การแจ้งการวินิจฉัยแก่ผู้ป่วย : ขั้นตอนที่ 4
การจะให้ข้อมูลอย่างไรมากน้อยเพียงใดนั้นขึ้นอยู่กับระยะของโรค ความสนใจของผู้ป่วย ข้อมูลที่ผู้ป่วยต้องการทราบหรือไม่ต้องการทราบ และปฏิกิริยาของผู้ป่วย ไม่สามารถบอกได้ตายตัวว่าจะต้องบอกอะไรบ้าง
แต่อย่างไรก็ตามต้องเริ่มต้นที่จะยอมรับผู้ป่วย ไม่ว่าผู้ป่วยจะยอมรับหรือปฏิเสธการวินิจฉัยและการรักษาที่แพทย์เสนอให้ แพทย์ควรยอมรับปฏิกิริยาของผู้ป่วยที่เกิดขึ้นรวมถึงวิธีการแสดงอารมณ์ของผู้ป่วยที่มีต่อการวินิจฉัยนั้นด้วย แต่ในความเป็นจริงแพทย์หลายคนมักจะทนไม่ได้ เพราะแพทย์มักจะรู้สึกว่าผู้ป่วยต้องยอมรับการรักษาที่แพทย์เสนอให้และปฏิบัติตามโดยดี ในขณะที่ผู้ป่วยยังไม่สามารถยอมรับความจริงได้ทั้งหมดหรือบางส่วนก็ตาม
ข้อแนะนำในการให้ข้อมูล
4.1 บอกข้อมูลแก่ผู้ป่วยทีละน้อย เรื่องทางการแพทย์เป็นเรื่องยากแก่การเข้าใจสำหรับผู้ป่วย อีกทั้งการแจ้งการวินิจฉัยมักมีผลกระทบต่ออารมณ์ของเขา ทำให้ไม่สามารถรับรู้ข้อมูลมากๆ ได้ ดังนั้นควรบอกเป็นลำดับเหมือนเป็นสัญญาณเตือนก่อน เช่น “แต่ความจริงมันร้ายแรงกว่าที่คุณคิด” และรอดูปฏิกิริยาของผู้ป่วยก่อนที่จะบอกข้อมูลอื่นต่อไป โดยสังเกตปฏิกิริยาเป็นระยะๆ
4.2 อธิบายให้ฟังเข้าใจง่าย อย่าใช้ศัพท์แพทย์ ผู้ป่วยไทยมักไม่ค่อยกล้าถามแม้จะไม่เข้าใจศัพท์ที่แพทย์พูด ในระยะแรกนี้ผู้ป่วยส่วนใหญ่จะสนใจว่าต่อไปตนเองจะเป็นอย่างไร หายหรือไม่ มากกว่าที่จะสนใจรายละเอียดของการวินิจฉัยและการรักษา
4.3 ประเมินสิ่งที่ผู้ป่วยรับรู้เป็นระยะๆ เพื่อตรวจสอบดูว่าผู้ป่วยเข้าใจหรือไม่ และเปิดโอกาสให้ผู้ป่วยพูด ซึ่งจะได้ฟังน้ำเสียงและสังเกตความรู้สึกของผู้ป่วย แพทย์อาจจะช่วยพูดย้ำในจุดที่คิดว่าสำคัญ เพราะเป็นเรื่องยากที่จะให้ผู้ป่วยพูดซ้ำในสิ่งที่ร้ายแรงสำหรับตนเอง
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น