…ขนมสายไหม…ข้าวโพดคั่ว
…ตั้งแต่จำความได้…ที่บ้าน แม่จะทำขนมหวาน1-2อย่างในวันเสาร์-อาทิตย์ ที่อร่อยมากคือตะโก้แห้ว หอมกระทงใบเตย ที่ตัดมาสดๆจากหลังบ้าน รองลงมาคือกล้วยบวชชี…ตามด้วยข้าวเหนียวหน้าต่างๆ…คงด้วยเหตุนี้จึงทำให้ชอบกินขนมหวาน …มีอยู่ครั้งพ่อเข้าครัวทำข้าวเหนียวกลอยกินคนเดียว บอกว่าเด็กๆกินไม่ได้เพราะมีพิษ…ก็จำไว้แค่นั้น…เด็กๆสมัยก่อนพ่อแม่บอกอะไรก็เชื่อ ไม่มีการซักถาม โต้เถียง…ดังนั้นเวลาแม่พาไปนอกบ้าน…ไปเที่ยวงานประจำปีต่างๆ ซึ่งที่ไปประจำทุกปีคืองานวัดภูเขาทอง…มีอาหาร, ขนม และของเล่นมากมาย …ที่สะดุดตามาก เพราะสีสันสวยงาม และมีเด็กๆมุงซื้อกันเยอะกว่าทุกร้าน คือขนมสายไหม และข้าวโพดคั่ว…พวกเราพี่น้อง 4 คนอยากกินขนมสายไหม แต่แม่ไม่ซื้อให้ แม่บอกว่ามันหวานมาก …ทุกคนจึงไปยืนรอซื้อข้าวโพดคั่ว …ซึ่งหน้าร้านที่คั่วข้าวโพดมีตะเกียงเล็กๆจุดไฟอยู่พี่สาวคนที่สองไปยืนใกล้ๆ ทำให้ชายกระโปรงติดไฟจากตะเกียง ทุกคนตกใจ …แต่แม่เร็วมาก…ได้ใช้มือตะปบชายกระโปรง และกำไฟจนดับ… แต่กระโปรงผ้าไหมสีแดงของพี่สาวก็เป็นรูรอยไหม้กว้างประมาณเหรียญหนึ่งบาทสมัยนี้ …เจ้าของร้านจึงไม่คิดเงินค่าข้าวโพดสี่ถุงของพวกเรา…ซึ่งทุกคนไม่มีใครเปิดกิน…ถือกลับมากินที่บ้าน และสัญญากับแม่ว่าจะไม่ซื้อขนมเมื่อออกไปเที่ยวนอกบ้านอีก…
ความเห็น (2)
น่าทานมากเลยครับ
