วันที่ผมคุยกับอาจารย์หมอบุญชัยอย่างเมามัน(ออกรสออกชาด) เรื่องการสอน...ลูกเรา...
ครูเป็นคนสอน....หรือว่าพ่อแม่ก็สอนด้วยเหมือนกัน...(ใครจะสอนหรือไม่ ไม่สำคัญ....ผมน่ะสอนแน่....สอน ขำปลอด ครับทั่น...555)
ผมเสนอความเห็นไปว่า...สิ่งแวดล้อม...การเลี้ยงดู...ก็สอนให้ลูกเราได้เรียนรู้เหมือนกันนะครับ... โดยเฉพาะพฤติกรรมของพ่อแม่ เป็นแหล่งเรียนรู้ของลูก กว่า 90 % ของช่วงชีวิตวัยนั้นทีเดียว....
อาจารย์หมอบุญชัยบอกว่า...นั่นไม่ใช่การสอน...เป็นการเลียนแบบ...
ประเด็นที่เราต้องถกแถลงกันอย่างจริงจัง...คือการสอน...กับการเรียน...
ถ้าเป็นการสอน... ย่อมมีจุดมุ่งหมาย...มีวัตถุประสงค์ที่ชัดเจน...(ไม่เห็นเหมือนกับชื่อสอน เลยนะ...ชื่อนี้ได้มาแบบไม่น่าเชื่อ...อิอิ)
แต่ถ้ามองจากมุมของการเรียนรู้ของคนเรา มีอยู่ 3 ประเภท(ทฤษฎีของใครกันนะ...555)
1. การเรียนรู้จากครู(หมายถึงทุกคนที่เจตนาจะสอน)....
2. การเลียนแบบ....
3. การถูกบังคับให้ทำเป็นประจำ...
และ 3 อย่างนี่แหละ...ถูกกำหนดให้เป็นต้นตอของพฤติกรรมแต่ละคน...
เจริญพร จ้า
มาเห็นเรื่องสอนลูก็นึกได้ (เป็นอันว่ามีเรื่องคุยแล้ว พาดพิงไปถึงกระทู้โน้นด้วย เพราะเพิ่งออกมา 5 5 5 )
หลายเดือนก่อน อาตมาไปร้านหนังสือ พบเพื่อนรุ่นน้อง ก็คุยกัน เค้าชมอาตมาว่าเขียนหนังสือดี (เคยให้เค้าไปเล่มหนึ่ง) เค้ากำลังเลือกหนังสืออยู่ ก็ถามเค้าว่าหาหนังสืออะไร เค้าบอกว่าหาหนังสือเรื่องวิธีการเลี้ยงลูกสอนลูกอยู่..ทำนองนี้ แล้วเค้าก็บอกว่าน่าจะเขียนเรื่องทำนองนี้บ้าง...
อาตมาก็สว่างโพล่งขึ้นมาในหัว ว่าต้องสอนพ่อสอนแม่ด้วย จึงตั้งชื่อหนังสือเล่มนี้ไว้ว่า "สอนแม่สอนพ่อ สอนลูก" เคยคิดโครงเรื่องคร่าวๆ แต่ลืมไปแล้ว สรุปว่ายังไม่ได้เขียนเลย 5 5 5
อาตมาไม่มีครอบครัว จึงลืมนึกความสำคัญของเรื่องนี้ อันที่จริงเรื่องนี้สำคัญมากสำหรับพ่อคนแม่คน โดยเฉพาะผู้ยังมีลูกเล็กๆ
ถ้าไม่เข้ามาอ่านตรงนี้ ก็คงจะลืมเรื่องนี้ไปแล้ว คงจะลองปัดฝุ่นโครงเรื่องใหม่ สัญญาครับว่า ถ้าเขียนเสร็จจะให้คุณโยมขำหนึ่งเล่ม เฉพาะเรื่องนี้
อ๋อ ยังมีอีกหลายเล่ม ที่คิดไว้แต่ยังไม่ได้เขียน นะครับ 5 5 5
เจริญพร
อย่าลืม...ก่อนตีพิมพ์ให้ผมช่วยวิจารณ์ด้วยนะครับ...
ในฐานะที่กระตุ้นความจำพระอาจารย์...555