เมื่อประมาณเดือนที่แล้ว ในเช้าวันหนึ่ง ขณะที่เพิ่งเดินเข้าที่ทำงาน ณ สคส. มา ยังไม่ทันเอาสัมภาระไปวางที่โต๊ะ เก๋ (เลขาฯ อ.วิจารณ์) ยิ้มหน้าระรื่นปนไปด้วยความสะใจ พร้อมส่ง “จดหมายรัก” (ใบมอบและสั่งงาน) ของ อ.วิจารณ์ ให้ แล้วเอื้อนเอ่ยบอกผู้เขียนว่า
“พี่หญิง อ.วิจารณ์ ให้พี่ไปสอนนักศึกษาปริญญาเอกด้วย”
ผู้เขียนคิดในใจว่า ‘ตายแน่แล้ว’ แต่ตอบกลับไปว่า
“จริงเหรอ ของมหาวิทยาลัยไหน เมื่อไหร่ล่ะ”
“มหาวิทยาลัยคริสเตียน เขาส่ง Course Outline มา เป็นภาษาอังกฤษหมดเลยด้วย”
“จริงเหรอ อย่าบอกนะว่าต้องบรรยายเป็นภาษาอังกฤษด้วย” เริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง พร้อมกับลดสายตามาอ่าน “จดหมายรัก” ของ อ.วิจารณ์
“แล้วทำไมจึงเป็นพี่ล่ะ” อ่านไป ถามเก๋ไป ด้วยความข้องใจ
“เก๋เป็นคนเสนอไปเองล่ะ เพราะ อ.วิจารณ์ ถามว่า ใครยังไม่เคยไปสอนนักศึกษาเลย เก๋ก็เลยบอกว่า พี่หญิงคะ อ.วิจารณ์ เลยบอกว่า ใช่ๆ เราต้องเลือกคนที่ยังไม่เคยทำมาก่อน”
ผู้เขียนพยักหน้า (ยอม) รับ โดยดุษฎี เพราะคนอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็น พี่ธวัช อ้อม หรือ อ้อ ก็ผ่านสนามการบรรยายให้นักศึกษาทั้งระดับปริญญาโท และเอกกันมาแล้วทั้งนั้น
(ติดตามตอนต่อไป)
อุทัย
หญิงเอ้ย
คิดถึงอยู่นะ
ติดต่อกันมั่งสิ
พี่เอ๊กซ์เอง
...นศ.ปริญญาเอก...ก็คือ คนธรรมดานะคะ...
ไม่ได้มีอะไรแตกต่างไปจากเราคนธรรมดาเดินดินเลยคะ... แต่อาจมีบางคนหลงใน...หัวโขนที่ตนสวม...กะปุ๋มมองว่า...การเป็นผู้รู้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับใบปริญญาใดใดเลยคะ...
(^____^)
กะปุ๋ม
คุณหญิงทำได้อยู่แน่ๆ เป็นกำลังใจจ๊ะ
ขอขอบคุณทุกๆ กำลังใจคะ แล้วอย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะคะ