อยู่อย่างเต็มศักยภาพ


สมองก็คอยคิดอยู่ตลอดเวลาว่าจะทำอะไรได้บ้าง
  ทุกอย่างที่เกิดและเป็นอยู่ เกิดจากผลพวงที่เราได้ทำกันไว้ในอดีต  เป็นคำพูดของอดิสร ที่เคยเขียนไว้แล้วใน  ผลพวงจากการกระทำ  http://gotoknow.org/blog/pupa/69117    เพื่อเป็นแนวคิดในการใช้ชีวิตของเรา จึงได้ขออนุญาต คุณอดิศรเผยแพร่แนวคิดนี้ให้เราได้ศึกษากัน  นายอดิศร     นามสกุล  คำคง  อายุ   33  ปี ที่อยู่  210 ม3  ต. หานโพธิ์  อ. เขาชัยสน  จ. พัทลุงพิการ การเคลื่อนไหวช่วงล่าง จากเอวความเป็นมาของความพิการที่เกิดขึ้น                 ปี 2546  ขณะขับรถจักรยานยนต์จะกลับบ้าน ได้มีรถยนต์ขับชนท้าย (อดิศรบอกว่าเป็นรถที่คนขับเมาสุรา)  จำได้ครั้งสุดท้ายว่า ลุกขึ้นยืนแล้ว เอามือลูบหน้าเห็นเลือดเต็มไปหมด หลังจากนั้น ก็หมดสติไปเลย จำอะไรไม่ได้อีกเลย  ตื่นมาอีกครั้งตัวเองก็เคลื่อนไหวไม่ได้อีกแล้วทั้งตัว ( มีคนเล่าให้ฟังว่ามีคนนำส่งโรงพยาบาลพัทลุง และโรงพยาบาลพัทลุงนำส่งต่อที่หาดใหญ่   )  อดิศรเล่าให้ฟังว่า  ช่วงที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวตัวเองได้เลยนอนอยู่กับที่อย่างเดียว เป็น เวลา 1 ปี ถึงจะเริ่มรู้สึกที่แขน และ เริ่มนั่งได้    ใช้เวลาอีก 1 ปี ถึงจะเริ่ม  ใช้แขนค้ำ ขยับสะโพกได้บ้าง เริ่มรู้สึกได้ว่าจะปัสสาวะ  อุจจาระ และเริ่มที่จะช่วยเหลือตัวเองได้บ้างในเรื่องนี้  ไม่เป็นภาระของภรรยาเท่าไหร่แล้ว                ถามว่าอะไรที่ทำให้อดิศรอยู่ตรงนี้ได้ และ มีความรู้สึกท้อบ้างไหม  อดิศรบอกทันทีเลยว่าไม่เคยท้อ จะดูได้ว่าจากที่เค้าไม่สบายตั้งแต่เริ่ม จะอารมณ์ดีตลอด ยิ้มได้ หัวเราะได้ เพราะเค้านึกเสมอว่าเค้าต้องอยู่ได้  สู้ได้และอีกอย่างที่สำคัญคือ  เค้ามี คนรอบข้างที่ดูแลเอาใจใส่ดูแล ให้กำลังใจไม่ทอดทิ้งเป็นอย่างดี ตั้งแต่ ภรรยาคู่ใจ  เพื่อนบ้าน ญาติพี่น้อง  ทำให้เค้ายิ่งสู้ได้ และยิ่งคิดว่าต้องอยู่ได้โดยใช้ศักยภาพของตนให้เต็มที่สมองก็คอยคิดอยู่ตลอดเวลาว่าจะทำอะไรได้บ้าง  มาวันหนึ่งขณะที่เค้านอนดูทีวีอยู่ได้ยินคำว่าความพอเพียง  และการพึ่งตนเอง  พ่อหลวงของชาวไทย  อดิศรคิดทันทีว่า  เค้าจะทำอย่างไรบ้างที่จะใช้ชีวิตเช่นนี้   เดิมเค้าเลี้ยงปลาอยู่ต้องซื้ออาหารปลามาเลี้ยงปลา  เค้าอ่านดูที่ฉลากอาหารปลา ดูส่วนผสมของอาหารและนึกทันทีว่าน่าจะทำอาหารปลากันเอง  จึงได้ทดลองทำอาหารปลาอัดเม็ดกันเองกับภรรยาคู่ใจ  และเริ่มที่จะปลูกพืชที่กินได้  และกินทุกอย่างที่ปลูก และปลูกทุกอย่างที่กิน  ปัจจุบันนอกจากได้กินที่ปลูกแล้วยังได้เริ่มนำไปขายในตลาดบ้างโดยภรรยาคู่ใจอีกนั้นเอง                 ถามว่าอดิศรอยากบอกอะไรกับเพื่อนคนพิการอื่นบ้าง  อดิสรว่าไม่รู้จะบอกอะไร เพราะสิ่งแวดล้อมและสิ่งที่เกิดกับทุกคนไม่เหมือนกัน แต่อยากบอกว่าไม่ต้องคิดมาก เพราะทุกอย่างที่เกิดและเป็นอยู่ เกิดจากผลพวงที่เราได้ทำกันไว้ในอดีต  หากเราประพฤติตน ต่อตนเอง และบุคคลอื่น ในอดีต อย่างไร ปัจจุบันจะเกิดอะไรขึ้นกับเรา ก็เป็นผลจากเรานี่เอง                 ถามว่าอยากบอกอะไรกับคนทั่วไปหรือไม่  เช่นกันอดิสรบอกว่า คนแต่ละคนไม่เหมือนกัน มีความแตกต่างกันมากในแต่ละคน แต่หากเรามีโอกาสในการทำดีกับใคร ก็ให้ทำ เพราะอนาคต นั้นเราเองก็ไม่ทราบจะเกิดอะไรขึ้นกับเราได้บ้าง  แล้วผลพวงนั้นก็จะตามมาที่เรา  และอยากให้ทุกภาคส่วนที่มีความเกี่ยวข้องในเรื่องคนพีการนี้ช่วยกันดูแลอย่างเต็มที่ และ ขอขอบคุณทุกภาคส่วนที่ได้ทำส่วนนี้อย่างดีแล้ว 

 

หมายเลขบันทึก: 70663เขียนเมื่อ 3 มกราคม 2007 13:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:55 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท