๙๐๖. รางวัลสำหรับเจ้า
เมื่อวาน (๓๐ มิถุนายน ๒๕๖๔)…เจ้าลูกชายตัวโตของแม่บุษ (อาจารย์ภัครพล แสงเงิน) มาหาแม่ที่ห้องทำงาน…นำเรื่องที่ตัวเองภูมิใจมาเล่าให้แม่ฟัง เกี่ยวกับการได้รับเกียรติบัตรเป็นบุคคลที่ได้รับการคัดเลือกให้เป็นบุคลากรดีเด่น ประเภทสายวิชาการ…เป็นอาจารย์ที่มีผลงานด้านการวิจัย ประจำปีพุทธศักราช ๒๕๖๓ ของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
หนูเล่าให้แม่ฟังว่า…"ก็ภูมิใจนะแม่ เพราะกว่าจะได้มา มันผ่านสิ่งที่ลำบาก ยากเย็น มากมายเลย ไม่ว่าปัจจุบันนี้ ภัครลาเรียนต่อปริญญาเอก ภาคนอกเวลา แต่ภัครก็ทำการสอนนักศึกษาเหมือนอาจารย์ปกติ และทำผลงานวิจัยต่าง ๆ มากมาย รวมถึงบทความต่าง ๆ ที่ต้องนำมาใช้ในการเรียนการสอนนักศึกษา ภาระงานสอนที่ทำก็พอ ๆ กับอาจารย์ทั่ว ๆ ไป ที่ไม่ได้ศึกษาต่อ…ทราบว่ามันหนัก แต่ภัครก็ต้องทำ เพราะนี่คือ หน้าที่…และสิ่งที่หนัก คือ ช่วงนี้อยู่ในสถานการณ์ โควิด ยิ่งหนักกว่าเหตุการณ์ปกติ รวมถึงภัครมีหนูเดวามาอีก ๑ ชีวิต ภาระในด้านครอบครัวนั้นไม่ต้องพูดถึง ภัครต้องเลี้ยงลูกกันเอง…คิดดูว่า มีเด็กเล็ก ๆ ในบ้าน ชีวิตมันป่วนแค่ไหน แต่ภัครก็ต้องปริวรรตตำรายาอีก เพื่อทำวิทยานิพนธ์ให้เสร็จเพื่อให้จบการศึกษาประดับปริญญาเอก…สำหรับงานวิจัยก็ต้องทำควบคู่กันไปหลายเรื่อง จนได้รับรางวัล…แต่เมื่อมาถึง ณ ตอนนี้ มันหายเหนื่อยเลย ได้แต่ภูมิใจในความรู้ ความสามารถของตัวเองนะแม่"
แม่บุษได้ฟัง ได้แต่อมยิ้ม…ภูมิใจไปกับเจ้าตัวโตของแม่บุษไปอีกคน นี่แหล่ะ!!!…ที่พ่อเรกับแม่บุษ ทำให้พวกลูก ๆ ดูกันเป็นตัวอย่าง สำหรับคำว่า “หน้าที่ และความรับผิดชอบ” ว่า คนเราเมื่อโตขึ้น ต้องมีคำ ๆ นี้ เมื่อลงมือทำ ก็ควรทำให้ดีที่สุด สุดท้ายสิ่งที่ได้ มันจะปรากฎกับตัวของเราเอง…ไม่ต้องทำให้ใครมาชื่นชม แต่ผลลัพธ์ เราจะชื่นชมในผลงานของพวกเราเอง เพราะพ่อเรกับแม่บุษเป็นแบบนี้ และกำลังเห็นลูก ๆ ของแม่บุษ ก็เป็นแบบนี้เช่นกัน
คนเราเมื่อทราบถึงหน้าที่ ความรับผิดชอบอย่างกระจ่างชัด สิ่งที่ตามมานั้นไม่ต้องพูดถึงว่าคืออะไร…เราจะทราบด้วยตัวของเราเอง แต่ต่อ ๆ ไป ก็จะมีแต่สิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิตของพวกเราเอง ขอจงเชื่อมั่นในตัวเอง มีความเคารพ ศรัทธา เชื่อมั่นกับสิ่งที่เราตั้งใจ และได้กระทำ ไม่ต้องนึกสิ่งอื่น แต่ให้นึกถึงว่า ตัวของเราได้กระทำสิ่งที่ดีที่สุดแล้วว่า ตัวของเรามีหน้าที่ที่จะต้องทำอะไรสำหรับตนเอง
ขอบคุณค่ะ…สำหรับรางวัลที่หนูได้รับ ขอชื่นชมในความรู้ และความสามารถของหนูเช่นกันค่ะ…พ่อเร-แม่บุษภูมิใจในความสามารถของหนูด้วยค่ะ
*************************************
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑ กรกฎาคม ๒๕๖๔
ความเห็น (2)
ยินดีด้วยนะคะ ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นค่ะ
ขอบคุณค่ะ พี่แก้ว