เรื่องเล่าใต้ภูเขาน้ำแข็ง ตอน...จุดเริ่มต้น “รู้จักภูเขาน้ำแข็ง”

ในการเลี้ยงลูกเชิงบวก หรือเกี่ยวกับการทำความเข้าใจมนุษย์

ชุดความรู้หนึ่งที่มักพบบ่อยๆ คิดว่าหลายๆ คนก็น่าจะรู้จัก

คือ โมเดลภูเขาน้ำแข็งของเวอร์จิเนีย ซาเทียร์

.

.

สำหรับแม่ดาวนี่ก็เป็นอีกเครื่องมือหนึ่ง ที่ใช้

ในการทำความรู้จัก เข้าใจตัวเองและผู้อื่น

เพื่อดูแลความสัมพันธ์ที่มีต่อตัวเองและผู้อื่น

เพื่อพัฒนาศักยภาพความเป็นมนุษย์ของตัวเอง

อาจสามารถช่วยนำพาให้ผู้อื่นเห็น

และพาตัวเขาเองให้พัฒนาตัวเองได้เช่นกัน

.

.

เรื่องเล่าใต้ภูเขาน้ำแข็ง ในตอนต่อไป

และต่อๆ ไป (ไม่รู้จะขยันนานแค่ไหน)

จะพาทุกคนให้เห็นวิธีการใช้งานเครื่องมือนี้

ไม่ว่าจะในแง่ของการสื่อสารกับตัวเอง หรือผู้อื่น

ในแบบแม่ดาว ไม่ใช่ฐานะกูรู แต่เป็นฐานะกูพอรู้เนาะ

.

.

จากประสบการณ์ชีวิตในการนำเครื่องมือนี้มาใช้

ดีต่อใจตัวเองและผู้อื่นมากค่ะ

.

.

เพราะสิ่งที่เราเห็นด้วยตา ได้ยินด้วยหู

พฤติกรรม คำพูด การแสดงออกของตัวเราและตัวเขา

ที่เราเห็น ก็อาจไม่ใช่ตัวตนแท้จริงของสิ่งที่เราและเขาเป็นก็ได้

.

.

นั่น คือ ยอดภูเขาน้ำแข็ง ซึ่งโผล่พ้นผิวน้ำอันเหน็บหนาวมาแค่ประมาณ 10%

อีกประมาณ 90 % (บางคนก็บอกว่าโผล่มา 7% อยู่ข้างใต้ 93%)

ตัวเลขสัดส่วน อาจไม่เป๊ะ แต่ที่มั่นใจ คือ ใจคนยากแท้หยั่งถึง

เราจึงควรมีเครื่องมือในการค้นใจตัวเองและผู้อื่น

.

.

แม้เป็นเรื่องที่อาจยาก หรือท้าทายมาก โปรดวางใจในตัวเองว่า

ด้วยความที่เราก็เป็นมนุษย์ เรามีหัวใจมนุษย์ไม่ต่างกัน

การเริ่มต้นด้วยการค้นหาใจตัวเองให้เจอ เห็น ยอมรับ เข้าใจ

เราก็จะมีความสามารถมากพอที่จะเข้าถึงใจผู้อื่นได้เช่นกัน

(ไม่ต้องรีบค้นใจคนอื่น หาใจตัวเองให้เจอก่อน)

.

.

หากใครสนใจอยากเรียนรู้ ติดตามตอนต่อไปเนาะ

บอกแล้วว่า บ่นความชุดใหม่น่ะ มีหนาวววววว

==========

ขอบคุณภาพประกอบจากแม่อ้อค่ะ

เห็นแล้วหนาววววววววววว

ขออภัยดองภาพไว้นาน