นานเหลือเกิน. . . ที่ฉันไม่มีใครสักคนเข้ามาในชีวิตใช้ชีวิตสนุกสนาน อยูกับการเรียน การทำงาน ท่องเที่ยว หาประสบการณ์ใหม่ ๆ ให้ตัวเอง.และแล้ววันนี้ก็มาถึง เราได้ยอมรับ ได้เปิดใจ เปิดให้คนหนึ่งคน “เข้ามาในชีวิต” ฉัน แต่นั่นก็แปลว่า ฉันเปิดโอกาสให้”ความเจ็บปวด” เข้ามาในชีวิตฉันเช่นกัน
ฉันไม่มีทางรู้ ว่า”อนาคต”ของฉัน จะเกิดอะไรขึ้น บางคนอาจจะพบกันเพื่อจากกัน แต่ครั้งนี้ ฉันก็แอบหวังว่า จะเป็นคนที่พบกันเพื่อเข้ามาเติมเต็มกันและกัน .มันไม่สำคัญเลยว่าปลายทางจะเป็นยังไงแต่ความรักมันสำคัญตรงที่ว่า ฉันกับเธอได้ทำอะไรร่วมกัน ได้มีความสุข ได้ยิ้ม ได้หัวเราะสร้างความทรงจำที่ดี ๆ ไว้ด้วยกัน<3สวัสดี “ความรัก”
ไม่มีความเห็น