ข้าวจานนั้น
หนุ่มญาติสนิทผมคนหนึ่ง
มีปัญหากับเขยหนุ่มข้างบ้าน
ขัดแย้งกันค่อนข้างรุนแรง
แต่ก็ใช้สายตามองกันเหมือนส่งความหมายบางอย่าง
ภาระหน้าที่และวันเวลาผ่านไปนานแล้ว
เขยหนุ่มข้างบ้านโยกย้ายไปทำงานต่างพื้นที่
วันหนึ่ง...
หนุ่มญาติสนิทผมได้พบชายชาวบ้านคนหนึ่ง
ชายชาวบ้านคนนี้เป็นนักเลงใหญ่ ขึ้นชื่อในระแวกน้้น
แล้วชายนักเลงคนนั้นเดินมาจับแขนหนุ่มญาติสนิทผม
เขาจูงมือไปยืนใต้ต้นมะม่วงข้างบ้านที่มีศาลพระภูมิตั้งอยู่
แล้วเล่าให้ฟังว่า
คุณ..ผมมาสารภาพต่อหน้าศาลพระภูมินี่
ผมเป็นมือปืนครับ หลายเดือนก่อนผมได้รับว่าจ้างให้มายิงคุณ
ตอนนั้นผมไม่ทราบว่าเป็นใคร จึงขอให้ผู้ว่าจ้างพามาดูเป้าหมาย
เมื่อผมทราบว่าเป็นคุณที่อยู่บ้านหลังนี้
เมื่อดูเป้าหมายเสร็จ
ผมบอกเลิกงานชิ้นนี้
โดยไม่บอกเหตุผลเขา
ผมอยากมาบอกเหตุผลจริงๆที่ผมขอยกเลิกงาน
คือ บ้านหลังนี้ ผมเคยมาพบพ่อบ้าน
และพ่อบ้านเลี้ยงข้าวผมมื้อหนึ่ง...
คุณครับ..ผมจะมาฆ่าคนในบ้านหลังนี้เพราะเงินหรือ...
ก็พ่อบ้านที่มีเมตตา เลี้ยงข้าวมื้อนั้นให้กับผม
บนบ้านหลังนี้ .....
ข้าวจานนั้น มีคุณค่าต่อสำนึกผม
แม้คุณพ่อท่านจะเสียชีวิตไปแล้ว
แต่ข้าวจานนั้น ผมไม่ลืม
และจะไม่ลืม ข้ า ว จ า น นั้ น...
ความเห็น (1)
660203 เวลา 23:23 เป็นครั้งแรกในหลายปี ที่ผมกลับมาบ้านเก่าหลังนี้