มาฆปุรณมี คือ ดิถี แห่งโอกาส...

มาฆปุรณมี คือ ดิถี แห่งโอกาสที่เราทั้งหลายจะได้นำอัตภาพอันประเสริฐ กำหนดมาเป็นมนุษย์ และได้พบพระพุทธศาสนา มาสร้างความดี อบรมบ่มอินทรีย์ สร้างสมบารมี เพื่อให้ชีวิตนี้มีจุดหมายปลายทาง ตามครรลองแห่งมรรคผลพระนิพพาน

เหตุปัจจัยที่พระพุทธเจ้าทรงออกผนวช ก็เนื่องด้วยพระเมตตาอย่างหาที่สุดหาประมาณมิได้ที่จะแสวงหาหนทางในการช่วยเหลือมนุษย์ทั้งหลายให้พันเสียได้จากภัยในวัฏฏสงสาร

ท่านเสียสละตนเอง เสียสละความสุขส่วนพระองค์ เพื่อหวังความสุขที่แท้จริงของมหาชน

สิ่งที่พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ทรงแสวงหา คือ การได้มาซึ่งหลักธรรมอันเที่ยงแท้ บริสุทธิ์ เพื่อสิ้นสุดแห่งการเวียนว่ายตายเกิด

หากท่านทั้งหลายตัดได้เสียซึ่งความเกิด ก็เท่ากับว่าเราได้ถอนรากถอนโคนแห่งปัญหาอันจะนำมาซึ่งความทุกข์

อันมนุษย์ ทั้งหลาย พึงละชั่ว

เลิกเมามัว ในกิเลส แลตัณหา

ฝึกสติ ให้เข้มแข็ง ใช้พึ่งพา

ครั้นเมื่อครา จิตกระทบ พบคนพาล

อันคนพาล นั้นมีมาก คณานับ

อ้าแขนรับ ชักนำ ให้ทำชั่ว

ทำลายทรัพย์ ทำลายตน ทั้งครอบครัว

ตามืดมัว นำชีวิต สู่อบาย

พึงละชั่ว ด้วยเลือกคบ มิตรที่แท้

คอยนำแก้ พาทำดี มีธรรมมั่น

มิตรที่ดี พาละชั่ว ทำดีพลัน

ทุกคืนวัน ร่วมสร้างสรรค์ ซึ่งกรรมดี

สร้างกุศล ในจิต ให้ถึงพร้อม

คิดไตร่ตรอง ทุกย่างก้าว ทั้งยาวสั้น

ความเห็นถูก เข้าใจถูก ถ้วนทั่วกัน

ปฏิบัตินั้น ย่อมถูกต้อง ตามแนวทาง

ทางประเสริฐ อริยมรรค มีองค์แปด

เป็นทางแรก ทางท่ามกลาง และจุดหมาย

เดินตามมรรค สร้างสัมมา ทั้งใจกาย

ผลสุดท้าย สิ้นภพชาติ พ้นทุกข์จริง...