“สคส.” ฝันที่เป็นจริงของผมที่สวนป่าสตีก

แต่พอเริ่มงานที่สวนป่าของครูบา เห็นรถเจ้าหน้าที่ สคส. ผมก็เริ่มยิ้มออกว่า คราวนี้ เป็น สคส. จริงๆ แฮะ ท่านหนุ่มชุมพร ได้ส่ง สคส. มาประชุมกับเราที่สตึก ใช่เลย ผมหยิกตัวเองแรงๆ หลายครั้ง เฮ้ย....นี่ผมฝันไปหรือเปล่านี่ ผมฝันมาตั้งนาน ตั้งแต่เด็กๆ มาเจอ สคส. ของจริงวันนี้เอง

ตลอดชีวิตผมมาก็นานโข ผมจำได้ว่ามีอยู่เพียง ๒ครั้งที่ได้ยินคำว่า สคส.

ครั้งแรกสักประมาณปี ๒๕๐๕

หลังจากผู้ใหญ่ลีตีกลองประชุม เพียงปีเดียว ที่ผมต้องย้ายจากโรงเรียนวัด (กุดปลาเข็ง) ไปสอบเข้าโรงเรียนบ้าน(กุดจิก) ทำให้ผมได้มาเริ่มเรียนภาษาต่างถิ่น จากภาษาบ้านขอนไทร มาใช้ภาษากลาง(กรุงเทพฯ) ผสมภาษากลาง (โคราช) ผสมภาษาตลาด (บ้านกุดจิก) ผสมภาษา อีกไม่รู้อีกกี่ภาษาจากครู และเพื่อนนักเรียนต่างถิ่นด้วยกัน ที่มีความแตกต่างกัน ในระดับที่คนในเมือง หรือคนกรุงเทพฯแยกไม่ออกแน่นอน

ครั้งที่สองเมื่อครูบามาชวนไปทำโครงการฟ้าสู่ดิน

เมื่อปี ๒๕๔๖ หลังจากผมอกหักจากการไปทำงานกับองค์กรพัฒนาต่างประเทศ ด้วยความฝันที่จะไปทำให้องค์กรต่างประเทศรู้วิธีที่ทำงานให้เกิดประโยชน์กับชุมชน

ครั้งแรกเมื่อปี ๒๕๐๕

ครูชั้นประถมท่านหนึ่งบอกผมว่า

สคส. แปลว่า ส่งความสุข

ผมไม่อยากเชื่อเลยว่า แค่นี้ก็ต้องย่อให้สับสน ก็ใช้เวลาพูดเท่าเดิม ไม่เห็นประหยัดคำพูดตรงไหน แต่ทำให้มีโอกาสสับสนไปเปล่าๆ

แต่ ครูหนุ่มอีกท่านหนึ่งบอกว่า

สคส. แปลว่า สาวคนสวย

เอ๊ะ.........นี่น่าสนใจกว่านี่นา เพราะตอนนั้น เป็นวัยแห่งการค้นหาคำเพราะๆไว้คุยกับ “สาวๆ”

เอาละ จำไว้ใช้เลย แต่พอดูๆไป รู้สึกแปลกๆ

สาวๆ ก็ยังมาเขียน สคส. ส่งให้ผู้ชายเลย

ผมก็เลยกลับมา “งง” อีกแล้ว สงสัยว่า “สาวๆ” จะส่ง “สาวคนสวย” ไปให้ผู้ชายหรือ???

ไม่น่าเกลียดไปหน่อยหรือครับ ตอนนั้นผมยังเด็กเกินกว่าจะรับรู้เรื่องอะไรแบบนั้นได้

ทุกท่านคงนึกออกว่า สมัยเด็กๆผมยังรับอะไรไม่ได้ ก็ธุรกิจ “บริการพิเศษ” อย่างที่รู้ๆกันนั่นแหละ

แต่ในทางกลับกัน ส่วนตัวผมก็แอบนั่งฝันอยู่เป็นนาน

ว่าจะมีคนส่ง “สาวคนสวย” มาให้ผมบ้าง

รออยู่หลายปีดีดัก จนเข้ามหาวิทยาลัย ก็มีแต่กระดาษ ตัวหนังสือ กับรูป

ไม่ยักมี “สาวคนสวย” มาสักคนเลย

ผมเพิ่งมาตระหนักว่า ที่ผมตั้งหน้าตั้งตารอนั้น เป็นแค่ฝันค้างที่ครูหนุ่มคนนั้นล้อผมเล่นเท่านั้น

จริงๆ ไม่มีใครเขาส่งให้เราหรอก เขามีแต่เก็บไว้เอง ส่งมาแต่กระดาษ ตัวหนังสือ และรูปเท่านั้นแหละ

แล้วส่งให้เปลืองเวลา เปลืองกระดาษ เปลืองเงิน ไปทำไม

ส่งแล้วก็มีปัญหา จะทิ้งก็เกรงใจ จะเก็บไว้ก็รก จะใช้ทำอย่างอื่นก็ไม่ได้ นอกจากชั่งกิโลขาย ก็ได้ไม่กี่สตางค์

ตอนนี้ ผมก็เลยใช้วิธีตั้งโชว์ไว้สักเดือนสองเดือน แล้วค่อยเก็บทิ้ง แต่บางใบก็ลืมทิ้งข้ามปีก็มี

ถึงวันนี้ผมก็ยังไม่ค่อยเข้าใจว่า สคส. ที่เขาส่งกันน่ะ

แปลว่าอะไรกันแน่

จริงหรือเปล่า ที่ส่งความสุข

ความสุขของใครกันแน่ ของร้านขายการ์ด หรือของคนพิมพ์การ์ดขาย หรือ ฯลฯ

เอาล่ะ ของใครก็ช่างเถอะ ยังไม่อยากฟื้นฝอยหาตะเข็บในตอนนี้

ถ้าเราส่งความสุขได้จริงๆ เราน่าจะทำกันมากๆ เราจะได้มีความสุขกันมากๆ และลืมความทุกข์ที่มีอยู่ไปได้บ้าง

นี่ผมเห็นส่งกันไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ ทุกปี ความทุกข์เดิมก็ยังเหมือนๆเดิม ความทุกข์ใหม่ก็เกิดขึ้นเหมือนๆเดิม

ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลง

หรือใครพบว่าเปลี่ยน ช่วยแจ้งสำนักงาน สคส. เอ้ย.....ผม ให้ทราบบ้าง จะเป็นพระคุณเป็นอย่างยิ่ง

ผมก็เลยยังโง่อยู่ “เหมียนเดิม” “คื้อเก่า” ครับ

ทีนี้ กลับมาเหตุการณ์เมื่อปลายปี ๒๕๔๖ ผมก็ได้ยินคำว่า สคส. จากคำของครูบาสุทธินันท์

เป็นครั้งที่ ๒ ในชีวิต

แค่ได้ยิน ผมก็ตกใจแทบหงายหลังตกเก้าอี้ บังเอิญเก้าอี้มีที่วางแขนและพนักพิงกันอยู่ ก็เลยยังรอดชีวิตมาถึงทุกวันนี้

เอาอีกแล้วหรือนี่ ความเก่าก็ยังไม่ทันชัด ความใหม่ก็มาอีกแล้ว ผมจะโง่แล้วโง่อีก ซักกี่รอบกันแน่

เราจะต้องเสียกระดาษแบบไม่เป็นเรื่องแบบนั้นอีกสักเท่าไหร่

เราจะต้องเน้นการผลิตกระดาษเปื้อนหมึกอีกเท่าไหร่ กับคำว่า สคส. ใหม่นี่

แต่พอเริ่มงานที่สวนป่าของครูบา เห็นรถเจ้าหน้าที่ สคส. ผมก็เริ่มยิ้มออกว่า คราวนี้ เป็น สคส. จริงๆ แฮะ

ท่านหนุ่มชุมพร ได้ส่ง สคส. มาประชุมกับเราที่สตึก

ใช่เลย ผมหยิกต้องตัวเองแรงๆ หลายครั้ง

เฮ้ย....นี่ผมฝันไปหรือเปล่านี่ ผมฝันมาตั้งนาน ตั้งแต่เด็กๆ มาเจอ สคส. ของจริงวันนี้เอง

สิ่งที่ท่านหนุ่มชุมพรส่งมานั้นคือ “สาวคนสวย” ตัวจริงทั้งนั้นเลย

โอ้โห นี่แหละครับ สคส. ในฝันของผม

babykm โอ้ สวรรค์….ขอบคุณพระเจ้าจอร์จ….. ผมได้พบ สคส. ในฝันของผม จริงๆด้วย ใครไม่เชื่อก็ตามผมไปดูเลยครับ หรือท่านอยากจะประสพกับตัวเอง บ้างละก็ขอให้ท่าน ลองหันมาทำงานจัดการความรู้อะไรก็ได้ ท่านหนุ่มชุมพรแห่งเทือกเขาเสือคู่เสือ แถบๆ SM tower ก็จะส่ง สคส. ตัวจริงไปถึงสำนักงานท่านทันที ไม่เชื่อก็ลองซิครับ ไม่ได้ผลยินดีคืนเงินครับ ถ้าใครได้รับความสุขจากการอ่านเรื่องนี้ ก็ถือว่าผมได้ส่งความสุขมาถึงท่านแล้วครับ และขออวยพรให้ท่านมีความสุข ยิ่งๆ ขึ้นไป ตลอดกาลนาน เทอญฯ

เขียนใน GotoKnow โดย ดร. แสวง รวยสูงเนิน
ใน ความรู้เพื่อชีวิต

คำสำคัญ (Tags): #เครือข่ายการพัฒนา#บูรณาการศาสตร์#ชุมชนคนสร้างโลก#นักวิชาการเดินดิน#มหาชีวาลัยอีสาน

หมายเลขบันทึก: 69251เขียนเมื่อ 25 ธันวาคม 2006 14:05 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 17:42 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (13)

สิงห์ ป่าสัก

เขียนเมื่อ 25 ธันวาคม 2006 14:42 น. ()

ผมก็เพิ่งทราบนะครับว่า สคส.ของจริงๆ อย่างที่ ดร.แสวงเขียนถึงเป็นอย่างนี้เอง ผมก็ได้รับ สคส.มาแล้วจริงๆ (ขอยืนยันครับ)
ขอบพระคุณมากครับสำหรับความสุขที่ส่งมาแบ่งปัน....(เสียดายหลายคนที่เฉียดไปเฉียดมาแต่ไม่ได้รับความสุขสักที)

ดร. แสวง รวยสูงเนิน

เขียนเมื่อ 25 ธันวาคม 2006 14:48 น. ()

ขอบคุณท่านสิงห์ป่าสักมาเป็นพยานให้ ว่า สคส. ณ สคส. มีจริงๆ ครับ

Handy

เขียนเมื่อ 25 ธันวาคม 2006 15:49 น. ()

สวัสดีครับ
     ผมเป็นคน "ใช้ไม่ได้" คนหนึ่งแน่ๆครับ ถ้าจะประเมินจากการส่งบัตร ส.ค.ส ให้ผู้คน มารยาทไม่ดีถึงขนาดไม่ได้ส่งตอบที่ใครๆ รวมทั้งเพื่อนบางคนส่งมาให้เสียด้วยซ้ำ .. ด้วยเหตุนี้ปริมาณกระดาษ(ป่า)ที่ถูกทำลาย เพราะมีผมอยู่ในโลกใบนี้ จึงน้อยลงเรื่อยๆ ซึ่งก็ทำผมรู้สึกสบายใจดี ครั้นหันหันมาพิจารณาถึงเพื่อนที่เรียกว่า สุดซี้ หรือ รู้ใจ กันมากที่สุด จนบัดนี้เราก็ไม่เคยส่งบัตร ส.ค.ส ให้กันเลย หนักกว่านั้นอีกครับ เขาเกิดวันที่เท่าไหร่ เดือนไหน ผมยังไม่รู้เลย และมั่นใจเกินร้อยว่าเขาก็ไม่รู้ว่าผมเกิด ต้นเดือนพฤษภาคม ปีเดียวกับอาจารย์ ดร. แสวง รวยสูงเนิน เราสนิทกันชนิดที่ ผมทำอะไร เขาสามารถอธิบายคนอื่นได้ว่าผมคิดอะไรอยู่ โดยที่ผมไม่ต้องบอกเขา ผมเชื่อในแก่น ของการเป็น กัลยาณมิตร หรือ มหากัลยาณมิตร ว่าไม่ต้องพึ่งพาเรื่องรกๆรุงรังอะไรมากนักก็ได้
    พูดถึง หนุ่มชุมพร ที่อาจารย์เอ่ยถึง ผมสารภาพว่าผมก็แพ้ใจตัวเอง เมื่อได้ เห็น สิ่งที่ท่านทำ ฟัง สิ่งที่ท่านพูด และอ่าน สิ่งที่ท่านเขียน .. ผมยอมรับว่า กลายเป็คนเห็นคุณค่า ของ ส.ค.ส ไปแล้ว และเห็นค่ามากขึ้นทุกวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังงานมหกรรม KM-3 ที่ศูนย์ BITEC บางนา .. ไปเวทีไหนผมเลยส่ง ส.ค.ส แทบทุกที่ .. คือช่วยโฆษณา ส.ค.ส แบบไม่ต้องมีค่า Sponsor น่ะครับ
     มีเรื่องจริงที่ขอแอบบอกอาจารย์ตรงนี้โดยยังไม่ได้เคยบอกใครใน Gotoknow มาก่อน .. ผมรู้สึกศรัทธาและเป็นหนี้บุญคุณคนนามสกุล "พานิช" มาแล้วแต่เดิมมา ก็โรงเรียนที่ผมเรียนมานั้นชื่อ "พุทธนิคม" เจ้าของชื่อ นายธรรมทาส พานิช และเท่าที่ทราบ ชื่อโรงเรียนอันเป็นที่รักของผมนี้ คนตั้งชื่อคือ อดีต นายเงื่อม พานิช ซึ่งต่อมาได้เปลี่ยนสถานภาพไป และคนทั่วไปเรียกท่านว่า "ท่านพุทธทาส" ซึ่งผมเป็นหนี้บุญคุณท่านหนักเข้าไปอีก เพราะ "สวนโมกข์" ของท่านได้มีส่วนอย่างสำคัญในการบ่มเพาะและฝึกความแข็งแกร่งให้ อดีต "เด็กวัด" อย่างผม .. ทั้งยังได้บวชเรียนและจำพรรษาอยู่ที่นั่นกับท่านอีกช่วงหนึ่งในกาลต่อมา .. หนุ่มชุมพร นามสกุล "พานิช" ที่ท่านกล่าวถึง ก็มาตอกย้ำความเป็นหนี้บุญคุณที่มีอยู่ในใจผมให้สูงยิ่งขึ้นไปอีก .. แต่ผมไม่เคยบอกท่านเลย .. เก็บไว้ในใจ และรอจังหวะว่าเมื่อไรที่โอกาสเปิด แม้แต่เล็กน้อย ผมจะทำ สิ่งที่ควรทำ จะเล็กน้อยเพียงใดก็ไม่สำคัญ เพื่อช่วยขับเคลื่อนให้ งานในเครือข่ายของ ส.ค.ส สามารถ ส่งความสุข ที่แท้จริง มั่นคง ยั่งยืน สู่สังคมให้ได้มากยิ่งๆขึ้นครับ โดยไม่ต้องรอว่า ใกล้ปีใหม่หรือยัง !

ดร. แสวง รวยสูงเนิน

เขียนเมื่อ 25 ธันวาคม 2006 16:42 น. ()

อาจารย์พินิจครับ

ผมมีเพื่อนร่วมชั้นชื่อ วิเชียร พานิช เป็นน้องแท้ๆของท่านหนุ่มชุมพร และเป็นคนที่ดูแลคุณพ่อของท่านหนุ่มชุมพรจนลมหายใจเฮือกสุดท้าย

นี่คือส่วนตัวครับ

ผมอ่านหนังสือท่านพุทธทาสมาตั้งแต่สมัยเป็นนักเรียน ทำให้ศรัทธาในศาสนาพุทธอย่างแท้จริง ต่างจากสมัยก่อนที่ผมเป็นชาวพุทธแค่ในทะเบียนบ้าน

ผมเป็นเด็กวัดมาเหมือนอาจารย์ ด้วยความจำเป็นทางครอบครัว เป็นเวลา ๗ ปี

ผมปฏิบัติธรรมแบบไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไหร่ พอเอาตัวรอดได้นิดหน่อย พอมีเรื่องเล่าสู่กันฟัง โดยอาศัยหลักธรรมตามแนวท่านพุทธทาสมาตลอด

ผมจึงเป็นหนี้บุญคุณของตระกูล พานิช โดยธรรมชาติ

นี่เป็นอีกความรู้สึกหนื่งของผมที่มีต่อท่านหนุ่มชุมพร

แต่โดยเนื้องาน ผมก็นับถือท่านหนุ่มชุมพรทั้งทางส่วนงานและส่วนตัวครับ แบบองค์รวมครับ

ผมล้อเลียนท่านใดๆก็ตาม ด้วยความเคารพครับ

ดร.อุทัย อันพิมพ์

เขียนเมื่อ 25 ธันวาคม 2006 16:59 น. ()

ตกใจสดุ้งตื่นเกือบตกเก้าอี้เหมือนอาจารย์เลยครับ แต่ยังยั้งได้ทัน เพราะคมบาดใจจริงๆ ครับ
สคส. ที่ SM Tower นอกจากจะสวยคนสวยแล้ว ยังเป็นส่งความรู้สู่ความสุขอีต่างหากครับ

ด้วยความเคารพ

อุทัย