ปู่ท้องฟ้า ย่าท้องทุ่ง

เรื่อง : ปู่ท้องฟ้า ย่าท้องทุ่ง
ผู้แต่ง : มิ่งมนัสชน จังหาร
จำนวนหน้า : ๑๖๐ หน้า

เรื่องย่อ
      “ต้นหญ้า” เด็กหญิงกำลังจะขึ้นชั้นป.๔ และ “ต้นข้าว” เด็กชายชั้นอนุบาล สองพี่น้องต้องไปอยู่บ้านปู่และย่าที่ต่างจังหวัดในช่วงปิดเทอม เพราะพ่อแม่ของพวกเขาต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัด ไม่มีใครอยู่บ้าน ต้นข้าวตื่นเต้นและดีใจมากที่จะได้ไปอยู่บ้านปู่ย่าช่วงปิดเทอม ต่างกับต้นหญ้าเธอไม่อยากไป เพราะคิดว่าคงไม่มีเพื่อนเล่น อีกอย่างเธอก็ไม่รู้ว่าจะไปทำอะไร ต้นข้าวขอร้องให้ต้นหญ้าไปด้วยกัน สุดท้ายต้นหญ้าก็ยอมไป เพราะทนต่อสายตาออดอ้อนของต้นข้าวไม่ไหว
      บ้านสองชั้นกึ่งไม้กึ่งปูน ล้อมรอบด้วยทุ่งนา คือบ้านของปู่กับย่า บ้านหลังใหญ่หลังนี้ปู่กับย่าอยู่กันเพียงสองคน ปู่กับย่าดีใจที่หลานทั้งสองจะมาอยู่ด้วย ทุกเช้าทั้งสองต้องตื่นแต่เช้าตรู่ เพราะปู่บอกเสมอว่า คนที่ตื่นเช้าจะสามารถทำอะไรได้มากมายกว่าคนที่นอนตื่นสาย ปู่กับย่าจะเล่าเรื่องราวต่างๆชวนให้หลานทั้งสองขบคิด บางวันปู่จะพาทั้งสองไปทุ่งนา หลานทั้งสองตื่นเต้นกับสิ่งต่างๆที่ได้พบเจอ
      ชีวิตที่เรียบง่าย ผู้คนเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กัน ใช้ชีวิตอยู่กับธรรมชาติ ตามวิถีชีวิตในชนบท จากเด็กในเมืองต้องไปใช้ชีวิตอยู่ในชนบท เมื่อวันเวลาผ่านไป วิถีชีวิตที่เรียบง่ายเหล่านี้ ช่วงเวลาสั้นๆที่ทั้งสองเรียนรู้เรื่องราวมากมาย ความเป็นมาเป็นไปของแต่ละคน พวกเขาได้ซึมซับอย่างช้าๆ ทำให้ทั้งสองตกหลุมรักการใช้ชีวิตในชนบทอย่างจริงจังและหวนคิดถึงเสมอ

แสดงความคิดเห็น
        เรื่อง “ปู่ท้องฟ้า ย่าท้องทุ่ง” ใช้ภาษาที่อ่านเข้าใจง่าย เข้าถึงรับรู้อารมณ์ความรู้สึกของตัวละคร เข้าใจเรื่องราว สะท้อนสภาพสังคมปัจจุบันที่ผู้คนต่างใช้ชีวิตในเมือง มีสิ่งอำนวยความสะดวกต่างกับในชนบทที่ใช้ชีวิตเรียบง่าย อยู่กับธรรมชาติ ปลูกผัก เลี้ยงสัตว์ ผู้คนแบ่งปันกัน มีน้ำใจซึ่งกันและกันเป็นชีวิตที่มีความสุข
ทุกวันนี้มีคนชราจำนวนมากถูกทอดทิ้งไว้ให้อยู่ตามลำพัง ลูกหลานไปทำงานในเมือง นานๆครั้งจะกลับมาเยี่ยม บางคนไม่กลับมาเลย ดังนั้นต้องหมั่นดูแลเอาใจใส่พ่อแม่ หมั่นกลับมาหา มาดูแลท่าน กตัญญูรู้จักตอบแทนบุญคุณพ่อแม่จึงจะเป็นผู้เจริญ

แนวคิดที่ได้
       ชีวิตที่เรียบง่าย อยู่กับธรรมชาติเป็นชีวิตที่มีความสุข เพราะไม่ต้องวุ่นวาย เดือดร้อนเหมือนชีวิตในเมือง พ่อแม่ทุกคนล้วนต้องการให้ลูกเติบโตเป็นพลเมืองที่ดีของสังคม เจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน มีอาชีพที่มั่นคง เมื่อลูกประสบผลสำเร็จแล้ว อย่าลืมพ่อแม่ อย่าลืมครอบครัวของเรา อย่าลืมบ้านเกิดที่ทำให้เราได้เติบโตมา
ทุกคนล้วนมีเรื่องราวเป็นของตัวเองและมีแง่มุมต่างๆให้ขบคิด สามารถนำมาใช้เป็นบทเรียน

ประโยคที่ประทับใจ
      “ไม่ว่าใครจะเป็นอะไร อย่างไรเสีย ที่สุดแล้วชีวิตก็ต้องเดินต่อไป คนทุกคนล้วนมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ” หน้า ๑๔๓
ไม่ว่าชีวิตของเราต้องเจอกับเหตุการณ์ร้ายหรือดี อย่างไรก็ตาม เราต้องดำเนินชีวิตต่อไป ทำทุกวันให้ดีที่สุด จะมัวแต่นั่งทุกข์ใจ ท้อแท้ รู้สึกหมดหวังกับปัญหาไม่ได้ ต้องหาทางแก้ไข หาทางออก เพราะทุกคนล้วนต้องมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ