คนในตระกูลที่จากไปแล้ว...และคุณกำลังคิดถึงเขาอยู่ และอยากพบใคร...ในวันที่เขาจากไปแล้ว SPIRIT MEDUIMSHIP OF ISAN ภารกิจแห่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์

อาจารย์เจมส์  ผศ.ดร.พงศธร ยอดดำเนิน เชิญแล้ว ชวนอีก ให้ไปชมการแสดงศิลปะร่วมสมัย ที่ท้าทายในพื้นที่ภูธรอย่างขอนแก่น บ้านเรา

เจมส์เคยโพสต์และบอกว่า จะจัดการแสดงศิลปะร่วมสมัย เพื่อถ่ายทอดเรื่องราวของ “การทรงเจ้าเข้าผี” ในวิถีอีสาน... ในรูปแบบของการถอดสัญญะทางวัฒนธรรมและพิธีกรรม สู่การแสดงบนเวทีด้วยท่วงท่านาฏกรรม ท่วงทำนองของดนตรีพื้นถิ่น กลิ่นอายขององค์ประกอบจากพิธีกรรม...อีสาน

มีส่วนช่วยเตรียมของประกอบอยู่บ้าง ข้าวเปลือกจ้าวพันธุ์ดีที่ขอมาจาก ผศ.ดร.จิรวัฒน์ สนิทชน  สาขาวิชาพืชไร่ ดอกมะละกอต้นผู้ที่ช่วยกัน “ซอมหาซอกเจอ”  และให้กำลังใจอยู่มิขาด  ...

วันทำการแสดง 31 สิงหาคม  และ 1 กันยายน  วันละ 3 รอบ รอบละประมาณ 60 ที่นั่ง ... ใช้ห้องแสดงเล็ก  จุคนได้ไม่มาก โดยเจมส์ให้เหตุผลว่า อยากให้ผู้ชมเสมือนเป็นผู้อยู่ร่วมในพิธีกรรมอย่างใกล้ชิด

การจัดแสดงส่วนประกอบของพิธีกรรม  ตั้งแต่วงเวียนหน้าคณะศิลปกรรมศาสตร์ ที่ประดับ “ตวงประจัญเมียร” หรือ ทุงชนะมาร สีขาวทั้ง 4 ทิศ และปักรายทางไปยังห้องทำการแสดง รวงถึงตวงประจัญเมียรจากผ้าขาวม้าสีแดงลายตารางอีก3 ผืนแขวนไว้ที่หน้าทางเข้า การจัดให้มีทุงกระดาษเพื่อเขียนชื่อบรรพชนผู้ล่วงลับให้กลับมาอยู่กับ “ใจ” ที่ระลึกนึกคิดถึง เพื่อให้ผู้ชมได้มีส่วนร่วมโดยการปักไว้รวมกันก่อนเข้าชมการแสดง  การจัดตั้งแสดงเครื่องประกอบพิธี เพื่อให้ได้เห็นวิถีและกลิ่นอายของวัฒนธรรมผ่านพิธีกรรมและความเชื่อ  ที่เชื่อว่า........

แสง  สี เสียง และองค์ประกอบการแสดงถ่ายทอดออกมาได้ กลมกล่อมแซบนัว ท่วงท่า ทำนอง ชวนเคลิบเคลิ้ม สามารถดึงอารมณ์คนดูได้เป็นอย่างดี ปี่ไสน แคน ฆ้อง กลอง เครื่อง ช่วยให้จังหวะเพื่อส่งสัญญาณ “เนิบช้า” ในป่าผี และ “เร่งเร้า” เฝ้าบอกกล่าวเรื่องราวแห่งความ “คิดถึง” ระหว่างกันและกันของ “ผี” และ “คน” ระคนไปด้วย “ความรัก ความปรารถนาดี และความทรงจำ”  ผ่านพิธีกรรมของอีสานจากทุกชนเผ่า ทั้งการเหญา เข้าทรง แกลมอ และมะม็วด ... แต่เน้นหนักให้พิธีกรรมของชาติพันธุ์ “เขมร”  เป็นหลักใหญ่ใจความของการสื่อสารผ่านการแสดงครั้งนี้มากกว่าชาติพันธุ์อื่น คงด้วยเพราะตัวแสดงหลักในฐานะนักวิจัย มีพื้นถิ่นเกิดในพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์แห่ง “เขมรถิ่นไทย”

ขอบคุณคำเชิญชวนเชิงรบเร้าให้เร่งรีบจองบัตรไปชมการแสดงอันทรงคุณค่า ผ่านผืนผ้าสีขาวสี่เหลี่ยมผืนนั้น ที่ให้นกสานเป็นสัญญาณสัญญะ เรียกเทวดาฟ้าดินและบรรพชนกลับมาบอกเล่าความรัก ความคิดถึง ผ่านท่วงท่าทำนองครรลองแห่งจารีตประเพณีวิถี “ธรรม” ... และยังนำไปสู่ “ศาสนา” ที่เข้ามาเชื่อมประสานผ่านการ “บังสุกุล”  เพื่อทำบุญอุทิศ “หา” ตามความเชื่อว่า “ทานที่อุทิศให้ย่อมยังประโยชน์ดั่งปวงน้ำย่อมยังสมุทรสาครให้บริบูรณ์”   งดงาม

 

4 กันยายน 2567