๑,๒๐๔ อาคารเรียนวินเทจ....

          ผมหมายถึงอาคารที่เก่ามาก เก่าแบบย้อนยุค เพราะปัจจุบันอาคารเรียนแบบนี้ หาดูยาก..ทั้งประเทศเหลือไว้ยังไม่ได้รื้อถอนอีกไม่มากนัก

      ผมจึงนำมาเขียนถึงบ่อยๆ เพราะหลงรักในโครงสร้างและรูปแบบของอาคาร การได้พูดถึงก็เหมือนบอกเล่าว่า ได้ดูแลรักษาอย่างไร ให้คงสภาพและใช้ปฏิบัติการได้เป็นอย่างดี

          ๔๑ ปีแล้วสินะ...ภายใต้ชื่อแบบอาคาร ป.๑ ก. สร้างโดย อบจ.กาญจนบุรี ในปี ๒๕๒๓ ในวงเงิน ๒๘๐,๐๐๐ บาท ย้อนหลังไปกว่า ๒๐ ปีแน่นอนที่สพฐ.ไม่ได้สร้างอาคารเรียนแบบนี้อีกแล้ว

          อาคารเรียนแบบชั้นเดียว มี ๔ ห้องเรียน  แต่ละห้องกว้างพอเหมาะพอดี  มีหน้าต่างประตูที่แข็งแรง คานและเสาใหญ่มากๆ บ่งบอกเลยว่างานก่อสร้างในตอนนั้น พิถีพิถันมาก

          นักบริหารและนักการศึกษา ที่มาเยี่ยมเยือน มักจะพูดเป็นเสียงเดียวกันคือ..ได้ปรับปรุงและซ่อมแซมเพิ่มเติมใช่ไหม?..จึงดูสดใสและใหม่อยู่เสมอ

          ผมต้องอธิบายว่า..เป็นของเดิมๆทั้งหมด ไม่เคยแต่งแต้มสีพื้นแต่อย่างใด ตั้งใจไว้ว่า ปีงบประมาณ ๒๕๖๕ จะปรับปรุงสภาพสีทั้งภายในภายนอก ซึ่งต้องรอการอนุมัติงบจาก สพฐ.

          ส่งคำขอไปเป็นที่เรียบร้อยโรงเรียนขนาดเล็ก..หากไม่ได้ก็ถือว่าจบกัน คือเกษียณพอดี  ก็คงไม่มีบุญบารมีที่จะเห็นสีสันที่สดใสมากไปกว่านี้...

          ในความเป็นจริง อาคารเรียนแบบนี้ มีลักษณะแบบบ้านๆ คือดูเรียบง่าย แต่ก็มองเหมือนว่าเล่นระดับ แฝงด้วยองค์ประกอบใหม่ๆ แต่ไม่ทิ้งความเรียบเงียบขรึม ก็เพราะผมแต่งเติม

          กระเบื้องปูพื้นและกันสาดทั้งด้านหน้าด้านหลัง..โดยใช้เงินบริจาค ค่อยๆคิดค่อยๆทำ เพื่อให้อาคารคงทนถาวร มีความปลอดภัยและมีการระบายอากาศได้เป็นอย่างดี

          ที่สำคัญก็คือ..ต้องปลูกต้นไม้ใหญ่ รายล้อมอาคารไว้ ให้ร่มเงา จะช่วยบรรเทาความร้อน ทั้งอาคารและคนอาศัย ต้นไม้จะช่วยหุ้มห่อ ให้อาคารเรียนอบอุ่นและช่วยยืดอายุการใช้งาน

          ถ้าไม่มีต้นไม้ใบบัง..ก็จะเหมือนอาคารเรียนทั่วไป ที่เห็นและเป็นอยู่ในปัจจุบัน จะทำให้อาคารเรียนหม่นหมอง ซีดกรอบ ทรุดโทรมง่าย ใช้งานได้ไม่นานก็ต้องซ่อมแซม

          เมื่อมีต้นไม้ ก็ไม่ต้องติดแอร์ให้สิ้นเปลืองงบประมาณ อยู่กับอากาศที่ถ่ายเท.หายใจได้เต็มปอด ประหยัดพลังงานและลดภาวะโลกร้อนได้ด้วย

          สิ่งที่ทำให้อาคารวินเทจดูดีมีระดับอยู่ตลอด ก็คือการหมั่นดูแล ไม่ให้มีปลวก หรือนกหนูมาทำรัง แม้กระทั่งหยากไย่ใยแมงมุม ก็ต้องมีให้น้อยที่สุด

          เพราะถ้ามีสิ่งเหล่านี้เมื่อได ความสุขุมลุ่มลึกของอาคาร จะหมดค่าเสื่อมราคาไปทันที..

          เมื่อใดที่ผมคิดว่า..ได้มาพึ่งใบบุญของอาคาร แรงบันดาลใจก็จะตามมา รักที่จะทำความสะอาดเก็บกวาดทุกวัน ไม่เว้นวันหยุดราชการ..คงเป็นความผูกพันหรือจิตวิญญาณของอาคารก็ไม่รู้

          ทุกวันนี้..ผมจะให้ครูตกแต่งห้องเรียน ทั้งภายในภายนอก ติดป้ายนิเทศและวาดภาพระบายสี เพื่อให้อาคารดูดี สวยงามสดใส สร้างมูลค่าเพิ่มให้อาคารเรียนวินเทจได้มิใช่น้อย

          ผมบอกครูอยู่เสมอว่า..อย่าทำเป็นเล่นไป โรงเรียนมีเจ้าที่เจ้าทางและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ปกปักรักษา หากไม่รักที่จะดูแลรักษาอาคารเรียน นิยมชมชอบแต่การตัดต้นไม้ ทำอะไรก็จะไม่เกิดสัมฤทธิผลนะ..จะบอกให้

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๑๔  มีนาคม  ๒๕๖๔

[ครูแป๊ว กัลยาณี]

โรงเรียนสวยงามน่าเรียนมากๆค่ะ