๑,๓๒๗ ใบไม้ที่ไม่เคยหายไป....


วันนี้...ของปี ๒๕๖๖...ไม่เหมือนเดิมแล้ว ความรู้สึกยิ่งกว่าทำใจได้เสียอีก “ปล่อยวาง”ทันทีทันใด ได้อย่างสบายใจไร้กังวล ก็แค่จับไม้กวาด ลงมือเก็บกวาดไปกับเด็กๆ เสร็จแล้วใบไม้จะร่วงลงมาอีก ก็ยิ้มรับด้วยความยินดี

          คงเป็นครั้งสุดท้าย...ในชีวิตราชการของการทำงานในโรงเรียนเล็กๆ ที่จะได้สัมผัสการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาล ที่มีผลต่อสภาพแวดล้อมของโรงเรียน

        ความหนาวเหน็บ..ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ก็ผ่านไปอย่างเงียบๆ และจะกลับมาอีกครั้งในปีหน้า นั่นหมายความว่า..ผมไม่ต้องมาหนาวในโรงเรียนอีกแล้ว

         สิ้นสุดความหนาวเย็นได้สามสี่วัน ความร้อนอบอ้าวค่อยๆคืบคลานเข้ามา แต่ฝนจากฟ้าก็ใจร้อนเหลือเกิน หลั่งรินลงมาเหมือนฝนหลงฤดู แต่ก็ดีมิใช่น้อย ที่ช่วยลดคราบไคลของฝุ่นละออง

          ชาวนา...ที่ทำนาครั้งที่สอง คงชอบใจ แต่ชาวไร่อ้อยมีชอกช้ำ หากฝนตกหนักการตัดอ้อยต้องหยุดชะงัก ส่วนคนที่รักน้ำฝนเหลือเกินก็ต้องยกให้คนที่ปลูกมันสำปะหลัง ได้น้ำพอดิบพอดี

          ปลายหนาวกับความเย็นที่จางหาย เพื่อต้อนรับฤดูกาลใหม่ ที่หนีไม่พ้นความแห้งแล้ง เริ่มจากใบไม้ที่ค่อยๆผลัดใบ ก่อนที่จะร่วงหล่นจนหมดต้น เป็นที่กล่าวขานว่าเป็นฤดูกาลแห่งใบไม้ร่วง

         ต้นไม้มากมายที่ปลูกไว้ ต้นใหญ่ไปตามกาลเวลา ปริมาณใบไม้จึงมากขึ้นทุกปี ไม่เคยทำใจได้เลย ต้องทำความสะอาดวันละหลายครั้ง เพราะใบไม้ปกคลุมหมดทุกพื้นที่

        ทั้งถนนหนทาง หน้าอาคารและในห้องเรียน คนที่ไม่เข้าใจก็อาจคิดว่าครูและนักเรียนปล่อยปละละเลย ไม่เก็บไม่กวาด ไม่หาทางออกให้ใบไม้ได้อยู่เป็นที่เป็นทาง

        จากที่เคยมองใบไม้ ในช่วงเวลาเช่นนี้ในปีที่ผ่านมา จำได้ว่า..กังวลใจ หงุดหงิดน่ารำคาญและเหนื่อยเอาการมิใช่น้อย ที่ต้องคอยสะสางกำจัดปัดเป่าให้สะอาดเกลี้ยงเกลา ตลอด ๑ – ๒ เดือน

          แต่วันนี้...ของปี ๒๕๖๖...ไม่เหมือนเดิมแล้ว ความรู้สึกยิ่งกว่าทำใจได้เสียอีก “ปล่อยวาง”ทันทีทันใด ได้อย่างสบายใจไร้กังวล ก็แค่จับไม้กวาด ลงมือเก็บกวาดไปกับเด็กๆ เสร็จแล้วใบไม้จะร่วงลงมาอีก ก็ยิ้มรับด้วยความยินดี

          เพราะนี่คือ ใบไม้ที่ไม่เคยหายไป เป็นเพื่อนคู่คิดเป็นมิตรกับต้นไม้ให้อากาศสดใสและให้ร่มเงา ใบไม้ที่ช่วยให้ความอบอุ่นทั้งกายและใจมาตลอด ๑๖ ปี ๖ เดือน ไม่เคยลบเลือนไปจากสายตา

          วันนี้..ใบไม้สีเหลืองกลับมาเติมเต็มบนท้องถนน นำร่องก่อนที่จะร่วงหล่นแบบปลิดปลิวกันยาวๆ ก็แปลกดีที่ปีนี้ เริ่มมองเห็นแต่ความสวยงามของใบไม้ คงเป็นเพราะ..ครั้งสุดท้ายที่จะได้เห็น

         จึงต้องบันทึกภาพเอาไว้ในความทรงจำ ภาพใบไม้สีทองคำที่กวาดมากองรวมกันไว้ ให้เด็กๆ ช่วยกันเก็บ แล้วนำไปทิ้งที่แปลงนา จะทิ้งลงบ่อปุ๋ยหมักคงไม่ได้แน่ เต็มหมดทุกที่แล้ว

          บ่อใบไม้เต็มเร็วกว่าทุกปี ก็คงไม่แปลกเมื่อเทียบกับต้นไม้ที่พุ่มใหญ่ใบหนา ตลอดจนฤดูกาลแห่งใบไม้ร่วงก็มาก่อนเวลา ก็คงเหมือนวันนี้ ที่ฝนฟ้าไม่เคยตั้งเค้าล่วงหน้ามาก่อน เช่นเดียวกัน

         ใบไม้..ที่ไม่เคยหายไป ปีสุดท้าย..จึงให้ความรักความเข้าใจ มองในแง่ดีมากกว่าทุกปีที่ผ่านมา ทั้งรูปลักษณ์ที่สวยงาม และคุณประโยชน์ที่ได้จากกระบวน..การหมัก...ซึ่งใช้เวลาไม่นาน

        ยังไงแล้วก็ขอเชยชมด้วยการนำไปใช้บ้างก็แล้วกัน ทั้งใบสะเดา พิกุล หูกระจง ประดู่และใบโพธิ์ ไปกองอยู่พร้อมหน้ากัน...พอหมักได้ที่เป็นดินปุ๋ยใบไม้..อีก ๕ เดือน..จะขอไปใช้ที่โคกหนองนา

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๑๑  มกราคม  ๒๕๖๖

 

หมายเลขบันทึก: 711211เขียนเมื่อ 11 มกราคม 2023 22:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 มกราคม 2023 22:20 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

I learned that living with trees, one must accept what trees do.

I also learned that trees bring wildlife and not all are ‘nice’, one needs ‘immigration policy – to support some (wildlife) and reject the others – sigh.
[ An ‘atta’ attitude come so easy with not ‘nice’ happenings ;-) Though in a few years time, there won’t be ‘me’ to worry about any happening. The world goes on.]

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท