มดขึ้นแผล แบบหาคำตอบไม่ได้

   จากกรณีคนไข้ของ รพ.แห่งหนึ่งทางภาคอิสาน มดทำรังบริเวณแผลที่มือ สิ่งที่เกิดขึ้นจริงและมีที่มาอย่างไรไม่อาจทราบได้ แต่ค่ำนี้ได้คุยกับสาวคนหนึ่งที่ทำหน้าที่ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งทางภาคใต้เธอบอกว่า “เห็นข่าวแล้วเข้าใจเลย ความหลอนมาปรากฏอีกครั้ง” จึงถามเธอว่า "ทำไมถึงหลอน" เธอบอกว่า "ถ้าไม่เจอกับตัวก็คงไม่เข้าใจ แต่เคสที่ออกข่าวนั้นเข้าใจเลย" “เรื่องราวเป็นอย่างไร” หลังจากถามเธอ เธอจึงเล่าให้ฟังผ่านโทรศัพท์ ผมถามบางอย่างเธอหลายรอบ และบอกเธอว่า “ช่วยอธิบายบางเรื่องที่คนไม่ได้อยู่สายอาชีพนั้นเข้าใจด้วย” เรื่องราวที่จะบันทึกไว้นี้เป็นเรื่องเล่าที่เก็บได้จากการฟังจากปากเธอโดยตรง และเธอยืนยันว่าเป็นประสบการณ์ตรงของเธอตลอดถึงคนอื่นๆที่ทำงานในวันเดียวกัน จนทุกวันนี้ยังหลอนและหาคำตอบไม่ได้
   มีคนไข้ ๒ เคสที่มาฟอกไต และเคยพบว่ามดมาทำรัง/กัดบริเวณแผล ทั้ง ๒ เคส คนไข้ไม่รู้ว่ามดกัด และญาติก็ไม่รู้สึกตกใจ ญาติที่คนไข้เป็นเบาหวานบอกว่า ตอนอยู่ที่บ้านก็พบมดกัดที่แผล 
   เคสแรก คนไข้เป็นเบาหวาน และถูกตัดแขนตัดขา แต่บริเวณแผลมีกลิ่น…ปกติเตียงคนไข้นั้นจะเปลี่ยนผ้าใหม่ตลอด แต่มีอยู่ครั้งหนึ่ง คนไข้ขี้นเตียงแล้ว จากนั้นจึงถ่ายเลือด หลังจากถ่ายเลือดเสร็จเปิดผ้าพบว่าที่แผลที่มีกลิ่นนั้นมดมากัดจนแผลยุ่ย ไม่ใช่มดตัวเดียว เป็นร้อยตัวเหมือนมาทำรัง เธอบอกว่า เธอเห็นแล้วเธอร้องกรีด จนเพื่อนตกใจและวิ่งเข้ามาดู ก็ตกใจเหมือนกัน รีบทำความสะอาด และเปิดผ้า ดูตามโต๊ะ ให้ช่างมาเปิดเครื่องฟอกไต ตรวจดูทุกที่ แต่ไม่พบ แม้แต่พื้นห้องที่ควรเป็นทางเดินของมดก็ไม่พบทางเดินใดๆ  จึงถามคนไข้ว่าได้นำขนมใส่กระเป๋ามาหรือเปล่า ก็ไม่พบขนมในกระเป๋าหรืออื่นๆที่คิดว่าน่าจะเป็นพาหะนำมดเข้ามา มดที่เข้ามากัดที่แผลทำเอาเธอและเพื่อนๆหลอนเลย 
  เคสที่สอง คนไข้มีลักษณะจิตเวช เธอจะมีอาการคันไปตามตัว และบอกทุกคนว่า มีมดไต่ มีมดกัดใต้ผิวหนัง ดังนั้นเธอจะเกา จะคันตรงโน้นตรงนี้ของร่างกายตลอดเวลา แม้แต่อยู่ที่บ้าน ครั้งแรกที่พบ เพื่อนของสาวที่พูดถึงเป็นผู้ทำหน้าที่ในการเจาะเลือด/ฟอก จากนั้นเมื่อเสร็จแล้ว จึงเปิดผ้า พบว่า บริเวณที่เข็มเจาะนั้นมีมดมากัดกินเนื้อจนเลือดซิบๆ ต้องนำผ้ามาซับเลือด เคสนี้คนเจาะเลือดร้องกรี๊ดตกใจเหมือนกัน และให้เพื่อนๆมาช่วยทำความสะอาด ไม่ใช่มดตัวสองตัว แต่เป็นร้อยตัวมาทำรังเต็มไปหมด มากัดจนเลือดซิบๆตามผิวหนัง เนื้อยุ่ย จึงตรวจดูแบบละเอียดว่ามดมาจากไหน แต่ไม่ทราบที่มา หาเท่าไรก็ไม่พบ ทั้งที่ผ้าปูที่นอนฯลฯ ก็เป็ของใหม่ สิ่งที่พบอย่างหนึ่งคือ เนื้อตัวของคนไข้มีกลิ่น เหมือนไม่สะอาดแต่ทราบว่า คนไข้อาบน้ำปกติ เคสนี้ไม่ได้เกิดครั้งเดียว เมื่อคนไข้มาฟอกไตอีก ก็พบมดบริเวณเดียวกันและอาการเดียวกัน แต่น้อยลง พวกเธอจึงขยี้ให้มดตาย และพบน้อยลงในเวลาสองมาอีกประมาณ ๔ ครั้ง ส่วนอาการมดไต่มดกัดไม่ได้หายไปจากคนไข้แต่อย่างใด เคสนี้เป็นเคสที่ต้องคอยเฝ้าระวังเรื่องมดตลอดเวลาการรักษา เธอเล่าว่า เตียงเดียวกันนี้ คนอื่นมาใช้บริการก็ไม่พบว่ามีมดมาทำรังหรือมากัดบริเวณแผล
  เธอบอกว่า “ยังหาคำตอบไม่ได้ว่ามดมาจากไหน ไม่เชื่อก็ไปถามเพื่อนๆที่ทำงานเดียวกันได้เลย เป็นไปไม่ได้ที่มดจะอยุ่ในอากาศ”
 จึงบันทึกไว้เป็นประสบการณ์เท่าที่เก็บเรื่องเล่ามาได้ เธอยังกำชับว่า "ทุกวันนี้ยังหลอนอยู่" ที่หลอนไม่ใช่เพราะมดน่ากลัว แต่มันน่าเกลียดที่มากัดกินแผลและไม่ใช่ตัวสองตัวแต่เต็มไปหมด ทั้งสองเคสจะไม่ให้ญาติคนไข้นำกระเป๋าเข้ามา เพราะเกรงจะเป็นพาหะสำหรับมดและพยายามทำความสะอาดที่มั่นใจได้ว่าปลอดที่สุด