“ความสุขจากการสังเกต”
ระหว่างขับรถ เราคุยอะไรกับลูกๆบ้าง
บางทีก็คุยเรื่อยเปื่อย บ้างก็ชอบสั่ง ชอบสอน เด็กก็เบื่อ
พูดอยู่นั่นแหละ ชอบบอกว่าหวังดี แต่ไม่นึกถึงว่าเด็กอยากฟังไหม
อันนี้ ผมก็เป็นบ่อยนะ 55 พยายามเตือนตัวเอง
วิธีหนึ่งที่จะพูดคุยกับเด็กๆอย่างมีความสุข คือการไม่โฟกัสตรงๆไปที่ตัวเขา แต่เราคุยผ่านเรื่องราวรอบตัว แล้วให้เขาค่อยคิดเชื่อมโยงกลับไปที่ตัวเขาเอง
คล้ายๆกับเวลาสอนเรื่องนามธรรม ความดี ความชั่ว การเมือง เศรษฐกิจ อะไรนามธรรมที่มีความซับซ้อน อันนี้สอนตรงๆยาก ยิ่งสอนไปที่ตัวตนเค้าตรงๆเลย อันนี้ เผลอๆจะเกิดแรงต้าน
คนโบราณเค้าเลยสอนผ่านนิทาน ชาดก สุภาษิตต่างๆ ให้จิตใจสัมผัสกับความงาม พอใจเบิกบาน ค่อยจัดการความรู้ คุณธรรม หลักคิดทฤษฎีต่างๆลงไป
“”””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
“ลูกดูนั่นสิ ข้างทางมีใบไม้กี่สี”
แค่โจทย์นี้โจทย์เดียว เราก็คุยกันได้เป็นสิบนาที
ช่วงเปลี่ยนผ่านของฤดูกาล จากหนาวสู่ร้อน ใบไม้ก็เปลี่ยนสี
บางช่วงถนน ลูกเห็นไหมมีใบไม้ตั้งห้าสี
ธรรมชาติรอบตัวเริ่มเปลี่ยนไป
ลูกเห็นไหม ความงามของการเปลี่ยนแปลง
ที่ใดมีความเปลี่ยนแปลง อย่าเพิ่งด่วนตัดสิน
ยังไม่ต้องคิดทำอะไร แค่สังเกตแล้วใคร่ครวญช้าๆ
สังเกตดีๆ ลูกจะเห็นความงดงามบางอย่างภายใน
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น