม่สะดวกเหมือนกับซื้อทัวร์จากไทยเข้าไป (เข้าไปได้หลายทาง โดยเฉพาะทางบกผ่านปอยเปต หรือทางอากาศไปทางเครื่องบินเข้าเสียมเรียบโดยตรงก็ได้ เ้ข้าพนมเปญโดยตรงก็ได้

• ซื้อทัีวร์จากไทย... ให้มืออาชีพพาไปน่าจะสะดวกกว่าเดินทางเอง โดยเฉพาะครั้งแรกครับ

พอชำนาญแล้ว... ครั้งต่อๆ ไปจะลุยเองก็ได้ (แต่ไม่สะดวกเท่าไหร่)