๒๑๙. ชีวิตนี้ใช้ซะ...

            ชีวิตราชการที่อยู่มานานถึง ๓๖ ปี กับหลากหลายบทบาทที่ทำได้มากกว่าที่เคยฝันไว้ ทำได้ดีบ้างไม่ดีบ้าง แต่ไม่เคยสักแต่ว่าทำไปวันๆ

            ปีการศึกษาที่ผ่านไป ตั้งอกตั้งใจจะค่อยๆวางมือ เพื่อ”ซ้อมเกษียณ” แต่ในทางกลับกันความรู้สึกบ่งบอกว่า..หนักกว่าเดิม..ที่สุดแล้วก็ภูมิใจที่ได้ใช้เวลาอย่างคุ้มค่า

            เพื่อองค์กรและเพื่องานส่วนรวม ทิ้งทวนในโค้งสุดท้ายของชีวิตครู

            ตระเตรียมโรงเรียนอย่างเนิ่นนาน เพื่อให้สะอาดและปลอดภัยสูงสุด ต้องผจญกับคราบโคลนจากพายุฝนบ้างเล็กน้อย แล้วมันก็ผ่านไปอย่างเรียบร้อย

            ฝนฟ้านำพาความสดชื่นรื่นมย์ พอให้มีเรี่ยวแรงเสริมพลังในการต้อนรับปีการศึกษาใหม่ ๒๕๖๖ ที่คิดว่าน่าจะไม่เหมือนเดิม

            ถึงแม้ว่าจำนวนเด็กและจำนวนครูยังเท่าเดิม มิได้ลดน้อยถอยลง จึงไม่ใช่ปัญหาและอุปสรรคในการบริหารจัดการแต่อย่างใด

            แต่สังขารที่ไม่เที่ยง คงต้องหลีกเลี่ยงการใช้งานในบางโอกาส ชีวิตที่ถูกใช้อย่างลำบากตรากตรำ ได้เวลาที่จะพอดีและพอเพียงเสียที

            ปรับเปลี่ยนวิธีทำเพื่อนำให้ครูรุ่นใหม่ๆได้เรียนรู้และสู้กับงานต่อไป การให้ตัวอย่างและเสนอแนะตลอดเวลาที่ผ่านมา คงมากพอที่จะให้พวกเขาไปต่อได้อย่างสบาย

            สุดท้ายของงานในชีวิตราชการ...ปลื้มปริ่มและภูมิใจเล็กๆ กับการเป็นผู้บริหารที่ไม่มีเพื่อนที่รู้ใจ ไม่มีพรรคพวกให้คอยพึ่งพิง ยืนได้ด้วยลำแข้งของตนเอง

            แต่ได้รับเกียรติและโอกาสจากทางอำเภอ ให้ทำงานการเลือกตั้งสส./๒๕๖๖ ซึ่งการเลือกตั้งครั้งนี้จะเรียกว่าเป็นครั้งประวัติศาสตร์ของชาติไทยก็ว่าได้

            สำหรับผมเป็นครั้งแรกและคงจะเป็นครั้งเดียว ก่อนจะก้าวไปเป็น สว.เต็มตัว

            ๒ สัปดาห์ที่ผ่านมาได้รับมอบหมายให้เป็นวิทยากรให้ความรู้แก่ กปน. วันก่อนได้แนะนำและอำนวยความสะดวกในวันรับหีบบัตรและวัสดุประจำหน่วยเลือกตั้ง

            เมื่อคืนรอรับหีบบัตร ตรวจเอกสารหลักฐานและรวมคะแนนในใบรายงานผลฯอีกครั้ง ทำงานการเลือกตั้งจนสิ้นสุดการส่งหีบบัตรของหน่วยสุดท้าย

            ดึกแล้ว..เดินทางกลับบ้านด้วยความรู้สึกปลอดโปร่งโล่งใจ ที่ได้มีส่วนร่วมในการทำงานกับส่วนราชการ ในงานการเลือกตั้งที่ไม่เคยทำมาก่อน 

            ขอบคุณคณะทำงาน ขอบคุณกปน.ทุกหน่วยที่เหน็ดเหนื่อยและให้ความร่วมมือ และขอบคุณตัวเองที่เข้มแข็งพอ กับคำว่า..”ชีวิตนี้ใช้ซะ” และผ่านไปอย่างสวยงาม

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๑๕  พฤษภาคม  ๒๕๖๖